Glacier (VS) en Waterton Park (Canada) 21,22 en 23 juni

Voor we vrijdag onze weg vervolgen richting Glacier maken we eerst nog even een stop 15 km ten westen van Great Falls bij het 'First Peoples Buffalo Jump State Park'. Dit is een 1,5 km lange klif waarvan de indianen tijdens de jacht eeuwen lang bizons naar beneden stortten!!? Dit klinkt spannend en dat is inderdaad ook zo. Eerst krijgen we een privé presentatie over hoe deze vroegste indianen dit deden en vervolgens zijn we op 'plaats delict' gaan kijken. Zeer indrukwekkend hoe die indianen slim gebruik maakten van wat ze voor handen hadden voor de jacht. Ondanks wat we in indianen films altijd zien, hadden zij oorspronkelijk helemaal geen paarden maar alleen honden. Jonge mannen onder huiden van bizonkalven lokten de kudde buffels (eigenlijk bizons) in volle vaart over het randje. De dieren die niet al meteen hun nek braken bij de tientallen meters diepe val, werden door pijlen is speren naar het hiernamaals geholpen. Pas toen de Spanjaarden de paarden naar Noord Amerika (rond 1750) brachten was deze manier van jagen niet meer nodig. Onderaan de klif bestaat de grond helemaal uit fijne resten bizon beenderen die achter zijn gebleven na de slacht.

Vanaf Great Falls zien we in de verte de bergen van Glacier al liggen. Fantastisch mooi uitzicht wat over 350 km steeds dichterbij komt. Over het relatief vlakke land waar we doorheen rijden wordt hier gezegd 'je kunt vandaag zien wie er morgen op bezoek komt'!!
Door het Blackfeet Indianen Reservaat proberen we Glacier binnen te rijden maar bijna overal blijkt onze camper te lang. Alleen in het noorden bij Many Glacier mogen we de berg op. We maken een korte en dit keer overzichtelijke hike (4km) langs het meer. Overigens heet het hier Glacier omdat hier 25 gletsjers zijn. De verwachting is dat in 2030 ze allemaal gesmolten zijn. 'S avonds komt een Ranger een verhaal over de Moose vertellen en dus zit ik op de langste dag van het jaar, met drie vesten over elkaar heen, het af te sterven van de kou ergens op een bankje midden in de wildernis!

Zaterdag hebben we twee uur lang te paard het park verkend. Ik voel me een echte Jane Wayne als ik met één handje aan de teugels (western style) op het paard door de bergen rijd. We rijden langs richeltjes, door beekjes en kleine watervalletjes. Ondertussen genietend van het prachtige uitzicht over het meer, de bossen en de bergen. Als klap op de vuurpijl ook nog een Moose gezien. Maar goed dat we daar net wat over hebben geleerd ander had ik geen idee gehad wat voor beest dit is!! (Soort rendier maar dan weer anders dan een Elk).

'S middags rijden we een klein stukje verder naar het noorden waar we de grens naar Canada over gaan. In feite is het Glacier in de VS en Waterton in Canada een aangesloten park. De grap is dat we wel apart entré moeten betalen!!
We komen niet zomaar de grens over. Een overijverige douanier neemt ons een kruisverhoor af en neemt onze paspoorten zelfs mee naar binnen. Blijkbaar is toch alles goed en mogen we door. Pfff dit is wat anders dan de Ne/Be grens haha!

In Waterton zijn alle wegen behalve de hoofdweg naar Waterton Townside afgesloten wegens wateroverlast, dus we kamperen op de grote commerciële camping. Er banjeren honderden grond eekhoorns rond die in hun holletje schieten zodra je in de buurt komt. Het hele dorp is commerciëel maar daardoor kunnen we wel weer eens lekker en gezellig uit eten!            
Ik wil nog even hardlopen en ik besluit dit te doen op de trail naar Bertha Falls. Wel behoorlijk stijl dus gaat het niet zo snel, wel fantastisch lopen!

Op de radio horen we berichten over enorme overstromingen en evacuaties. Daar merken we hier niet veel van anders dan dat er dus een aantal wegen gesloten zijn en dat de watervallen eindelijk eens goed gevuld zijn. Het is hier dus echt noodweer geweest waar wij gelukkig maar een staartje van hebben mee gekregen.

Zondag is het is zonnig met een frisse wind. We gaan Waterton nog verder verkennen via een korte maar mooie hike naar de Bears Hump. Het is maar 1 km, maar dan wel stijl omhoog met 478 m hoogteverschil. Niet gek dat niet iedereen de top haalt maar eenmaal boven hebben we wel een fantastisch uitzicht.

Gelukkig is vandaag de weg naar Red Rock Canyon wel open zodat we ook nog een ander deel van het park kunnen zien. Koos zegt net 'we zien hier veel minder wilde dieren'  komt er een zwarte beer over de weg op ons toelopen. Helaas verdwijnt hij daarna snel weer in het bos. Ook hier weer bijzonder mooi, een rivier heeft de rode rotsen uitgesleten. Even later komen we op het pad weer een grizzlybeer tegen. Blijkbaar is hij banger voor ons dan wij voor hem, want hij gaat er snel vandoor voor we hem op de foto kunnen zetten. We  hopen nog meer beren te zien dus lopen we ook nog even naar een waterval die goed is gevuld. Helaas alleen nog maar en beer ver weg op de berghelling gezien, maar wel weer lekker een uurtje gelopen en een hoop moois gezien.

'S middags rijden we in één ruk 293 km naar Fort Steele en zitten nu heerlijk in het avondzonnetje te genieten. Oorspronkelijke plan was om naar Calgary te gaan en nu lezen we pas op internet dat de binnenstad is geëvacueerd wegens overstromingen. Goede keus geweest dus om de andere kant op te gaan. We merken wel dat het water in alle rivieren hoog staat en veel modderstromen, soms zelfs zandzakken maar hebben er verder gelukkig geen last van.