Fort Steele, Radium Hot Springs en Revelstroke

F***! De regen klettert met bakken naar beneden. Dit helpt niet echt bij al die overstromingen hier en wij worden er ook niet blij van!  We proberen er toch maar wat van te maken en in de regen gaan we naar Fort Steele wat in feite een openluchtmuseum is. Het oorspronkelijke goudzoekers dorp is in 1910 verlaten omdat niet hier maar in Cranbrook een treinstation is gebouwd. In 1960 besloot men de oorspronkelijke huizen weer op te knappen en in oorspronkelijke staat in te richten. Nu  kun je zien hoe het leven er in 1890 ongeveer uit zag inclusief de bijbehorende bewoners. Erg grappig! Een aantal winkels, het hotel en het theater zijn gewoon open en op andere plaatsen worden demonstraties gegeven zoals goud zoeken of bij een huisvrouw appelsauce en boter maken.

'S middags rijden we naar Radium Hot Springs. Er is maar één rijbaan open vanwege de wateroverlast. Aan weerskanten van de weg staat het blank en de weg dreigt weg te spoelen. Radium Hot Springs is bekend om zijn warme bronnen dus daar willen we wel een duik in nemen. Huh? Dit ziet er uit als een gewoon zwembad! Eenmaal in het water van 39 graden Celsius is het toch wel heel bijzonder. Het water is rechtstreeks afkomstig uit de aarde. Vanuit een diepte van 2 km wordt dit  warme water omhoog gespoten. Hierdoor wordt het zwembad volledig door de natuur gevuld en verwarmd en is elke 8 uur weer volledig ververst. Maar het was vooral hééééééérlijk, vooral omdat het vandaag maar somber en regenachtig weer is met ca 18 graden.

Om zeven uur zijn we voldoende gaar gekookt en gaan we op zoek naar een camping in het Kootenay National Park. We rijden door een heel mooi maar vandaag nogal troosteloos gebied. Óm de haverklap staat er een hertje (of rendier, ik zie het verschil niet!) naar ons te kijken. We tellen er minimaal 12 en één schiet zelfs vlak voor ons de weg over. Op de Veluwe zie je die borden ook maar hier springen ze echt voor je neus langs!

Normaal gesproken krijgen we bij binnenkomst van een park altijd de laatste info maar omdat we nu een pas voor alle parken hebben konden we zo door rijden. Niet handig want nu wisten we niet waar we in de loop van de avond achter kwamen, nl dat alle campings dicht zijn!

Onderweg maken we wat te eten aan een riviertje waarbij Koos vol in de aanslag zit om een eventueel argeloos passerende beer op de foto en film te zetten.... De beren hebben Koos laten zitten! Uiteindelijk stoppen we na 267 km om 22.00 uur op een verlaten  parkeerplaats in het bos bij Johnson Canyon.

Dat alles gesloten is heeft waarschijnlijk  te maken met de noodtoestand die momenteel van kracht is. Highway 1 tussen Calgary en Banff is afgesloten omdat hij door de overstroming stuk is geslagen. Zo te zien gaat moeder natuur ons toch meer roet in het eten gooien dan we oorspronkelijk dachten. We horen de meest verschrikkelijke verhalen over de overstroming. Ten eerste uiteraard dramatisch voor de bewoners hier maar blijkt dat alle bruggen in Banff ook kapot zijn waardoor hiken onmogelijk is geworden. Tevens is Canmore onbereikbaar, dus  Koos zal het zonder zijn chocolade moeten stellen!

Dinsdag geeft weer het zelfde troosteloze beeld: volle bak regen! Maar het kan nog erger, we worden zo ongeveer van ons bed gelicht met de vraag hoe we het in ons hoofd haalden om hier te overnachten. Moesten paspoorten laten zien, dus we staan nu vast ergens op een zwarte lijst  . Uiteindelijk mochten we weg zonder bekeuring, als we dan ook maar meteen vertrokken!

Gelet op het oh zo niet gezellige weer trapt Koos het gaspedaal in en rijden we 272 km naar Revelstroke. Het is een hele mooie route, maar vanwege het weer stoppen we nauwelijks. We moeten deze weg ook weer terug en hopen dit bij mooi weer op ons gemak te doen en dan weer een hoop mooie dingen te bekijken en wandelingen maken.