Vancouver Island deel 1

Woensdagmorgen worden we om half zeven wakker van de zware baritons van onze buurmannen die blijkbaar alles uit de dag willen halen en op dit  onmogelijke tijdstip uitgebreid naast ons slaapkamerraam met elkaar in gesprek gaan. Koos doet demonstratief de ramen dicht, maar uiteraard zijn we dan al klaar wakker. 

Vancouver Island is het grootste eiland van de Noord-Amerikaanse westkust. We hadden verwacht dat het 'back to nature' zou zijn, maar dat is niet het geval.  In de parken uiteraard wel maar daarbuiten merk je amper dat je op een eiland zit. We steken maar meteen het eiland dwars over naar het aan de westkust gelegen Pacific Rim National Park tussen Tofino en Ucluelet. De weg er naar toe is 165 km door het regenwoud en over een berg dus fantastisch mooie uitzichten en leuk sturen voor Koos. Het park bestaat uit vooral oerbossen van regenwoud met grote oude bomen, Alles wat om valt blijft liggen en dat gebeurt regelmatig omdat deze kant van het eiland ook bekend staat om zijn stormen. Vandaag stormt het niet maar worden we wel gezandstraald als we op het strand komen. De harde wind is ook de reden dat we niet de zee op gaan maar een aantal trails door het regenwoud en aan het strand lopen.  Het woud is erg indrukwekkend en het is heerlijk om na al die bergen ook weer eens mooie en lange stranden te zien. Het dorpje Tofino is een leuk klein typisch eiland dorpje waar alles gericht is op de zee. We slapen op een camping in het regenwoud aan het strand in het park. Hopelijk is er morgen minder wind en kunnen we nog een strandwandeling maken of gaan kajakken op zee.

Donderdagochtend is er inderdaad iets minder wind, maar het is gewoon nog steeds erg koud. Blijkbaar hoort dit bij deze kant van het eiland. We kijken nog even in Ucluelet, wat ook een leuk dorpje is, maar we (m.n. ik) vinden het toch te koud om te gaan kajakken. Op zoek naar ern bakkertje belanden we in een supermarkt en lopen we met een gegrilde kip naar buiten. Hij is nu nog lekker warm dus we eten maar meten de poten er van af.  We rijden weer terug naar de oostkant van het eiland via de bergpas die altijd in mist is gehuld! Vlak voor Parkville staat in Cathedral Grove de oudste en dikste boom van het eiland, meer dan 800jaar oud en 9 meter omtrek. Het draait hier zo ongeveer om de bomen dus bomenknuffaars komen op dit eiland goed aan hun trekken!

Ook nog de Upper en de Lower Little Qualicum Falls bekeken. Mooi maar niet zo spectaculair als in Wells Gray. Blijkbaar zijn we inmiddels verwend!

Aan het strand van Qualicum Beach is het wel weer heerlijk dus we pakken ons moment om nog een beetje bij te kleuren in zon. Eind van de middag rijden we door naar Courtenay en vinden we een camping aan Cape Lazo (Comox) aan het strand. Helaas weer geen strandwandeling want het regent de hele avond. Wel een hele mooie en splinternieuwe camping. De eigenaren doen hun best om er de mooiste camping van het eiland van te maken en dat is goed te merken.