Dag 4, Camper ophalen (13 juli 2013)

De allerlaatste nacht in “The Marina Inn”. De wekker stond op op 7.30 uur. Snel een douche genomen, aangekleed, de koffers ingepakt, alle bagage mee naar beneden genomen. Eerst nog even ontbijten. Bij de balie gevraagd of ze ons naar Apollo kunnen brengen, waar we onze camper op kunnen halen. Dat is geen probleem na ons ontbijt. We maken eerst even een fotoreportage van het bakken van de wafels. En er is nog een bezienswaardigheid. Er hebben namelijk afgelopen nacht een aantal leden van een motorclub bij ons in het hotel geslapen en die komen ook ontbijten. Leuk om te zien dat de chique gasten dit niet zo kunnen waarderen.  Ze dragen dan ook hun lederen membervests en zijn 'allover' getatoueerd. Toch zijn ze wel erg vriendelijk. Na het ontbijt vertrekken we met de free shuttle naar Apollo. Hier is het behoorlijk druk. We komen bij andere Hollandse mensen te zitten, zij komen uit Bussem en zijn met 3 kinderen (9, 7 en 5 jaar) onderweg. Ze komen ook een camper huren. We krijgen de uitleg gezamenlijk, in onze camper. Hij is leuuuuuk!!!!

De uitleg duurt ong. een half uur en het is goed opletten geblazen. Daarna moeten er nog wat formaliteiten, in de vorm van handtekeningen onder contracten, etc. gedaan worden. Ook worden verzekeringen e.d. nog doorgesproken. En, eindelijk krijgen we de sleutel. We krijgen ons persoonlijk camperpakket in de vorm van lakens, dekens, kussenslopen en handdoeken. Er blijkt een tuintafel te missen, tuinstoelen hebben we wel. De tafel mogen we ergens kopen (we worden verwezen naar K-Mart, waarbij ik meteen aan de film Rainman moet denken, die kocht daar zijn ondergoed), de rekening moeten we maar inleveren.

Alle koffers en tassen gaan in de camper en we vertrekken.  De kinderen achterin aan tafel, wel met een riem om natuurlijk, Michel en ik voorin. Het begin is even wennen voor Michel. We gaan de bocht om en de deur vliegt open. Hiervan leren we dus dat de deur niet alleen dicht moet, maar tijdens het rijden ten alle tijden OP SLOT! Doordat de deur openvlieg trapt Michel op de rem, dit gaat behoorlijk krachtig, kortom: slapstick!!!! Maar al snel zijn we op weg. Eerst richting supermarkt, we hebben natuurlijk wel het een en ander nodig, en aangezien we een grote koelkast, diepvries, magnetron en oven aan boord hebben, kunnen we wel een voorraadje kwijt aan eten en drinken.  Voor de lunch kopen we een heerlijk belegd brood, met drie soorten vlees, twee soorten kaas, sla én tomaat, niet om en om, maar gewoon op elkaar, heel dik belegd dus. Het is heerlijk! Na het eten en iets te drinken gaan we weer op weg. We rijden een woonwijk in en remmen voor ieder Stopbord. (goeie tip van Willem!) Dit is zo ong. bij iedere kruising. De voorrangregels zijn hier namelijk zo dat iedereen bij iedere gelijkwaardige kruising stopt, de eerste mag doorrijden. Het is even wennen, maar al gauw gaat het beter. Dan de Tomtom erbij gepakt. Deze hebben we speciaal in Nederland gekocht, de oude was kapot, dus meteen een gekocht met Amerika-kaart. Helaas, hij blijft aan het zoeken naar een GPS. Hier hebben we niets aan. Ik blijf het proberen. Helemaal uitzetten, weer opstarten, opnieuw de gegevens erin, helaas, geen GPS.

Weer uitzetten, fabrieksinstellingen opnieuw installeren, gegevens erin, helaas, geen GPS. Inmiddels rijden we nog steeds verder de woonwijk door, we zijn zelfs een beetje verdwaald. Wat nu? Een tankstation, zodat we een kaart kunnen kopen. Dan moeten we naar de grote weg, maar waar is die?  En in Nederland deed de Tomtom het prima. Ik heb hem zelf nog uitgeprobeerd, meerdere malen, toen ik op huwelijksgesprekken moest. Ineens komen we bij een grote weg, Washington Avenue. Hé, hier zat Apollo aan. Al gauw blijkt dat we de verkeerde kant oprijden, dus dan de andere kant op. Na een tijdje komen we bij Apollo. Ze zijn echter al gesloten, (het is zaterdag, dan zijn ze maar tot 12.00 uur open). Gelukkig is er nog iemand aanwezig. Hij heeft nog wel een oudere tomtom, maar, zo zegt hij, het is wel een rare taal (duits). Maar goed, het werkt dus nemen we die Het maar mee. Er staat een vrouwenstem in geprogrammeerd en we dopen haar Helga (naar de secr. Van Herr Flick). Helga wijst ons keurig de weg na enkele instellingen, dus gelukkig komen we toch nog de goede richting in, op naar Yosemite. Onderweg zien we veel fabrieksterreinen, veel droge dorre vlaktes en het wordt veel warmer. We maken zelfs nog een file mee, veroorzaakt door een politieauto, die zigzaggend over de vierbaanssnelweg rijdt. Waarom wordt niet echt duidelijk, maar op een gegeven moment neemt hij de afslag en is de file voorbij. We zitten wel lekker hoog in onze camper. Het hobbelt wel en maakt behoorlijk wat lawaai, maar dat nemen we voor lief. De stoelen voor zijn net leunstoelen.

Uiteindelijk komen we, dankzij Helga aan bij Indian Flat RV park. Hier hebben we vanuit Nederland al twee nachten gereserveerd. Het blijkt te werken. Ons briefje ligt al klaar en de (indiaanse) eigenaresse vertelt ons dat we plaats 106 hebben. Dit is helemaal vooraan. We hebben plek voor onze camper, voor de camper een grasveldje met picknicktafel en bbq en onze eigen kampvuurkuil. We zetten een maaltijd in de magnetron!!! Het is behoorlijk warm, dus we eten binnen met de airco aan. We ontdekken steeds meer in onze camper. Eerst dat we een leunstoel in de camper hebben, al gauw blijkt dit een lazy-boy te zijn, zo een waarbij je de rugleuning naar achteren kunt doen en de voeten omhoog!!! Hierna maken we onze bedden op. De kinderen boven de bestuurderscabine, Michel en ik achter in het tweepersoons bed. Welterusten en tot morgen!!!!