Dag 8, Reisdag naar Las Vegas (17 juli 2013)

Dag 8, Woensdag 17 juli 2013, Naar Las Vegas

Het is koud als we wakker worden. Buiten schijnt de zon. Een strakblauwe, heldere lucht, bijna geen wind. Ook de afgelopen nacht hebben we het koud gehad. We ontbijten snel met wat donuts, lopen dan naar de receptie met onze laptop. Hier hebben we internet en kan ik alle verhalen, die ik inmiddels in Word geschreven heb, op de weblog plaatsen. Zo kan het thuisfront bij houden wat wij allemaal doen. Behalve dag 5, die moet ik nog schrijven. Terwijl Michel en ik aan een tafeltje bij het zwembad zitten, zie ik een nieuwsgierige eekhoorn aankomen. Hij is veel groter dan de anderen die we van de week gezien hebben. Hij heeft ook geen streepjes op zijn rug. Bij de receptie is gratis koffie te verkrijgen, die je in van die grote meeneembekers kunt doen, met een deksel erop. Je ziet deze bekers echt overal, zelfs in het hotel stonden ze. Het is me trouwens nog niet gelukt om foto’s te downloaden, de wifi is hier veel te traag voor. Om 10.45 verlaten we Mammoth Lake. Helga hebben we in kunnen ruilen voor onze eigen TomTom. Michel heeft hem aan de computer gehangen en dat heeft geholpen. Eindbestemming K-Mart wordt erin gezet. Deze is ong. 50 km. Verderop. We rijden over een grote vlakte, door bergen omzoomd. Er staat een lage, heide-achtige begroeiïng, de struikjes lijken wel een beetje op helmgras. Dan zien we Lake Crowley, een grote, mooie , blauwe watervlakte. We dalen een heel eind. In de verte doemen nieuwe bergen op.

Dan ineens, verrassing, is alles groen. Het lijkt wel een oase. We rijden het plaatsje Bishop binnen. Hier gooien we de tank weer helemaal vol. Dan kunnen we er voorlopig weer tegen. We moeten namelijk boven langs Death-Valley. We mogen er niet doorheen, dan is de camper niet verzekerd. Onze Amerikaanse buurman, Dennis vertelde overigens nog dat hij ook niet door Death Valley gaat. Hij rijdt nog liever om, terwijl hij uit Arizona komt, dus heel wat warmte gewend is.

De omgeving wordt steeds grilliger. We klimmen weer flink. We zien alleen maar grote, dorre rotsen. Het is een prachtig decor voor een indianenfilm. We komen bij een plaatsje, Oasis geheten, nou ja, er staan een paar huisjes bij elkaar en wat bomen eromheen. Daar moet flink bewaterd worden, anders groeit hier helemaal niets. Maar het doet de naam eer aan, want we zien allemaal groene cirkels, waarop grote irrigatiewagens staan. Dit zijn lange stangen, op wielen, die rond rijden. Hierdoor worden er allemaal cirkels gecreëerd. We rijden verder over de grote dorre vlakte naar de grensovergang. We verlaten Californië en rijden de staat Nevada in. Af en toe zien we een vreemd soort bomen. Het lijkt wel een kruising tussen een palm en een cactus, maar het heeft ook wel iets van een Yucca.

Om ong. 14.00 uur stoppen we voor de lunch, midden in the middle of nowhere….  Ik maak voor iedereen gebakken eieren met spek. Kopje koffie erbij…. De stoeltjes worden buiten gezet, maar het is best wel warm en het waait ontzettend hard. Dus als ik het eerste ei wil serveren, blijkt dat we toch binnen gaan zitten. Michel heeft de stoeltjes al weer in de camper gelegd. We eten dus gezellig aan tafel, de laatste donuts worden door Michel verorberd. Buiten lijkt het alsof er een warme föhn op je gericht staat, binnen is het lekker koel, nog wel….. Als het benauwd wordt, vertrekken we gewoon weer. Airco aan, zo gaat dat hier!

80 mijl verder hebben we zin in een ijsje. Dus, de vriezer wordt geopend, er is nog volop keuze! Wat hebben we het toch goed. Het is nog steeds heerlijk koel in de camper. We zitten nu ong. een uur voor Las Vegas. De omgeving is nog steeds kaal, dor en rotsachtig. Dan zien we een waarschuwingsbord. Er is een gevangenis in de buurt en je moet dus opletten voor lifters.

Dan, ineens voelen we dat het, ondanks de airco, warmer wordt in de camper. We rijden Las Vegas in. Brede boulevards, veel hamburger- en eettenten, palmbomen.

We stellen de Tomtom in op Nellis-boulevard, hier zou een RV-park moeten liggen. Als we er eindelijk aankomen, blijkt dat er geen boom te vinden is op deze kampeerplek. Het is ook nog eens een heel eind van de Strip vandaan, (Las Vegas boulevard, waar alle hotels liggen die we willen gaan bekijken). Daarom besluiten we om toch maar door te rijden naar het RV-park van Circus Circus. Dit is een van de hotels en ligt aan de Strip. Het is alleen wel een stuk duurder dan het eerdere park, zo’n 90 dollar per nacht. Maar dat nemen we dan maar voor lief.

We komen bij het Rv-park aan en het blijkt van de KOA-reeks te zijn. Hier hebben wij, via onze reisorganisatie een pasje van. Dan krijg je 10% korting. Dat telt wel aan op zo’n bedrag. We stappen uit, Tjee, wat is het hier warm!!!!!! We lopen the office in, waar de airco op volle toeren draait. Dat is beter. Een hele vriendelijke mevrouw helpt ons. Natuurlijk heeft ze nog plek voor 2 nachten, we kunnen zelfs nog kiezen. De kinderen blijken hier allebei nog onder de kinderprijs te vallen, tot 18 jaar maar liefst. Dus is de prijs voor twee nachten nog maar 138 dollar.  Dat scheelt als je met 180  gerekend hebt. De dame aan de balie doet erg haar best voor ons. Ze heeft een boekje, waar een plattegrond van de Strip in staat. Ze kruist aan wat leuke, gratis bezienswaardigheden zijn, en houdt hierbij vooral rekening met de kinderen. We krijgen een plek vlak bij het zwembad. Snel terug de camper in, heerlijk die airco!

We plaatsen de camper, op een fullhook plaats, dus met water, elektriciteit en afvoer. De slangen worden uitgeruild en aangesloten, de luifel uitgedraaid en de slide gaat uit. Alle gordijntjes gaan dicht, tegen de zon. De airco blijft aan en wij gaan Las Vegas in.

Het is wel warm om te lopen, maar gelukkig heeft onze campingmevrouw verteld waar we dagkaarten (8 dollar p.p.) voor de bus (met airco) kunnen kopen. Ze heeft ons ook aangeraden om toch vooral de bus te gebruiken. Bij ieder hotel zit een halte. Dat is een goeie tip. Je moet hier vooral niet te veel lopen, je moet op tijd naar binnen gaan. Dus halen we de buskaarten en laten ons vervoeren naar de Mirrage. Michel had gelezen dat dit hotel een prima buffet had, dus daar gaan we mee beginnen. Als we binnen komen, is het eerste wat we zien het Casino. Wat een lichtjes, belletjes, muziek, alles hoor je door elkaar. Overal zitten mensen te spelen. We lopen erlangs en zien allerlei eetgelegenheden. Gelukkig komen we vrij snel bij het buffet. Bij de ingang betaal je 30 dollar p.p. en dan wordt je naar een tafeltje begeleid. Je mag net zoveel eten en drinken als je zelf wilt. Helaas voel ik me niet zo lekker. Ik denk dat de warmte en daarna de kou van de airco me parten spelen. Ik besluit dus eerst wat te drinken. De ober neemt de bestelling op. Drinken brengt hij, eten mogen we zelf gaan halen, zo legt hij uit. We bestellen allemaal een lekker glas frisdrank, hier zijn we wel aan toe, en besluiten te kijken wat er zoal te eten is.

We vallen van de ene verbazing in de anderen. Pizza, allerlei soorten vis, bbq, sushi, chinees, pasta, steak, kip, er is te veel om op te noemen. Terug bij het tafeltje blijkt het drinken al klaar te staan. Ik ga eerst zitten en drink iets. Hierna ga ik naar de saladebar, waar je je eigen salade kunt laten samenstellen. Hierna voel ik me gelukkig veel beter. We eten heerlijk, als we terug komen aan tafel met weer een lekker bordje, zijn de glazen cola gewoon weer aangevuld. Het toetjesbuffet is natuurlijk helemaal heerlijk. Te veel om op te noemen, zoveel zoetigheden!

De ober is een ontzettend leuke man en doet heel erg zijn best voor ons. Hij maakt zelfs een foto voor ons, zodat we er allemaal opstaan.

Na het eten gaan we naar Traisure island. Hier zou een mooie piratenshow moeten zijn die volgens de mw. Van het RV-park de moeite waard zou zijn. Het is er echter ontzettend druk, dus besluiten we dit even te laten voor wat het is en verder te gaan.  Daarom gaan we naar het volgende hotel, Berlagio. Dat is een heel chique hotel waar je vooral dure winkels ziet, Prada, Dior, Chanel,  Breitling, Cabana, etc. Niets is geprijst, als je dit kunt kopen, let je niet op het geld. Wij kopen dus maar niets, maar kijken wel onze ogen uit. Buiten is het tijd voor de volgende show, de fonteinen van het Berlagio. Wat is dat mooi. Al die bewegende waterstralen, de muziek, de lichteffecten, betoverend mooi. Hierna gaan we naar Caesar’s Palace. Dit hotel is de entourage geweest van de film “The Hangover”. Tyche heeft deze film nog in het vliegtuig gekeken, hij is heel grappig. Het begint al als de hoofdpersoon, Alan, die bij de incheckbalie vraagt: “Dit Ceasar really live here?” Er is een merchendiseshop, waar van deze film te koop is, de beroemde zin staat op veel artikelen.

Het hotel zelf is werkelijk schitterend. Alsof je in Rome loopt, er is zelfs een Trevifontein. Hier hebben we muntjes ingegooid.  Ook hier kun je shoppen, het zijn allemaal mooie Italiaanse straatjes. Overal zijn beelden en fonteinen. Ook staan er overal bankjes in de straten, met heerlijk zachte kussens erin. Hier nemen we even heerlijk plaats. Het is alsof je buiten loopt op een beetje bewolkte dag, dankzij de mooie luchtschilderingen op de plafonds en het licht. In een van deze winkeltjes hebben we een pet voor Tyche gekocht. Je verdwaalt snel hier, zoveel straten zijn er. Maar gelukkig kwamen we uiteindelijk (dankzij de grote borden) weer bij de uitgang. Het was de hoogste tijd om terug naar de camper te gaan. De airco heeft het lekker koud gehouden. Om 01.30 uur gingen we slapen.