Dag 11, Naar Zion (20-07-2013)

Door M. Loch - 23-07-2013 04:14

Dag 11, Naar Zion, zaterdag 20 juli 2013

Onze nieuwe kampeerplaats in Las Vegas heeft genoeg stroom, gelukkig. Na het douchen/ontbijt gaan Michel en Myrthe de luifel verder met touw vastzetten. Dat touw had Michel gekocht om het spandoek aan de camper vast te maken, met Myrthe’s verjaardag. Tyche en ik doen de afwas en ruimen de camper op. We heben in onze Tomtom de Apollo-verhuur in Las Vegas gevonden. Het lukt niet om ze te bellen, dan krijg je een bandje dat je in kunt spreken. Dan gaan we er maar naar toe. Het is volgens de Tomtom nog geen half uurtje rijden. We vertrekken om 11.00 uur. Onderweg zien we veel schade van de storm. Geknakte electriciteitsmasten, ontwortelde bomen, er is zelfs een omleiding omdat een groot deel van een van de boulevards afgesloten is wegens ruimwerkzaamheden.

Bij Apollo aangekomen, worden we direct geholpen. Men vindt het erg vervelend voor ons en er wordt zelfs iemand opgeroepen om de luifel met tie-wrap’s vast te zetten. Zo kunnen we onze reis zo snel mogelijk weer hervatten en kunnen we veilig rijden. Een vriendelijke juffrouw vraagt of de kinderen de Wifi-code willen. Myrthe zit inmiddels lekker te lezen. Sinds enkele dagen heeft ze mijn e-reader ontdekt.

Nu heb ik meteen de mogelijkheid om foto’s van mijn telefoon te downloaden. Die moeten nog steeds op de site, maar dat lukt steeds maar niet. Michel zoekt het adres van de volgende camping in Zion, een mooi natuurpark op. Na de drukte van Las Vegas is dit een welkome afwisseling. We gaan weer verder, tanken en bezoeken de Wall-mart, een grote winkel waar ze vanalles hebben. Kleding, meubels, speelgoed, electronica en ook levensmiddelen. Het is er ook nog eens veel goedkoper. Met een goedgevulde ijskast/vriezer rijden we de woestenij weer in. De airco draait op volle toeren.

En weer zien we stenen, rotsen, zand, wat lage begroeiïng. Dan passeren we een bordje: “Indian Reservate”. Hier wonen dus de indianen, ook wel native Americans genoemd. Het is een dor, leeg, heet terrein. Meer is er niet te zien. Al snel komen we aan het einde van het indianengebied. Als we van een heuvel naar beneden rijden, worden we verrast door een mooi uitzicht op een groene oase. We komen bij het dorpje Maopa Glendale. De Maopa is een rivier die door dit gebeid loopt. Verder gaat het. Je kunt de weg 10-tallen kilometers voor je zien liggen. We rijden rustig. De snelheid op deze snelweg is 75 miles p/h. (Ong. 110 km.) Wij rijden 65 miles p/h. Dit is niet de topsnelheid van de camper, maar wel de topsnelheid van wat wij kunnen betalen, want de camper lust ‘m wel!!! Zuipen dat ie kan!!!!!! Bij deze snelheid rijdt ie 1:4. Dus ook dat is echt amerikaans! Dus wij tuffen lekker verder. De radio staat aan, Las Vegas radio, met allemaal golden oldies en veel country muziek.

En het is warm……. Pfffff Dan opnieuw een groene oase, Mosquite Suncity. Hier tanken we nog een keer. Ik weet niet of het mogelijk is, maar het voelt hier in ieder geval nóg warmer dan in Las Vegas.

We kopen een zakje Beef Jerky, gedroogd vlees. Een hele aparte smaak, bbq-achtig, wel lekker. Het smaakt een beetje zoetig, maar dat is alles hier in Amerika nogal gauw. Volgens mij gooien ze overal iets zoets door……. De kinderen hebben een Slush Puppy, Michel heeft chocola gekocht, maar die is al aan het smelten, dus eerst nog maar even in de koelkast.

We komen in de staat Arizona, we rijden over de Virgin River, het is maar een klein stroompje. Bij het plaatsje Desert Springs, vragen we ons af waarom dat ons zo bekend voorkomt. Geen idee…

Boven de bergen pakken zich donkere, dreigende wolken samen. De volgende kale rots doemt voor ons op, we rijden er recht op af. Moeten we hier omhoog? Maar dan blijkt achter deze rots nog een rots te liggen, en we gaan er keurig tussendoor. De kleur van de rotsen verandert weer van grijs naar geel en rood. Het landschap is weer totaal anders dan dat we gezien hebben. Aangezien de airco van de auto niet genoeg koelt, hebben we de generator aangezet. Nu kan de airco in de camper aan. De kinderen blij, want behalve koelte hebben ze nu ook stroom, om de laptop en telefoons op te laden! Inmiddels wordt de lucht steeds grijzer. De zonnebrillen kunnen af. Ineens zien we een kleine wervelstorm. Het zand vliegt draaiend omhoog. Dan begint het te weerlichten.

Als we over de grens gaan, Utah in, verspringt de tijd ook weer 1 uur. Ineens is het 18.00 uur i.p.v. 17.00. Dan begint het te stortregenen. We zien een prachtige regenboog, maar het begint ook ontzettend te waaien. Michel heeft moeite met rijden, zo hard stormt het. Overal zie je kleine tornado’s van zan d in het vlakke landschap. Dit is heftig! Takjes waaien over de weg. We rijden St. Georges isn. Dan wordt het weer gelukkig iets rustiger, maar het blijft regenen. De airco en dus ook de generator kunnen uit. Dat hebben wij weer, zitten we in de woestijn, hebben we al voor de 2e keer regen! Maar het koelt wel lekker af.

In deze plaats staan weer veel bomen. Het is er prachtig groen. Maar aan het einde van het dorp gaat de droge, kale vlakte gewoon weer door. De kleur van de aarde is hier rood. Het is hier toch wel minder droog, te zien aan de begroeiïng. Het is opgehouden met regenen, het flitst wel nog af en toe. Overal zie je mensen naar buiten komen, die zijn zeker ook blij dat het door de regen zo afgekoeld is. We rijden door Hurricane Valley. We zien veel van boven afgeplatte bergen (tafelbergen). We rijden de kale bergen weer in. Over 9 mijl zijn we bij het RV-park volgens onze tomtom. Het moet een mooie camping zijn, een tip van Peter (collega van Michel). Ik kan me er nu nog niets bij voorstellen. We rijden Zion, National Park in. Het ziet er echt uit als cowboyland. Rotsen, afgeplat, met verschillende kleuren (strepen) wit en zwart. Langzaam wordt het groener. Vanaf de weg gezien ziet het er anders uit.  Links van ons rotsen, rechts (iets lager) bomen. Dan een dorpje, Rockville. We wanen ons in ponyparkcity. Ranches, houten blokhutten en huizen met veranda’s. Veel koeien en paarden.

Dan komen we bij de camping. Hij ligt inderdaad prachtig. Groen met uitzicht op de prachtig gekleurde rotsen. Langs de camping stroomt de Virgin River. Het is niet zo’n brede stroom. Het is ook niet zo diep en volgens de mevrouw van de camping kun je er heerlijk in zwemmen. De kleur van het water is lichtbruin, van het zand.

We installeren de camper en de kinderen gaan lekker zwemmen. Michel en ik besluiten een rondje over de camping te lopen. Het is lekker weer. Er staan veel tenten. Groepskampen, maar ook mensen die net als wij op vakantie zijn, maar dan met de tent.

We hebben nog een leuk gesprek met een amerikaan die uit North Carolina komt. Shane, heet hij. Als de kinderen terug zijn, eten we, makkelijk uit de magnetron. Iedereen heeft zijn eigen maaltijd uit kunnen zoeken.

Hierna gaan we slapen, morgen weer een nieuwe dag.

Reacties

Dorien Welten 24-07-2013 08:32 {{button-15351}}

tip: zeker het wandelpad volgen met de wandelstokken door het water, is echt de moeite waard en verkoelend,geniet ervan!!
Je kunt alleen reageren op dit bericht als je bent ingelogd.
Voorpret-alarm! Reizigers vertellen reizigers, campers (truck-camper & C-25) & presentaties
Kom 23 of 24 maart naar de Reizigersbeurs
Kom naar een infodag met special guests, zoals Travel Texas en indianen.
Meld je gratis aan