Dag 14, Naar Page (23 juli 2013)

Dag 14, Naar Page, dinsdag 23 juli 2013

We hebben zonder airco geslapen en het zelfs koud gehad! Gelukkig zijn er dekens genoeg. Ook voor dit R.V. park stopt de park shuttle, dat is erg handig. Maar wij besluiten de camper weer op de parkeerplaats van Ruby’s Inn te zetten. We willen namelijk niet nóg een nacht blijven, en dan moet je ’s ochtends om 12.00 uur van het terrein weg zijn. We nemen de bus en rijden tot de verste stop. Hier stappen we uit en we hebben meteen al een adembenemend uitzicht over Bryce Canyon. Myrthe maakt foto na foto. We staan boven Bryce en kijken dus zo de diepte in. Prachtige rode rotsformaties staan daar, uitgesleten door wind en regen. Net zo mooi als de foto’s uit de folders, maar zo ontzettend veel indrukwekkender. Het lijkt of kunstenaars hier aan bezig geweest zijn. Beeldhouwers, schilders, maar dit is dus Kunst, Puur Natuur. Ook zien we een paar chipmunks, heel dicht bij. En Myrthe maakt foto na foto. We lopen een wandeling van ongeveer een uur langs de klif. Het ene uitzicht is nog mooier dan het andere. We zien, behalve chipmunks ook nog salamanders en prachtige oude, dode, knoestige bomen. En alles is even mooi. Het pad loopt omhoog en omlaag en dan merk je wel dat je heel hoog in de bergen zit. Tyche lijkt nergens last van te hebben, die loopt nog lekker door. Ze wil ook nog in Bryce Canyon een trail lopen, maar we willen (moeten) verder. Jammer, net als in Yosemitee en Zion, kan je in Bryce makkelijk een week vakantie houden. Maar we gaan nog veel meer moois bekijken. Page is onze volgende stop. Bovendien is er voor vanmiddag gewaarschuwd voor onweer en regen, een wandeling van zo’n 4 uur is dan ineens niet meer zo’n goed idee. We rijden dus weer terug met de bus naar de camper. Onderweg zien we nog wat hertjes in het bos. Als we terug komen bij de camper, durf ik het eindelijk aan, (na wat lichte dwang) ga ik rijden! Dat heb ik namelijk deze vakantie nog niet gedaan. Het blijft toch spannend, zo’n groot vehikel. Toch valt het uiteindelijk mee. Het is wel een groot gevaarte, maar je zit ook lekker hoog. Je mag in Amerika  niet zo hard rijden en dat is maar goed ook. Zo houd ik het nog wel even vol. Hier is het weer behoorlijk warm. Groot voordeel van de camper is toch het bed boven de cabine. Het is weliswaar een enorme windvanger, maar ook een zonneluifel, waardoor het in de cabine relatief koel blijft en de bestuurder en bijrijder niet in de volle zon zitten. We lunchen in Kenab, bij Dennies Wigwam, een echte cowboytent. De kinderen eten een hotdog, frisdrank en chips. Wij een broodje beef (warm en zoetig, maar erg lekker) draadjesvlees, salade, bonen chips en ook frisdrank in van die grote bekers. Nee, geen friet, gewoon zoute chips zo uit de zak. We eten lekker buiten, maar wel in de schaduw. We hebben nog een paar leuke foto’s gemaakt en rijden dan door naar Page. We zien weer prachtige rode rotsen, rechts van ons slecht weer, gelukkig gaan wij recht door. Inmiddels zijn we in Arizona en gaat de tijd weer een uur vooruit. Na verscheidene prachtige canyons, komen we bij de Glenn Canyon dam, in de Colorado River bij Lake Powell. Wat een gevaarte! Zo hoog. We stoppen even en gaan er uit bij het visitor center. Hier is aan de achterkant een grote ruit, en kun je de dam goed zien. Hier zie je pas echt wat een meesterstuk het is. Immens groot! Naast de dam is een boogbrug over de canyon gemaakt, ook die is goed te bekijken. We bekijken vluchtig de (foto-)tentoonstelling over de bouw van de dam en de brug en vervolgen dan onze weg over die brug (heel hoog) naar RV-park de Page-Lake Powell Campground, net onder Page, dat wordt gerund door Native Americans (indianen). Ook hier is het weer erg warm en verlangen we terug naar Bryce. De kinderen zoeken verkoeling in het zwembad (binnen!). Michel en ik lopen een rondje over de camping, zitten even romantisch samen op een bankje met zicht op een rode rots, en besluiten dan ook even te gaan zwemmen. In de hot tubb spreken we (vooral Karin) frans met toeristen uit Marseille. Zij hadden het meteen over het oranje legioen met het voetballen. Dat heeft schijnbaar nogal indruk op hen gemaakt. Om 22.00 uur eten we nog wat bij de camper. We zijn vandaag zowaar een beetje verbrand, terwijl we nauwelijks zon gezien hebben! Het voordeel van deze hitte is wel dat wel lekker voor de camper hebben zitten opdrogen van het zwemmen, en dat om 21.00 uur. Het was wederom een lange, vermoeiende maar mooie dag.