Dag 18, Bezoek Oatman, naar San Diego (27 juli 2013)

Door M. Loch - 03-08-2013 07:37

Dag 18, Bezoek Oatman, naar San Diego, zaterdag 27 juli 2013

Michel en ik gaan douchen, de kinderen  plonzen nog even in het zwembad. Gisteravond heeft de eigenaar van de camping nog uitgebreid zitten vertellen dat het hier in Kingman bijna nooit regent, maar  vannacht dus wel! Het waaide flink, dus we hebben geslapen met alle ramen open en de airco uit. Totdat ik wakker werd van regenspetters! Vanochtend echter was het meteen al weer behoorlijk warm. De airco ging weer aan om alles lekker af te laten koelen.

Via de route 66 rijden we naar Oatman, een oud, western spookstadje. Onderweg aan de route 66 steeds groepjes brievenbussen. Daar staan dan ook een aantal woningen redelijk bij in de buurt. Soms kleine huisjes, meestal trailers, waarvan je je vaak afvraagt of er nog wel iemand inwoont, zo oud ziet alles er uit. De brievenbussen staan ook allemaal aan dezelfde kant van de weg, ook als de huizen aan de overkant staan. Je mag op dit stuk maar 45 mph, en dat is maar goed ook. De weg is namelijk erg slecht, bij ons zou dit als B-weg gekwalificeerd staan.

Dan komen we in de bergen. De bochten zijn zo haaks, dat je op een gegeven moment nog maar 15 mph mag rijden! Het is een smalle weg, langs diepe afgronden. Geen vangrail, alleen in de bochten staat er een hek. We moeten ook nog een camper passeren!

Zo komen we uiteindelijk bij Oatman aan. Het is wel heel oud, gesticht in 1906, toen er goud is gevonden. Tot 1936 is er voor meer dan 51.000 kg goud gedolven, waarde vandaag is ongeveer 1600 miljoen euro. Wie er rijk van geworden is weet ik niet, maar ze wonen in ieder geval niet meer in Oatman.  Momenteel zijn in alle oude huisjes winkeltjes of horeca gevestigd. En, wat is het hier heet! Als we aan komen lopen, zien we dat de meeste winkels een veranda voor hebben, waar je in de schaduw kunt lopen (net als in de western-films). Grote attractie zijn de (wilde) ezels die hier vrij door het dorp lopen. We hebben bij de parkeerwacht voor 1 dollar een zakje voer gekocht, dat voer is gezonder voor de beesten dan allerlei meegebrachte etenswaar als wortels, boterhammen e.d.. Dan zien we een moeder met jong. Het jong heeft een sticker op de kop, waarop te lezen staat dat je hem niet mag voeren. Als we verder lopen, zien we  cowboys. Ze gaan een schietshow opvoeren, midden op straat. Het publiek wordt gevraagd om op straat te gaan staan, achter de cowboys, zodat er geen verkeer meer door kan. Als het publiek de straat heeft afgezet, komt de eerste cowboy naar buiten. Hij heeft een zak met geld bij zich, hij is een bankrobber. Een tweede cowboy dient zich aan, die een eind verderop tegenover hem gaat staan en zegt dat hij een bankrobber-robber is. Er barst een vuurgevecht los. Het knallen is niet van de lucht, maar ze raken niets. Er verschijnt een derde cowboy ten tonele. Hij treedt op als soort van scheidsrechter. Het schieten gaat door en ineens valt de bankrover dood op de grond neer. De tweede haalde de zak met geld en begon te juichen. Helaas te vroeg, want de derde schiet ‘m neer. Hij was, zo verklaarde hij, the bankrobber-robber-robber. Onder luid applaus staan alle cowboys weer op en gaan met de pet (hoed) rond. Het geld dat ze ophalen is voor het goede doel.

Het was een vermakelijke show. We gaan verder het dorpje in en het is leuk om hier wat rond te lopen. Je krijgt toch een aardig beeld van het leven een eeuw geleden. We kijken nog even in een oude safe, een stenen gebouw met dubbele stalen deuren en een mijngang. Een gezellige ‘echte’ cowboy verkoopt allerlei sierraden die hij zelf maakt. We raken aan de praat, begint verhalen te vertellen en we besluiten maar iets te kopen omdat we er anders de rest van de dag blijven kletsen.

Het verkeer kon af en toe niet verder, omdat er een ezel midden op de weg stond! Die bleef natuurlijk gewoon staan. Toen we eindelijk terug kwamen bij de auto, was het zo heet dat we meteen de generator en de airco aanzetten. Myrthe wilde voorin zitten, dus ik achterin, bij Tyche. Na een tijdje stopten we bij Carl’s, ook een hamburgerketen (met een ster!?) Hier zijn we nog niet eerder geweest. Het smaakt allemaal toch weer anders. Met een lekkere koude refill met veel ijs, vervolgen we onze weg.  Ik zit lekker aan de tafel terwijl we rijden en typ meteen het verslagje van de afgelopen avonturen in word. Dat is wel makkelijk zo.

We rijden weer in de woestijn., aan de rand van een regengebied. Af en toe zie je het rechts in de verte regenen. Je kunt hier ver kijken, vlaktes, afgezoomd door bergen, grauwgrijze lucht, regen en wind. Links van ons zien we ook een vlakte, omzoomd door bergen, maar dan in de zon. Ik heb het warm en doe een raampje open. Bah, daar komt alleen maar warme wind door.

We willen nog ergens boodschappen doen, morgen is het zondag en het is al 16.00 uur. Eindelijk zien we een dorp. We rijden erin. Er staan een tankstation, een motel, een paar huizen en dat was het dan. Geen winkels, of andere zaken, helemaal niets! Dus rijden we maar weer verder naar Barstow Dit is een grote stad en we vinden al snel de Vons. Hier hebben we een kortingspasje van! Hierna gaan we weer verder. We komen op een 4-baans snelweg, het wort drukker Dat zijn we niet meer gewend! Ineens spat er een steentje op, pats, tegen de voorruit. Een ster is het gevolg. Ach ja, dat kan er ook nog wel bij! De snelweg volgend komen we uiteindelijk om 20.15 aan in San Diego. We zijn er na enkele campingbezoeken achter dat er geen enkele vrije plek te krijgen is. Bij de KOA-camping verwijst men ons naar de parkeerplaats van de Walmart. Deze is 24 uur per dag open. We besluiten hier maar naar toe te gaan, echt lekker zit het ons niet, maar we hebben geen andere keus. Tyche vindt het best wel eng (ik eigenlijk ook wel), maar goed, onze tomtom wijst de weg. Het is nog best druk bij de Walmart. We zetten de wagen neer en besluiten eerst de winkel maar even in te gaan. We hebben nog niet gegeten en we kunnen meteen even kijken of ze hier een bikini voor Florien hebben. En zo gebeurt het dat wij om 00.00 uur, midden in de nacht, met een boodschappenkarretje door de supermarkt lopen. We zijn echter te moe om nog iets te eten uit te zoeken. We gaan terug naar de camper, de bikinie hebben we ook niet gevonden, alleen een schrift voor Myrthe, zodat ik haar schrift verder kan gebruiken voor de blog. We maken Nudlesoup, koken wat eieren, ook hebben we nog salades. Het eten is toch wel lekker, en uiteindelijk vallen we best wel snel in slaap, zo moe zijn we.

Je kunt alleen reageren op dit bericht als je bent ingelogd.
Voorpret-alarm! Reizigers vertellen reizigers, campers (truck-camper & C-25) & presentaties
Kom 23 of 24 maart naar de Reizigersbeurs
Kom naar een infodag met special guests, zoals Travel Texas en indianen.
Meld je gratis aan