Dag 19, Rustdag San Diego (28 juli 2013)

Dag 19, Rustdag San Diego, Zondag 28 juli 2013

Na een verkwikkende nachtrust, worden we om 08.15 uur wakker. We hebben heerlijk geslapen! Het is een komen en gaan op onze campingplek op de Walmart-camping. Tyche denkt dat er iemand aan de deur zit te morrelen, ik kijk voor haar gemoedsrust uit het raampje. De zon schijnt heerlijk en ik zie alleen wat vogels. We kleden ons aan en besluiten vanochtend dan maar uit te gaan ontbijten. Op het To Do-lijstje van Tyche staat nog ‘ontbijten bij Mac Donalds’. En daar zitten we dus. Het is er behoorlijk druk. Er staan meerdere t.v.’s aan. Michel neemt het uitgebreide ontbijtmenu, ‘pancakes met maple sirup’, een soort rösti, eggmuffin, orange juice, en een soort kleine hamburger, compleet met kaas en ei.

Ik heb ook een broodje met omelet, met bacon en kaas. Tenminste, dat dacht ik, blijkt het geen broodje te zijn, maar 2 zoetige pancakes. Rare combinatie. Maar de kop koffie smaakt prima. In zo’n grote meeneembeker. Tyche neemt hetzelfde. Myrthe wil niks van deze vettigheid op de vroege ochtend en eet later iets. Na het ontbijt rijden we naar de KOA-camping, van de vorige avond. We kunnen meteen terecht en er is plek zat. De kinderen gaan lekker zwemmen, (niet te lang, spreken we af, want dan kunnen we San Diego nog gaan bekijken. We hebben een prachtige plek. Lekker rustig, vrij uitzicht, bbq-tafel en zelfs een boom zodat we kunnen kiezen of we in de zon of schaduw willen zitten. Het is ook heerlijk vakantieweer: Hoewel de zon volop schijnt, is het door een windje van zee niet zo warm, een heerlijke 23 grd Celsius. We zetten de stoeltjes buiten, pakken iets te drinken en al snel ben ik verdiept in mijn boek (e-reader). Heerlijk, een dag niets, een dag echt vakantie. De kinderen zijn hier ook wel aan toe, dus we besluiten een rustdag in te gelasten. De kinderen komen echter nog niet terug. Na een tijd gaan we toch maar eens kijken hoe het met hen is, of ze zich nog eens goed ingesmeerd hebben. Bovendien willen we vanavond bbq’en, maar we hebben geen bbq op de plaats. Op de plek naast ons staat er wel een. Maar om ons die nou gewoon toe te eigenen. Je weet nooit, de plek lijkt leeg, maar voor hetzelfde geld zijn die mensen met de camper weg en komen ze straks weer terug. Daarom willen we bij the office even vragen of we er 1 kunnen krijgen of dat we die apart moeten huren. De bbq is gratis en wordt op aanvraag bij de plek neergezet. De medewerkers zijn super klantvriendelijk, meteen wordt er gebeld om de opdracht door te geven dat er naar onze plek een bbq moet. Je kunt wel merken waarom deze camping, KOA-camping van het jaar is geworden. Wat een service!  Snel lopen we door naar het zwembad, Myrthe en Tyche zijn het bad niet uit geweest. Twee rode hoofden spelen heerlijk in het water. Maar de koppies zijn wel erg rood. Is het van de inspanning / het spel of van de zon? We roepen ze uit het water en sturen ze naar de camper om aan te kleden. Michel en ik lopen nog een stukje over de camping. Er staan hele leuke blokhutten, in groepjes bij elkaar (in een cirkel met een soort binnentuin in het midden. Hier zit iedereen. Ziet er gezellig uit. Ook is er een pracht van een overdekte buitenkeuken. Meerdere (elektrische) kooktoestellen, wasbakken en een joekel van een gas-bbq. Ook dit zie je bij ons niet. We lopen langs alle campers en caravans weer terug. Hoe anders is het campingleven in de USA. De caravans zijn stuk voor stuk veel groter dan bij ons. Bijna allemaal twee of zelfs 3-assig. Minimaal 1 slide-out. De meesten hebben er meerdere. Een grootbeeld t.v.-scherm voor in de caravan bestrijkt de hele muur. Een eethoek, grote bank, flinke keuken en natuurlijk slaapkamers. Eigenlijk zijn ze net zo groot als bij ons een stacaravan. Dit trek je natuurlijk niet met een klein autootje en dus staan er flink uit de kluiten gewassen chevy’s, met een trekapparaat in de bak. Michel en ik kijken onze ogen uit. We genieten. We zien ook verschillende bussen, of ander formaat grote campers. Die van ons is maar klein, vergeleken met wat we hier allemaal zien. Sommige kampeergasten met een grote bus/camper zien ook wel in dat het lastig is om zo boodschappen te doen, of nog een uitstapje te maken. Daarom hangt er een gewone auto achter de camper, of wordt de gewone auto gereden door moeder de vrouw, die gewoon achter de camper aanrijdt. Bij onze camper aangekomen, zien we dat de kinderen toch wel erg rood zien, vooral hun schouders, rug en gezichten. Ze hebben zich minder goed en minder frequent ingesmeerd dan we ze gezegd hebben. We smeren ze goed in met créme, zodat het in ieder geval vochtig blijft. Ook zeg ik ze goed te drinken, aangezien ze de hele middag in de brandende zon, zonder hoofddeksel buiten geweest zijn.

Van het bezoekje aan San Diego komt zo weinig meer. Dan pak ik weer lekker een boek en ga nog even in de zon, buiten zitten lezen. Op een gegeven moment komt er een golfkarretje met iemand van de camping aan. Hij stopt op de plek naast ons, pakt de bbq en zet die bij ons neer. Ik maak nog even een praatje met hem, bedank hem voor de goede service. Dan wordt het tijd voor de bbq. We hebben weer allerlei lekkere dingen (geen hamburger, die eten we zo al genoeg, aldus Michel). Ons tafelkleedje ligt weer gezellig op tafel. Na het eten wordt het tijd voor marshmellows. Maar dan op z’n amerikaans met speciale chocoladeplakken tussen 2 honeykoeken. Het smaakt zoet, maar wel lekker. Een goed toetje.

De kinderen hebben flink last van de verbranding. Hopen maar dat ze nu snappen waarom ik altijd zeg dat ze zich moeten insmeren! Het was wel een heerlijke rustige dag, nu maar snel lekker slapen (voor Myrthe en Tyche duurde het even voordat ze in slaap vallen).