Dag 26, Naar San Leandro (4 aug 2013)

Door M. Loch - 11-08-2013 10:35

Dag 26, Naar San Leandro, zondag 4 augustus 2013

 

Terwijl in Nederland de mussen van het dak vallen (30 C. of nog meer!), worden wij wakker van de kou! De lucht is grijs. Na het douchen lekker warme kleren aan, het is hier slechts 17 C! Mijn moeder is vandaag jarig, dus ik probeer haar te bellen. Een ingeblikte Amerikaanse stem vertelt me dat ik geen internationaal contact kan krijgen, ook met het toestel van Michel lukt het niet. Dan maar een mailtje. We hebben ook nog een verjaardagskaart gestuurd. Michel maakt de grey- en blackwatertank leeg. Ik ga naar het kantoortje om te vragen of ik mag bellen, zodat ik voor vanavond een camping kan bespreken. Bij de eerste camping krijg in een antwoordapparaat. Ik kan inspreken, en dan bellen ze later terug. Daar heb ik dus niets aan, ik kan immers niet teruggebeld worden. De tweede camping doet niet aan losse overnachtingen (zal wel een trailerpark zijn, waar mensen wonen). De 3e is raak. Ik kan niet reserveren, ze hanteren het principe: “first come, first serve”. Maar, vertelt de vriendelijke mevrouw na aandringen van mij, het is zondag en dan is het meestal niet zo druk.

We gaan snel op weg, het is inmiddels 12.00 uur. Volgens de Tomtom moeten we zo’n anderhalf uur rijden. Voor het eerst zien we onderweg weer hoge bomen. Ook komen we langs een streek waar veel Garlic- en kersenshops zijn.

Gelukkig komt de zon toch door en een stuk verderop is de lucht helemaal blauw. De wegen zijn hier behoorlijk hobbelig, maar gelukkig komen we na ongeveer 3 kwartier gereden te hebben, bij een 5-baans snelweg. Die is beter. Met de kinderen gaat het gelukkig al weer veel beter. Ze zijn wel flink aan het vervellen, vooral Tyche. Zonde van die mooie bruine rug!

We komen langs/door San José. Dat noemt zichzelf graag de hoofdstad van Silicon Valley, vroeger zaten hier vooral de chip-fabrikanten (Hewlett-Packard, Intel, Sun Microsystems), tegenwoordig veel breder: Apple, eBay, Google Inc., Facebook. Hoewel het hier stukken minder warm is, doet het me toch heel sterk aan Las Vegas denken. Het hele gebied wordt omringd door hoge, kale, grijze bergen. De luchtvochtigheid is hier wel hoger. Er is wat nevel, waardoor je minder ver kunt kijken.

We zetten de radio aan en heel toevallig horen we dat er een grote kans is dat de “BART”, (metro in San Francisco) morgen waarschijnlijk staakt! Dat is geen goed nieuws. We zijn van plan om met de BART-trein van San Leandro (waar we de camper moeten inleveren) naar San Francisco international Airport te reizen. In geval van een staking moeten we een taxi nemen, die er (als ‘ie al te krijgen is) er lang over zal doen. We wachten nog maar even met onze treinkaartjes voor morgen op te laden.

Ik voel me weer een beetje thuiskomen in San Francisco. We komen langs bekende plekjes, zien de Bart, Apollo,…… Bij de camping, “Trailer Haven”,  aangekomen, is het kantoor tot 14.00 uur gesloten. Het is 13.30 uur. Maar dan komt de eigenaresse er aan en mogen we toch binnen komen. Ze is erg vriendelijk en regelt nog een plekje voor ons. Als ze hoort dat wij 2 pubers bij ons hebben, geeft ze ons uit eigen beweging haar prive Wifi-code, die van de camping werkt niet meer. We betalen met de Visa-card en gaan dan eerst nog even shoppen. Ze geeft ons nog een plattegrond met tips voor shopping mall’s.

We vragen haar of zij ook weet hoe het met de dreigende staking van de BART zit. De kans, zo vertelt ze, zit er inderdaad in dat ze weer gaan staken. Dat hebben ze de afgelopen week ook al gedaan. Dat betekent voor haar dat ze haar man, die iedere dag een half uurtje met de BART naar zijn werk reist, moet gaan brengen met de auto, een tochtje van 3 uur!!!!! Hier schrikken we behoorlijk van. Die tijd hebben we morgen niet! Apollo gaat om 09.00 uur open, om 11.00 uur moeten we op het vliegveld zijn, met de BART een tochtje van ong. 1 uur. Vandaag is het zondag, en is Apollo gesloten. Er is dus geen andere optie. We besluiten morgen te zorgen dat we om 08.00 uur bij Apollo te staan, misschien zijn er dan al mensen en kunnen we eerder de camper inleveren.

Maar goed, nu eerst naar de MALL! We shoppen bij Macy’s en Kohl’s, twee grote kledingzaken. We hebben allemaal iets gevonden, hoewel dat niet meevalt om de Amerikaanse maten te ontcijferen. Die zijn heel anders dan bij ons. Ze hebben niet alleen de gangbare lengte- en breedtematen, maar ook allerlei combinaties in buik- en busteomvang.

Als we terug komen op de camping, maken we er een feestje van. We kunnen niets meenemen. Dus beginnen we aan de chips, die worden weggespoeld met maguerita’s, cola, etc. Alles moet op. Uit de wind is het erg lekker in de zon. We hebben een tuintafel met stoelen bij onze kampeerplek gekregen en zitten even heerlijk te genieten.

Hierna maken we met z’n vieren de hele camper schoon. Alles wat over is en niet mee kan, doen we in zakken (van die papieren, waar je je boodschappen in krijgt in de supermarkt) en brengen die we naar de eigenaresse van de camping. Die is hier erg mee in haar nopjes.

Om 00.00 uur zou het ultimatum aflopen, wat betreft de onderhandelingen over de BART. Gespannen kijkt Michel op internet. Zouden ze gaan staken? Al snel ziet hij het verlossende antwoord. De gouverneur heeft zich er mee bemoeid en heeft gezegd dat ze maar eens even moeten wachten met staken en eerst op een andere manier tot overeenstemming moeten proberen te komen. Opgelucht gaan we slapen.

Je kunt alleen reageren op dit bericht als je bent ingelogd.
Voorpret-alarm! Reizigers vertellen reizigers, campers (truck-camper & C-25) & presentaties
Kom 23 of 24 maart naar de Reizigersbeurs
Kom naar een infodag met special guests, zoals Travel Texas en indianen.
Meld je gratis aan