Zion en Brycecanyon

Ik zit nu in de camper op zondagavond vast dit stukje te typen, we hebben nog geen wifi , ik plak het later wel in het weblog. Ik heb een enorme schijf op mijn onderbeen; ben op een wesp gaan zitten gisteravond. Dat vond ie niet fijn. Het gloeit en jeukt ontzettend. Jiska en Mayke liggen vanuit hun bed nu K3 muziek te zingen?? En dat schijnt grappig te zijn ? Na ja. Even een beetje een chronologisch verhaal van de laatste dagen. Vanuit  Las Vegas zijn we donderdag vertrokken naar Zion National Park.  Er zijn rotsen en woestijn om ons heen en we zien ook de eerste cactussen. Het is ong. 3 uur rijden, maar ja, onderweg fotootje hier en daar, bakkie koffie zetten (handig toch zo’n camper) en een keertje verkeerd rijden (kaart lezen, daar blink ik niet in uit), dat maakt de tocht een stuk langer. Na ong 4 ½ uur rijden we het National Park in en daar ligt direct onze camping. Het is prachtig gelegen tussen de bomen, er is een firepit en de rivier loopt erlangs. De mensen die daar werken zijn allemaal rangers; dat wil zeggen dat ze allemaal zo’n grappig pakkie dragen: in camouflagekleuren met stevige schoenen en zo’n typische hoed, zoals je ook in films (en de Donald Duck) ziet. En ze zijn übervriendelijk en behulpzaam, zoals alle Amerikanen die we tegenkomen; Hello, how are you? Dat  is geloof ik een standaardvraag…een heel verhaal als; well could have been better, I’ve been stoken by a wasp, look! It itches badly bla bla’, dat is geloof ik niet de gewoonte. Toch is het een heel verschil met ons Europeanen, daar kunnen de Fransen nog wat van leren zeg. Ze vragen ook altijd waar je vandaan komt en dan heb je al snel een gesprekje. Grappig is dat. ’s Avonds hebben we in het amphitheater naar een ranger geluisterd; een presentatie over de sterren. Het is een donker park (weinig lichtvervuiling) en je kon de sterren en zelfs de melkweg echt heel goed zien.
Gisteren kwam Erik bij de rivier in gesprek met een paar oudere mannen…ze vroegen waar wij allemaal nog heen gingen en Erik vertelde. De man antwoordde met: You’re right, hit ‘m all! We verzamelen leuke Amerikaanse uitspraken, we hebben die nu dus toegevoegd aan: ‘Allrighty ‘ en ‘and I was like: what the heck?!’
Afijn, we hadden een prachtig uitzicht vanaf onze plek op de omliggende rode rotspunten. En er liepen muledeers over de camping, een soort herten, en weer een ander soort eekhoorns, we hebben nu al 3 verschillende soorten gezien. Er liep een rivier langs de camping dus daar hebben we in geplonsd. De volgende ochtend vroeg op voor de ultieme hike:  walking the narrows of the Zioncanyon. Volgens de man uit Wales die ik in de(gratis) shuttlebus uitgebreid sprak, en waarna Jiska zelfs vroeg: mam, vond je dat zo’n leuke man?’ ehhh (hij was piloot en hij vond dat ik goed Engels sprak !? dus ik was slechts gecharmeerd), staat deze hike (wandeling dus, maar hike klinkt veel avontuurlijker) in de top 10 van mooiste hikes volgens de National Geographic.
Nou achteraf begrijp ik waarom; het was voor ons allemaal de mooiste wandeling die we ooit gemaakt hebben. Het eerste stuk langs de Virgin river, daarna er vooral doorheen. De rode rotswanden doemen steil naar omhoog langs de rivier, je loopt door de canyon en de wanden worden steeds smaller (vandaar de ‘narrows’), heel bijzonder. Het was een beetje jammer dat meer mensen dat vinden.. maar ja het is natuurlijk hoogseizoen.  We liepen op onze wandelschoenen die door het water minstens 2 kilo zwaarder werden. De mijne zijn echt golden oldies van 17 jaar oud! En ook deze tocht hebben ze weer overleefd. met pauzes erbij liepen we zo’n 5 uur (heen en terug) de rivier kon je nog 14 mile langer volgen…maar daar zijn wij niet ervaren genoeg voor. Langs de weg zagen we nog een joekel van een vogelspin brr. en op de camping een hummingbird. 's Avonds de BBQ weer aan en daarna de marshmallows erboven, gezellig met nog twee jongens die netjes in het Engels kwamen  vragen aan Rens en Jis ‘if they would like to play a ballgame with us’ en  toen; o jullie zijn Nederlands!’ ‘s Avonds koelde het hier lekker af waardoor de meiden de volgende ochtend niet zo’n zin hadden in het gebruikelijke vroeg op staan.  Ons ontbijt is meestal geroosterd brood en bagels, omdat het brood hier  toch niet zo lekker is als in ons landje, en verse bakkers schaars zijn.  Onderweg naar Brycecanyon hebben we een uitstapje gemaakt naar Kanab. Een plaatsje wat Hollywoodproductiemaatschappijen (kleine en grote, waaronder Disney en MGM)  als uitvalsplek voor hun westernfilms hebben gebruikt. We hebben het (gratis toegankelijke) Little Hollywoodmuseum  bezocht. Daar waren decors die in verschillende films gebruikt zijn.  En natuurlijk een uitgebreide souvenirwinkel  met allerhande westerngadgets.  Brycecanyon; we stonden weer binnen de grens van het national park tussen de bomen en eekhoorns. Hier zitten ook weer black bears, weer niet gezien helaas. Ideale temperatuur daar vanwege de hoogte: 24 graden. We hebben ’s middags naar aankomst meteen gehiked langs, en tussen het prachtige amfitheater van Bryce.  Ze noemen het een canyon maar dat is het eigenlijk niet. Het is een bizarre rotsformatie bestaande uit roze en zandkleurige zogenaamde hoodoo’s. Onze wandel tocht duurde ca 2 uur waarvan het laatste deel behoorlijk steil was en we zwetend en hijgend (nou ja ik in ieder geval) zigzaggend om hoog liepen. Maar dat was het wel waard. Wat een bijzonder landschap, al die kleurschakeringen en gekke formaties. Leuk om daar gezichten in te herkennen; een aapachtige (zal niet zeggen op wie die leek), man met een verrekijker en de hamer van Thor en Queen Elisabeth (die laatste 2 heette echt zo).  Mayke heeft ’s avonds heerlijke Amerikaanse chili met rijst gekookt. Morgen meer.  Vervolg (maandag) richting Capital reef met als hoofddoel een camping met wifi en DOUCHE! Wat een weg er naar toe; national scenic byway noemen ze het; met recht. Wat een uitzichten. En zo verlaten;  100 mijl 2 dorpjes en een handjevol huizen en koeien. Lezen doen we nauwelijks onderweg; vooral naar buiten kijken. De weg liep op het hoogste punt op tot 3000 meter. Overal groen om ons heen, naaldbomen en grassen. In de alpen is zo’n hoogte de eeuwige sneeuw. De boomgrens ligt hier veel hoger.  De camping heeft uitzicht op de rode rotsen van Capital Reef. Van dit uitzicht hebben we genoten, en geluierd de rest van de dag. Een lange douche; heerlijk! En zelfs een zwembadje. Ter verduidelijking: om te douchen in de camper moet het water eerst gedurende een half uur per douchebeurt opgewarmd worden!  Voor morgen hebben we huisgemaakte muffins besteld voor het ontbijt mmm misschien wel een kilootje erbij na deze vakantie! Nu maar hopen dat het op de goede plek gaat zitten.   Annemarie                                                                                                            ps. bedankt voor jullie leuke reacties!  Elke keer weer een verrassing om te lezen (en lollig!)