Terug in San Francisco

We zijn aan de laatste dagen van onze toer door Amerika begonnen. Vrijdag op Rens z’n verjaardag gingen we de oceaan op om walvissen te spotten, en dat hebben we geweten ook. De dag ervoor was het heerlijk zonnig toen we wakker werden maar nu was het grijs en bewolkt. Oké lange broek, trui en een warme jas aan. Op de pier werden we verwelkomd door een aantal zeeleeuwen die al spelenderwijs de mensen aan het vermaken waren, ook was er hier en daar een zeeotter in het water te bespeuren. Na te hebben ingecheckt konden we om 9.00 uur gaan, eerst voeren we langs een zeedam in de haven waar honderden zeeleeuwen lekker lagen te luieren, ook zagen we hier en daar nog een zeehond ertussen. In het water zag je soms ook een kwal zwemmen van wel 50cm doorsnede. Eenmaal op open zee gingen we naar een diepe canyon in de zee(tussen de 5000 en 8000 ft.) waar de Blue Whales moesten zitten. In deze onderwatercanyon leeft hoofdzakelijk “krill” het voedsel voor de blauwe vinvis. Na een half uur gevaren te hebben zagen we de eerste waterfonteinen al boven de zeespiegel uitkomen, dichterbij gekomen was het weer even rustig. De walvissen komen boven om even lucht te happen en duiken dan weer onder. Dit proces duurt zo’n  7 tot 10 minuten. En ja hoor de eerste walvis kwam weer boven met een enorme fontein water en bleef zo even zwemmen, rondom ons heen zag je er steeds meer boven water komen. Door de enorme lengte van deze beesten (30 meter) is het net of je een onderzeeboot ziet drijven. Het mooiste moment is als ze weer onderduiken naar de diepte, dit gaat soms gepaard met een enorme staartvin die dan in z’n geheel boven komt. Dit is een schitterend gezicht om te zien maar moeilijk om te fotograferen omdat de boot enorm schommelt. Hierna voeren we naar een ander gebied met meer vis als voer voor een ander soort walvis nl. de Humpback whale (de Bultrugwalvis), deze eet kril en vis. Onderweg werden we verrast door een grote groep van zo’n 75 rissodolfijnen, dit zijn relatief grote dolfijnen met een platte snuit. Deze sprongen geweldig hoog uit het water en kwamen zelfs naar de boot toe gezwommen. Iets verder op de oceaan zagen we dan toch ook de Humpback Whales, deze zijn wel iets kleiner dan hun blauwe soortgenoten maar ze waren wel met meer in aantal. Vaak jagen en zwemmen ze ook met z’n tweeën naast elkaar en blijven ook wat langer bovendrijven. Ook als ze duiken zie je soms hun staartvin geweldig hoog boven het water uitkomen. Na ruim 3 en een half uur was het weer tijd om terug te keren naar de haven. Deze dag is er weer een om nooit te vergeten. Zaterdag erg vroeg op om de camper schoon te maken.. Wat hadden we er een troep van gemaakt.. Daarna richting de camperverhuurder voor de laatste check. Alles in orde, alleen nog wat bijbetalen voor de extra kilometers(miles). Met de trein naar SF en inchecken in ons hotel. We wilden nu toch ook de Golden Gate Bridge zien en hebben de bus genomen naar de brug. Een enorm gevaarte met hangkabels van zo’n 90 cm dik. Deze brug is meestal in de mist gehuld, ook als het zonnig weer is, en dat verandert met de minuut, dus nu maar hopen dat de mist eventjes zou verdwijnen, en ja hoor een paar seconden de mist weg en snel een paar foto’s gemaakt. Ook zijn we nog een stukje de brug opgelopen maar vanwege mijn zere teen (vrijdag gestoten en zeer blauw) zijn we maar tot de eerste pijler gegaan. ’s Avonds hebben we in een typisch Amerikaans restaurant gegeten waar op de kaart stond dat als je met meer dan 5 personen was, je 15% korting kreeg (dachten wij) maar toen de rekening kwam stond die 15% er extra bij. Gratuity is in Amerika een soort verkapte fooi die je dus moest betalen, oke niet zo goedkoop gegeten dus. Zondag stond voor mij en Rens Alcatraz op het programma, dus weer vroeg op want om 8.30 uur konden we al aan boord. De meiden konden uitslapen om daarna in SF te gaan shoppen. Met de bus er naar toe en daar eerst nog een broodje gegeten. Op het eiland stond een enorm cellencomplex boven op de berg en beneden de appartementen van de bewakers. Tot 1934 was dit een basis van het Amerikaans leger ter verdediging van SF en werden ook mensen gevangen gezet, daarna is het tot 1963 een federale gevangenis geworden. De beroemdste gevangene was Al Capone, hij was een van de 1545 gevangenen die in dit complex in die 29 jaar gevangen heeft gezeten. In 1963 is het gesloten vanwege de slechte staat van het complex door weer en wind, nu is het een toeristische attractie geworden waar per jaar honderdduizenden bezoekers het complex nog betreden. Terug in de haven hebben Rens en ik ook nog even gewinkeld op pier 39 om vervolgens terug te gaan naar het hotel om de aankopen van de meiden te bekijken. Daarna ben ik nog met Mayke teruggegaan naar pier 39, omdat ze graag het Limited Edition Linkin Park t-shirt wilde kopen. Zo meteen gaan we nog even een hapje eten en onze laatste nacht in Amerika beleven. Deze zal kort zijn want om 4.45 uur vertrekt onze trein naar de luchthaven. We hopen jullie allemaal weer spoedig in Nederland te zien en ook namens Annemarie en de kinderen wil ik jullie bedanken voor alle reacties op dit blog.

Erik