Lower Antelope Canyon, Horseshoe Bend, Glen Canyon Dam en Lake Powell

Door Angenis en Greet - 09-09-2013 04:08 Volgens Mich (op ons blog) blijft het mindere weer ons achtervolgen, en dat klopt wel redelijk. Al hebben we vandaag enorm mazzel gehad; het bleef droog tijdens de dingen die we wilden doen. Vanochtend sloeg de twijfel toe: gaan we voor de magic sunrays in Upper Antelope Canyon, dan moeten we om 08.00 uur telefonisch reserveren voor de prime time tour. Maar het regent en de lucht zit dusdanig potdicht dat we die sunrays wel kunnen vergeten. Dus we laten dit schieten en gaan voor de 400 meter lange Lower Canyon. Een goede keuze, zo denken wij achteraf. Het is wel een gevalletje van massatoerisme, maar daar ontkom je op deze plek niet aan. Je mag immers alleen maar met een Navajogids naar beneden. Bij onze groep was dat een jong mannetje dat helaas geen pruim te vertellen had. Het arme joch moest alleen maar wachten op de achterblijvende Japanners. Dat gaf de rest van de groep wel de gelegenheid om langer te genieten van de schitterend gevormde rotsen en om uitgebreid te filmen en fotograferen. Want ook dit schouwspel is met geen pen te beschrijven. Door erosie is de roestbruine zandsteen uitgesleten en zijn er prachtig afgeronde vormen ontstaan. The Lady in the Wind, The Buffalo (Tatonka) en The Eagle zijn mooie voorbeelden van kunst gemaakt door Moeder Natuur. Ook bij afwezigheid van de zon zijn de kleuren nog fantastico. In de canyon worden hoogteverschillen overbrugd door smalle steile trappetjes, een beetje glibberig zo hier en daar. Het heeft immers de afgelopen tijd behoorlijk vaak en hard geregend en dat vocht bereikt ook de canyonbodem. Het ontbrak en trouwens vandaag nog maar aan dat de hele tocht niet doorging. Regent het namelijk te hard, dan kunnen er behoorlijke waterstromen ontstaan waardoor de canyon snel vol stroomt. In 1997 zijn er op deze manier nog 11 mensen omgekomen: overmeesterd door het water en verdronken. De canyon is zo nauw, je kunt letterlijk geen kant op. Na dat vreselijke ongeluk zijn beide canyons een tijd gesloten geweest voor publiek, zijn de trappen en roosters verbeterd en zijn er bovenop om de 30 meter touwladders geplaatst. Die ladders kunnen in case of emergency naar beneden gegooid worden. Laten we hopen dat ze nooit gebruikt hoeven te worden. Wij hebben in ieder geval genoten van een schitterende kloof en dat die koperen ploert het vandaag liet afweten, ach dat nemen we op de koop toe. Eenmaal weer bovengronds zijn we met de Jeep naar Horseshoe Bend gereden; alweer een geweldige bezienswaardigheid in de buurt. Dreigende onweersbuien hebben ons er niet van weerhouden om naar dit prachtige en ook weer kleurrijke schouwspel te batsen. De naam zegt het al, de Colorado River maakt hier een bocht om een grote rotspartij heen en dat ziet er van bovenaf uit als een enórm hoefijzer. De rotsen kleuren van beige, via bruin naar bijna oranje en dat wordt afgewisseld met grijs en groen. De begroeiing van lage groene en grijze struikjes (waar ik de naam (nog) niet van weet…) zorgt voor wat afwisseling, en zo hier en daar een plukje geel maakt het helemaal af. Je ziet het, waarde lezer, de omschrijvingen worden steeds knulliger. Het is zoals al meerdere malen gezegd MET GEEN PEN TE BESCHRIJVEN. Of zoals je wilt: op geen laptop in te kloppen. En het kan niet vaak genoeg genoemd worden: het blijft hier prachtig en we genieten daar met volle teugen van. Voor wat betreft de fauna van vandaag zaten we ook weer goed: Sjenie spotte een kleurrijk hagedisje. Maar goed, dat onweer, dat ziet er toch wel zo dreigend uit dat ook wij aan onze stutten trokken en in de Jeep net op tijd richting Walmart reden. En die supermarkt is zoals alom bekend écht Amerikaans en dus GROOT. Leuk joh. De Jeep heeft ons nog naar de Glen Canyon Dam gebracht. Achter die dam ligt Lake Powell langgerekt te wezen. Als je dan zo om je heen kijkt, voel je je als mensje van 1,75m lang wel erg klein hoor. Gek, dat is misschien wel de reden dat de Amerikanen alles in de overtreffende trap doen: ruimte zat! Ziezo, een mooie dag met weer veel mooie dingen. Veuls te veul foti gemaakt natuurlijk, maar daar ga ik thuis wel mee aan de slag. We klokken inmiddels 18.40 uur, de avond valt en het regent behoorlijk. Sjenie zit op een van de twee kingsize bedden met een enorme wegenkaart voor zich uitgespreid. Ik denk dat ze de route van morgen bestudeert. Bestemming: Mexican Hat met het Navajo National Monument, en Monument Valley. Laten de weergoden ons gunstig gezind zijn… Je kunt alleen reageren op dit bericht als je bent ingelogd.