Van Death Valley naar Sequoia National Park
Door Angenis en Greet -
21-09-2013 08:40
Nou, dat was me het dagje wel. Vroeg op en voor de hitte weg. En
dan denk je Death Valley zo uit te zijn: mis. Er wordt op veel
plekken aan de, overigens schitterende, golvende weg gewerkt en dan
moet je soms zelfs een kwartiertje wachten totdat je een ‘escorte’
mag volgen. Gloednieuw asfalt, kilometers lang, dwars door Death
Valley heen. We weten het nu zeker: op de maan moet het er ook zo
uitzien, op dat asfalt na … Op een vluchtige ontmoeting met een
coyote na, was het een saaie rit. Dat beest stond overigens midden
op de linker rijbaan een beetje rond te koekeloeren. Wij waren té
verbouwereerd om te reageren, eigenlijk geloofden we onze ogen
niet; een COYOTE! Helaas konden we niet stoppen voor fotografie en
film, dus, beste lezer, je moet ons op ons woord geloven. Die saaie
route leidde door smerig oost California; een groot contrast met de
staten waar we tot nu toe hebben gereden. Kaal, droog, dor en veel
troep langs de weg. En dat laatste ondanks het feit dat werkelijk
elke highwaymile door iemand is geadopteerd. In naam zeker… Een
drukke route via Bakersfield, want de route binnedoor was
afgesloten, langs eindeloze industrieterreinen naar Visalia. We
zitten hier inmiddels in fruit- en wijnland. We passeren veel,
heeeeeel veel boompjes met mega citroenen, appels, sinaasappels en
olijven. En niet te vergeten de Californian druif die toch
uiteindelijk eindigt in de lekker wijn van hier. Na de incheck in
Holiday Inn (saaaaiiiii) toch nog op pad naar Sequoia National
Park. Pffft, wat een rit weer. Kronkelkronkel, nog maar een
bochtje, zullen we dan tóch maar doorrijden naar General Sherman?
Vooruit dan maar. Brrr, we klokten inmiddels 17.45 uur en het is
daar op hoogte behoorlijk frisjes. Geen vest of trui meegenomen,
nee, natuurlijk niet. Heb je toch niet nodig als het onderaan de
bult nog gewoon 30 graden Celsius is?! Goed, wel naar the great
general afgedaald. Imposant hoor, die sequoia’s. En natuurlijk weer
iets dat je zelf gezien moet hebben. Leuke uitleg ook waarom die
dingen zo groot en oud worden, waarom ze meerdere bosbranden
overleven en waar ze uiteindelijk aan bezwijken. Want dat kan ook
gewoon. Moet een aardige dreun geven als zo’n woudreus van zijn
stokje gaat. Maar the general was great indeed. Met zijn doorsnee
van 11 meter de dikste boom ter wereld, so they say. In het donker
teruggekronkeld; er leek geen eind aan te komen. Wat gegeten in
Three Rivers, want je weet niet waar je anders terechtkomt in this
godforsaken place. En morgen normaals naar Sequoia voor nog meer
woudreuzen, voordat we doorrijden naar Yosemite National Park.
Je kunt alleen reageren op dit bericht als je bent ingelogd.
Reacties
Jansje 21-09-2013 12:31 {{button-18107}}
Probeer te blijven genieten... maar dat zal wel lukken.... wat een land!
Milly 21-09-2013 22:45 {{button-18124}}
Ik vind jullie trouwens ook erg brave hoor :-).