Washington

Door Angenis en Greet - 28-09-2013 15:41 Donderdag op tijd opgehaald in SF en nog nooit zo snel ingecheckt als vandaag: hup uit de shuttle, zo op de stoep van de terminal bij een balie onze tassen ingeleverd. Geen rij, geen gesjouw. Ideaal. Vrijdag de laatste vakantiedag als je de dag vliegen van morgen niet meerekent… En wat doe je dan? Dan ga je op een ‘bejaardenuitstapje’ met mensen van eigen leeftijd. We waren niet de jongsten, maar ook niet de oudsten. Schotten, Israeli, wij Nederlanders en verder Amerikanen die zich lieten rondleiden door achteruitlopende Ben, onze gids van de firma Bullfrog. Hij vertelde ontzettend veel over van alles en nog wat en dat was een belangrijke reden waarom ons uitstapje helemaal niet bejaard werd! We zijn gestart bij The Library of Congress, waar net een of andere hoge piet met gillende sirenes werd afgeleverd. Iedereen moest van de terrassen en trappen af en de stoep op om te wachten. Komt Obama ergens voorbij dan moet een halve mijl van de straten en kruispunten waar hij langkomt alles stilgelegd worden. Niemand mag meer verder en moet gewoon wachten totdat alles weer vrijgegeven worden. En dat kan wel een half uur duren. Wij hebben met het busje zoiets meegemaakt, maar ons was ook verteld dat The President niet in Washington zou zijn… Op wie hebben we dan staan wachten?! In The U.S. Capitol zijn we rondgeleid door The Rotunda en The Crypt door een rap pratende Monica die erg veel wist, net als Ben overigens. Wel weer veel security, niet eten en drinken (dat mocht zelfs niet in je tas zitten) en nergens aankomen, pas op! Gids Monica leidde ons volgens protocol rond en mocht geen antwoord geven op politiek getinte vragen, strict orders! Wel een indrukwekkend geheel daarbinnen. West- en Eastwing hebben we niet gezien; da’s nie voor toeristi nie. Wel kun je je door Members of Congress of van the House of Representatives van de staat waarin je woont laten uitnodigen voor een rondleiding. Voor niet-Amerikanen is er een aparte regeling. Daarna zijn we stukken met een busje en stukken lopend van bezienswaardigheid naar bezienswaardigheid gegaan. The Washington Memorial in de steigers (tot 2015), The Thomas Jefferson Memorial, The Abraham Lincoln Memorial, The Korean War Memorial, The Vietnam War Memorial, The WW II Memorial, The Mall, The White House, The Washington Monument, The National Archives. En alles wat we hier vergeten te noteren. Bij de National Archives mochten we helaas niet fotograferen, maar hebben we wel The Declaration of Independence, The Constitution en The Bill of Rights gezien. Bijna niet meer leesbaar, maar wel voor iedereen toegankelijk in een donkere ruimte. Ironisch genoeg kunnen die oude manuscripten nauwelijks licht verdragen. De teksten verbleken gewoon. De War Memorials waren erg indrukwekkend. Veteranen die hun verhalen vertellen aan schoolkinderen, en mensen die namen van bekenden zoeken tussen de ruim 58.000 namen op die eindeloos lange glanzende muur van The Vietnam Memorial. Overigens voor veel Amerikanen een omstreden monument. Ontworpen door een Aziatisch/Amerikaanse architectuurstudente, die eigenlijk een onvoldoende kreeg van haar docent voor haar ontwerp. Zo zie je maar weer dat over smaak niet te twisten valt en dat de deskundigen het niet altijd voor het zeggen hebben. Verder was de Vietnamoorlog an sich natuurlijk een omstreden geheel, niet iedereen was het eens met die Amerikaanse inmenging in een conflict dat ver van huis speelde. Veel, heel veel jonge mensen hebben tijdens die oorlog het leven gelaten. “A pure waste, but isn’t that the case with every war?”, hoorden we iemand zeggen vanmiddag. Tijdens de busrit hebben we ook nog een heel klein stukje van de Arlington begraafplaats gezien en maakten we een rondje rond The Iwojima Memorial. Tussendoor hebben we een lunch-boottochtje gemaakt op de Potomac River. Helemaal gaar hebben we aan het einde van de dag heerlijk gegeten bij the Dubliners, een oude Ierse pub, voordat we met de bus hotelwaarts keerden. Wat je dan zo van Washington bijblijft is dat het eigenlijk een Europees aandoende stad is met een Amerikaans sausje erover gegoten. Verder is er volgens ons geen land dat zo vol staat met memorials als de US of A. De Amerikanen zetten heel veel bijzondere piepels hier buiten proporties groot letterlijk op een enorm voetstuk, bouwen er dan een op het Parthenon gebaseerd geheel omheen, en vertellen er een smeuïg verhaal bij. En werkelijk iedereen is ervan onder de indruk! Ook hier is alles weer groot, groter, grootst. Wel weer erg leuk om overal iets van mee te mogen maken. Je kunt alleen reageren op dit bericht als je bent ingelogd.