Lake Mead-Death Valley

Na een wat korte nacht (en een ontbijt-stop bij de Starbucks) redden we door naar Death Valley. Dinant wilde graag Dante’s View zien, dus scheurden wij via de bochtige wegen naar boven. Een mooi uitzicht, maar ook erg warm. Zo warm, dat we niet tot het eindpunt gelopen zijn, maar liever terug naar de auto gingen. Erg grappig was dat de zak chips die we net gekocht hadden, helemaal bol stond bovenaan bij Dante’s View. Eenmaal beneden in het dal kreeg ie zijn oude vorm weer terug: hoezo hoogteverschil? (Dante’s View ligt op 1669 m. en het dal op resp. 86 m. beneden zeeniveau.)

Death Valley was een aparte ervaring. Veel hobbelige wegen (jeuj: daar zijn wij dol op!), toch nog aardig wat bergen voor een woestijn en hier en daar een verrassend groene struik. De weg die we eerst wilden rijden, was ook afgesloten omdat die ‘flooded’ was. Een raar idee aangezien je middenin de woestijn zit, maar vorige week schijnt het hier flink te hebben geregend. Daardoor moesten we wel een eindje omrijden, maar we waren op tijd vertrokken en hadden dus alle tijd. We hebben alleen nét niet ons record gehaald. De thermometer in de auto bleef steken op 99 Fahrenheit (37 °C), jammer genoeg net geen 100. Dat was wel cool geweest (of juist niet).

Vanavond overnachten we in een prima motel in Beatty (Nevada). Een slapend stadje wat maar twee hotels kent, maar niettemin is het hotel vanavond nog flink volgestouwd met een groep motorrijders. Morgen beginnen onze twee dagen Yosemite Park en Mono Lake. Vanavond gaan we nog even samen kijken hoe we onze route verder gaan leggen. Ons eerste plan was om via San Simeon en Monterey naar San Francisco te gaan, maar de hotels zijn daar behoorlijk prijzig omdat het badplaatsen zijn. Dinant wilde eerst graag langs de kust rijden, maar dat kan ook nog prima in de vier dagen die we in San Francisco zitten, want van 28 tot en met 30 september hebben we de huurauto nog. Wellicht dat we via Lake Tahoe gaan, maar dat ligt dus nog open. Wordt vervolgd.