Voorbereiding (2)
Door Dirk en Timon Hofman - 29-04-2014 22:11Nog maar een paar dagen! De tijd vliegt! Of vliegen wij? Jullie mogen het zeggen, het ligt er aan hoe je er tegenaan kijkt….
Ook in de afgelopen tijd hebben veel mensen enthousiast gereageerd. Het meeleven was nogal gevarieerd. Van “Leuk om met je zoon dat te ondernemen” tot “Dat jij dat op jouw leeftijd nog mag meemaken…”. Die laatste is een aardige binnenkomer.
Ook op het werk zijn een aantal mensen voor het eerst ingelicht, zo maar bij geval. Pas nog. Voor het gevoel leeft de hele wereld mee met ons mee. ’t Is toch wat.
Het begint allemaal ook wel wat te kriebelen. Omdat het zo dichtbij komt hebben we ook wel het gevoel: Laat het nou maar gebeuren. We hebben de hele route in ons hoofd al een keer of tien gereden tijdens de voorbereiding. Het geeft een soort gevoel van…laten we gaan zitten, de route moet ’alleen nog maar’ afgereden worden…er zijn geen verrassingen meer. Yes, right. Je kunt je daarin natuurlijk aardig vergissen.
Woensdag 7 mei vliegen we vanaf Schiphol met United Airlines.
Vertrek 09.15 uur. Als jullie erbij willen zijn - en wie wilt dat
niet? (grapje) -, moet je wel vroeg op want omdat dit een
intercontinentale vlucht is worden we om 06.15 uur bij de
incheckbalie verwacht.
Rekeninghoudend met een reistijd naar Schiphol van
(normaalgesproken) een dik uur en een standaard Nederlandse
vertraging van misschien een half uur (jawel, ook om die tijd al),
verlaten we Barendrecht al om 04.45 in de ochtend, als de meeste
mensen nog op bed liggen.
We willen er nog niet over nadenken hoe vroeg we dan moeten
opstaan….
Het belooft sowieso een lange dag te worden: na de landing op Amerikaanse bodem om 12 uur plaatselijke tijd (hier dus 18.00 uur) moeten we nog een grenscontrole doormaken (we zien er nu al naar uit), zoeken we ons een weg naar het autoverhuurbedrijf, en hebben we een autoreis van tussen de 2,5 en 3 uur voor de boeg naar het hotel. Dat hotel ligt overigens in ’Amish-land’, maar dat is al snel logisch: een heel groot deel van een paar oostelijke staten wordt bevolkt door deze bijzondere mensen.
De afgelopen tijd zijn we ook in de weer geweest om de laatste
zaken te regelen. Koffers kopen bv! Op diverse fora werd uitgebreid
gediscusseerd welke koffers nu wel en niet goed waren, of je wel of
niet een slot moest hebben en wat niet al. Maar goed, de keuzes
voor grote koffers en handbagage waren toch snel gemaakt en
inmiddels is de bestelling gearriveerd.
Ook hebben drie plattegronden van de grote steden die we aandoen
tijdens onze reis aangeschaft. We wilden dat eerst niet doen omdat
we zoveel spullen op tablet en telefoons hebben dat we dachten daar
wel mee uit te kunnen komen. Toen we de planning in deze steden
(Chicago, Toronto en New York) gedetailleerd aan het samenstellen
waren kwamen we er achter dat je toch wel kaarten moest hebben,
tastbaar: in de hand. Er komt te veel op je af en er is te veel te
zien en te doen.
Als je door de vele straten en gebouwen de stad niet meer kan plaatsen ben je verder van huis….
Op zichzelf is het ook wel grappig dat de dagen in New York vrij nauwgezet gepland zijn, per dag stukjes lopen, metro gebruiken, fietsroute uitstippelen etc. Screenshots van Google Maps zijn in Excel geplakt en er is een tijdsplanning aan toegevoegd. Ja, hier gaan twee boekhouders een paar dagen weg.
Later hebben we de dagen op A3-papier uitgeprint. Het geeft wel een goed gevoel zo de stad te benaderen. We zijn benieuwd.
En: omdat we direct al cash geld nodig hebben voor de tolwegen hebben wat klein geld bij elkaar geschraapt. O.a. via een collega wat klein geld ontvangen (bedankt Bob!).
Op het weblog hebben we gezien wie allemaal op ‘geabonneerd’ zijn op vakantiebelevenissen. Dat is toch wel even slikken. Al deze mensen kijken halsreikend uit naar nieuwe afleveringen over onze belevenissen :-)
Wat ons vooral opvalt is de grote gevarieerdheid aan lezers. Mensen uit de kerk, van het werk, vrienden, vriendinnen en kennissen. Allemaal andere achtergronden. Een rijke schakering!
Hoe kunnen wij het iedereen naar de zin maken? Eigenlijk heel simpel: we hopen dicht bij onszelf te blijven en ons te gedragen zoals we gewend zijn. Jullie kunnen een beetje meekijken over onze schouders, meerijden op de achterbank van de Fullsize huurauto van Alamo.
En nou maar hopen dat we elke dag ons verslag kunnen posten, met een foto’tje of twee. Dat het hotel waar we verblijven misschien wel een PC ter beschikking stelt, met een zwembad en een heerlijk drankje. Kijk, dat is wel even genieten. We gaan ons best doen, maar als het niet lukt om elke dag trouw te berichten? Tja, zullen we daar maar niet vanuit gaan?
Oh....Nog (maar) een kleine week. Lord willing, zoals dat heet.
Reacties
Rick 29-04-2014 22:15 {{button-19860}}
Kees en Wilma 29-04-2014 22:22 {{button-19861}}
Wij wensen jullie een hele mooie reis met heel veel indrukken en een behouden terugkomst.
We zijn nu al nieuwsgierig naar de foto's.
IJsbrand 29-04-2014 22:25 {{button-19862}}
Zus 29-04-2014 22:57 {{button-19865}}
Adri 30-04-2014 09:58 {{button-19880}}
Esther 30-04-2014 19:50 {{button-19897}}
Gerard 30-04-2014 19:56 {{button-19898}}
Ome Leen en tante Margreet 30-04-2014 21:14 {{button-19902}}
Annika 01-05-2014 16:25 {{button-19924}}
Letty 02-05-2014 09:45 {{button-19941}}
Rob 02-05-2014 17:08 {{button-19953}}
Gonny en Johan 05-05-2014 17:09 {{button-20047}}
Jullie hebben de voorbereidingen tot in de puntjes uitgewerkt. In theorie is alles in orde. Nu de praktijk nog.
Wij wensen jullie een goede reis en een gezonde terugkomst.
P.S. Timon, je had ook nog columnist kunnen worden. Leuke stukjes geschreven.