20.05.2014 Chicago
Door Dirk en Timon Hofman -
20-05-2014 23:28
De bijnaam van Chicago is de Windy City. Het waait hier bijna
altijd en het voelt alsof er twee ramen tegenover elkaar open
staan. De beste manier om die wind te ervaren is wat ons betreft
fietsen. Dit keer bood het hotel zelf geen ontbijt aan, hebben ze
ook geen ruimte voor, maar konden we terecht bij een toko naast het
hotel. Je kreeg er tien procent korting als je je kamernummer kon
opzeggen, dus dat hebben we gisterenavond gerepeteerd. Je kunt
kiezen uit een ontbijt met twee of drie eieren (die weer onder te
verdelen zijn in allerlei gedaanten zoals gebakken, geroerd etc),
of pancakes of wraps etc. We kozen uiteindelijk voor de simpele
vorm, want er moest vandaag ook nog een inspanning worden geleverd.
We liepen naar het uitgiftepunt van de fietsen toe via het
Milleniumpark. Zo kwamen we langs de fontein van gisterenavond, het
Jay Pritzkerpaviljoen en de onmiskenbare Cloud, een zilveren boon.
We hebben met eigen ogen kunnen zien hoe de mensheid er voorstaat.
Door de vorm van de boon, en het feit dat deze gemaakt is van
glimmend zilver drijft het mensen uit allerlei natien, talen en
tongen tot meest bizarre poses. Daar vlakbij konden we fietsen
huren, we kozen voor de Comfort versie, al weten nu achteraf nog
niet wat dan zo comfortabel was. We gingen op pad. Simpele
instructies: je mag overal rijden behalve op de stoep. Nu is
Chicago de derde stad in grootte van de VS. Er wonen in de kern 2,9
mio mensen en in de hele stad iets van 9 mio. Alles wat er rijdt is
groter dan jij. Je verliest het dus altijd. Er zijn wegen door het
centrum met drie of vier banen en je moet van de rechterkant drie
banen opschuiven want je moet linksaf, bv. Wat doe je dan? Gaan met
beleid......! Opzichtig zwaaien. En gas geven... Fietsen in deze
stad is ook bijzonder leuk. Je komt nog eens ergens. Op
DuSablebridge bv heb je echt een prachtig zicht op Chicagorivier
met alle mogelijke gebouwen. We hebben de Fourth Presbyterian
Church (en we vroegen ons af waar de eerste drie gebleven zijn),
prachtige kerk door zijn eenvoud en houten dak. Wat een stilte. En
dat tegenover het Hancock gebouw waar zoveel mensen elkaar
verdringen voor een plekje hoog in de lucht, op een bijzonder
uitgangspunt. Daarna ging het langs de Oude Watertoren, en via
kriskrasstraatjes naar het oude Chicago, met rijtjeshuizen op een
steenworp van de hoge heren wolkenkrabbers. Een aantal kerken waren
gewoon dicht, eentje konden we niet vinden. Zomaar in een wijk
bestelden we bij een arabische amerikaan een lekker hotdog, maar we
kregen er eentje aangevuld met wat prut dat nog het meeste leek op
patat maar globaal smaakte naar oliebollen, voor de derde keer
opgewarmd en met nieuwe olie overgoten... Het Lincolnpark heeft een
echte Zoo (opnieuw niet geweest) en gaf een prachtig zicht op
Downtown Chicago. Maar het mooiste was toch wel het kilometerslange
Lakefront trail, waarbij je rechts de stad had en links het
uitzicht op het Michiganmeer. Dat meer heeft overigens de grootte
van anderhalf keer Nederland dus we hebben het wel over een
behoorlijke plas water. Nadat we ook nog de zg. Navy Pier hebben
overrompeld besloten we de fietsen te gaan inleveren. Het was bijna
dertig graden en hoewel het een Comfortfiets was zaten er geen ijs
blokjes in het zadel en hebben we ook niet de hulpmotor en airco
kunnen vinden. We liepen tenslotte de 2 km naar huis om in het
hotel eerst nog wat te drinken en daarna op te frissen. 's Avonds
wouden we bij (inmiddels) onze 'huisfontein' al luisterend naar
muziek onze puzzelboekjes voller puzzelen. Echter, op het
nieuws/weer waarschuwde men voor zware onweersbuien. Toen besloten
om thuis onze puzzelboekjes voller te puzzelen al luisterend naar
muziek.
Je kunt alleen reageren op dit bericht als je bent ingelogd.
Reacties
Robert George 21-05-2014 15:17 {{button-20466}}
mam 21-05-2014 17:45 {{button-20467}}