29.05.2014 New York

Door Dirk en Timon Hofman - 30-05-2014 05:58 'New York is a city that never sleeps. But everyone needs a place to pray' staat er op St. Patrick Cathedral. Daar komt vandaag niet veel van terecht want het gebouw gaat op dit moment gebukt onder een rusteloze verbouwing. Het heeft weinig zin om toch naar binnen te gaan. De zijmuren zijn onttrokken aan het zicht en de kerk heeft een verlaagd plafonnnetje gekregen. We lopen vandaag weer onze route. Na de bekende handelingen wordt er met de jas aan op pad gegaan. Er ligt een flinke wandeling voor de voeten, we scheren door de stad van het noordwesten (The Bronx) naar het zuidoosten (Brooklyn). Natuurlijk doen we dat niet alleen lopend maar aan het eind van de dag stond er toch bijna 17 kilometer op de teller. Daar kwamen er overigens 's avonds nog 5 bij... Na de cathedraal liepen we langs Radio Music City Hall, een must voor elke muziekliefhebber. Er worden regelmatig concerten gegeven maar helaas niet van artiesten voor wie wij warm lopen. Tegenover het gebouw lag het Rockerfeller Center waar we die avond hoopten terug te keren voor een klim naar de top. Kort daarna stapten we in de metro naar het noorden waar we een klein deel van de Bronx bezochten. Er lagen hier twee kerken die kort bekeken moesten worden. De eerste was de Riverside Church, een gigantisch complex. Men leeft ook van giften, want als je vraagt waar je de kerk in kunt wordt de plek gewezen onder toevoeging van de opmerking dat de Giftshop daar links zit. Wel een mooie kerk. Dat kunnen we niet van de tweede kerk, de St. John the Divine zeggen. Daar zijn we namelijk niet binnen geweest, je moest betalen. Er is geen peil op te trekken wanneer er wel of niet betaald moet worden. We vinden het wel leuk de belangrijkste kerken even te bekijken, maar superfanatiek zijn we er niet echt in. We liepen door, nu schuin dwars door het noordelijk deel van het Central Park. Opnieuw valt het op hoe mooi het park is. Van een gids die daar los rondliep begrepen we dat het oude papieren heeft. Er zijn waterpartijen, eindeloze sportvelden en speelplaatsen voor kinderen. We stapten opnieuw in de metro maar moesten daar wel een aardig eindje voor in de benenwagen. Op de kaart staat dat de meerdere metrolijnen dezelfde route afleggen. Maar 't is net als met het treintraject Rotterdam naar Dordrecht. Niet alle treinen stoppen overal. De metro bracht ons in twintig minuten naar Brooklyn. We liepen terug naar de rivierkant vanuit het metrostation. Volgens de overlevering had je daar een prachtig gezicht op Manhattan en de meest bekende brug van New York, de - hoe kan het ook anders - Brooklyn Bridge. Het is volgens oprechte kenners het mooiste als je over de brug naar Manhattan terugloopt. Het duurt even voor de oprit voor de voetgangers naar de brug gevonden hebt, maar het kan ook makkelijker. Je loopt gewoon die honderden mensen voor je achterna. Kun je niet verdwalen ook....als voetganger loop je in het midden boven de twee banen voor auto's. Je zult het pad als voetganger moeten delen met de fietsers. Het hele traject is toch wel drie kilometer lang en eerlijk gezegd was het uitzicht mooi (we hadden ook geweldig mooi weer) maar we moeten het ook weer niet overdrijven. Je zag Downtown goed liggen evenals Midden Manhattan. Het beeld werd echter verstoord door de kabels die de brug overeind hielden...wat wij een acceptabele argumentatie vonden om het zicht te ontnemen. Aan het eind van de brug zaten we even te mijmeren. Op een stenen muurtje. Maar je zag prima de slangenstroom van mensen de brug afkomen en opgaan. Ze hebben vermoedelijk allemaal gehoord dat dit een 'must-see' was. 'Een stoet der dwazen' dachten we nog, wie heeft dat ook al weer geschreven? Maar kort daar voor behoorden we ook tot deze file. We besloten, na wat kleine inkopen, bij te komen in het hotel. Half acht gingen we richting Rockefeller Tower. Een opnieuw aardig wandeling van twee kilometer bijna. Toen we de ingang eindelijk hadden gevonden (wat staat dat slecht aangegeven) moesten we onze betaalde papieren ticket omzetten naar een'echte'. Wel werd even fijntjes meegedeeld dat er pas om 22.10 uur plaats was. Oef. En toen? We liepen toen toch maar eerst naar Times Square om daar de absolute leegheid van deze tijd bij nacht te bekijken. Opnieuw een drukte van jewelste. Op een trap vol met mensen had je een beter uitzicht. Je stond drie meter hoger. Op deze plaats luiden de inwoners van deze stad het nieuwe jaar in. Hier staan de theaters en de reclamezuilen. Misschien was dit wel het centrum van de stad.., We gingen terug naar het uitzichtspunt en wachtten nog een uur onze tijd af. Maar als je dan eenmaal boven bent...wat een uitzicht! Dit is wel heel bijzonder. Zoveel lichtjes, opstijgende en dalende vliegtuigen in alle windstrekdn, het autoverkeer dat zich door alle straten heenwurmt. We kunnen het lichtspoor volgen. Je bent in 44 seconden op 68e verdieping, niet eens zo hoog. Maar dan toch... Vandaag was het Hemelvaartsdag. Hier merk je daar helemaal niks van. Een 'City that never sleeps' moet daar toch maar een keer wakker van liggen...of niet? Je kunt alleen reageren op dit bericht als je bent ingelogd.