Tenslotte

We zijn inderdaad thuis en kijken terug op een enerverende mooie vakantie. Soli Deo Gloria. Beschermd, bewaard.
Er is werkelijk niets geweest wat we als ‘tegenslag’ konden zien. Alles liep snel en goed, volgens plan.

Natuurlijk werden niet alle plannen uit de voorbereiding omgezet in werkelijke uitvoering, maar het overgrote deel konden we ‘afvinken’.

Laten we een paar getallen op een rij zetten;

• In totaal zijn we – met ‘opvliegdag’ en ‘daaldag’ erbij 25 dagen weggeweest.

• We hebben 14 staten voor kortere of langere tijd aangedaan:
  New Jersey, Pennsylvania, Maryland, District of Columbia (aparte staat voor alleen Washington DC), Virginia, Georgia, Tennessee, North Carolina, Kentucky, Missouri, Illinois, Indiana, Michigan, New York.

• In totaal waren er 23 hotelovernachtingen in 13 hotels.
  Zes keer bleven we 1 nacht, vijf keer 2 nachten, 1 keer drie nachten en 1 keer vier nachten.

• Er is een auto voor in 19 dagen precies gehuurd. Daar is in totaal 3576 miles mee gereden (= 5754 kilometer).
  Gepland waren 5837 km, een verschil dus van 83 km (minder).
  De auto is op 17 dagen gebruikt waarvan 12 dagen voor de verplaatsing van het ene naar het andere hotel, en 5 dagen voor een ‘rondjes rond het hotel’.
  De auto is dus op 2 dagen niet gebruikt (Chicago en Toronto)

• In deze vakantie zijn drie grote steden in Noord-Amerika aangedaan:

  New York, Chicago en Toronto.

De opzet van de vakantie was een Road Trip in de meest letterlijke betekenis. Door het maken van een rondje langs de amerikaanse velden wilden we een goed beeld van dit deel van de USA krijgen. En we kunnen stellen dat dit gelukt is.

We hebben drie van de vijf grootste steden van Noord-Amerika bezocht, hebben het mooiste gebergte van het midden en oosten van dit deel van de USA gezien (Smoky Mountains) beleefd, één van de mooiste wegen (Blue Ridge Parkway) bereden en de hoofstad van het land bezocht. We hebben in het tussenland gereden, het gebied tussen bergen/heuvels en het absolute platteland, hebben een indruk gekregen van de eindeloze vlaktes in Illinois en gezien hoe oer-Hollands Michigan kan zijn.

Gisteren stelden we onszelf de vraag of er dingen echt uitsprongen. Het antwoord is even simpel als merkwaardig: nee, niet echt. Alles was nieuw voor ons, elke dag was er weer de verwondering over hoe daar de dingen in elkaar zitten: de soms bar slechte wegen die wel heel breed zijn opgezet (vaak zonder belijning), de bewegwijzering, de Speed Limitborden, de dorpen met en zonder sfeer, de onmogelijke opgave het ontbijt echt lekker te vinden, het uitrukken van een brandweerwagen (als een soort kermisauto) en zo veel andere dingen.

Er was verbazing over verkeersregels zoals het rechts mogen afslaan bij een rood stoplicht indien de situatie het toelaat, of over het gedrag in b.v. New York dat iedereen door een rood voetgangersstoplicht loopt (zelfs de politie). Of het meemaken van de consumptiemaatschappij USA, dikke parkeerplaatsen tot en met voor de deur van de Groceries (supermarkten), het afleggen van alle afstanden met de auto, het op elke hoek in de steden staan een snacktent voor de snelle vette hap. Fatsoenlijk eten kan vaak alleen, als je kleinere porties wilt, in wat duurdere restaurants.
De USA is het land dat overstroomd is met mensen uit allerlei landen en allen proberen een graantje mee te pikken. Werkend of bedelend.
Punten in de planning waar we naar uitkeken vielen soms tegen (Gatlinburg), andere zaken zijn echt positief uitgevallen (Arlington, Washington, Smoky Mountains, Chicago).

Nog een enkel punt van detail:

• De blogs zijn om en om geschreven, dus de credits gaan ook naar Dirk.

• Enkelen constateerden dat wij buiten gewoon veel gegeten hebben: met een gemiddelde van twee maaltijden per dag kunnen we met zekerheid zeggen dat dit vrij weinig is.

We hebben veel plezier gehad in het maken van de blog, zoals jullie weten. Het was ook leuk om de reacties te lezen. Dank dat jullie het konden volhouden…

God Bless You.