Dag 13 : Columbia Icefields - Jasper NP

Deze ochtendview vanuit ons beddeke  aan de sneeuwwitte gletsjer bovenop de berg, kon aan geen enkele tippen maar de ochtendpicknick hebben we maar zo gelaten.  De zon scheen volop en in en rond de gletsjer was er bijna nog geen kat.

Dik ingeduffeld stonden we enkele uurtjes later op de enorme gletsjer die een dikte heeft zo hoog als onze Eifeltoren.  Prachtig en héél speciaal zo met die voertuigen op reuzenwielen (Ice Explorer).

Tegen dat we terug grond ipv ijs onder onze voeten hadden, trokken dikke pakken wolken zich samen en voor we het wisten was het weer gans gekanteld tegen dat we een paar km verder naar de Glacier Skywalk gingen.   Een over de kliffen hangende  weg/brug  met een glazen bodem zo’n kleine 300 meter boven de rotsen.  Een zeer raar gevoel gaf dat toen je daarop stapte, je keek gewoon los door de “bodem” boven de rotsen en zagen gewoon een berggeit rustig eten.  Er waren toch wat mensen (met hoogtevrees) die er niet op durfden te stappen.  Maar Barry en vooral ik vonden het sensationeel! 

 En toen begon de regen, wij naar Jasper langs de wereldberoemde  Rocky Mountain route waarbij vele prachtige beelden in de wolken verstopt zaten.

Hierdoor hebben we niet veel opgepikt van de kleinere gletjers, of kristalheldere meren, watervallen, en of diepe kloven.

We kregen echter meer dan een troostprijs in de plaats.  Plots zagen we weer allerlei wild, van berggeiten, tot elken, enz, tot we een samenscholing van auto’s en campers zagen.  Er was een zwarte beer met een “kleintje” gespot.  En ja ook wij hebben er mee van kunnen genieten.  Tot we genoeg hadden van de vele auto’s en wij besloten mama beer met haar kleintje achter ons te laten.

Een paar kilometer verder zag Barry ineens een bruine beer (die later een zwart-bruine beer van zo’n 2 jaar bleek te zijn) die  achtervolgd werd door een wolf!!!!  Man man man,  zo uniek wat we gezien en gefilmd hebben!  We konden er niet van over. De achtervolging duurde zo’n drietal minuten en eindigde toen de beer in nood over de weg liep en verween in de bossen met de wolf achter zijn hielen….hier moesten we van bekomen!  

We zijn het gaan melden.   Ze maakte ons onmiddellijk echt duidelijk dat wat we gezien hebben  dat dit zo uitzonderlijk en zo uniek is dat ze met smeekoogjes vroegen of we bereid waren het filmpje te laten kopiëren.  Ze gaan er de bioloog en het wetenschappelijk center opzetten aangezien het écht abnormaal is dat een wolf een beer achterna zit, laat staan dat wij dit gezien en gefilmpt hebben.  We voelden ons even lokale helden en zo werden we behandeld!  Gegevens werden nog uitgewisseld opdat ze indien nodig onze toestemming zouden kunnen vragen voor verdere publicatie en gebruik.  En  zo zijn wij glorieus en triomfantelijk  het toeristisch center buiten gestapt met ons amateuristisch maar uniek filmpje.

Maar niet zonder we gewezen zijn op alle plekken waar er momenteel beren, kariboes en (agressieve) elken met kleintjes zitten dus wandelingen zijn beperkt en het is ook oppassen geblazen op onze camping, bovendoen zal het weer pas overmorgen beteren.

Ik denk écht dat we nu wel alle toppers gehad hebben, dit kan écht niet meer beter worden.  Stilaan beginnen we onze terugreis naar Vancouver voor te bereiden en snakken we eventjes stiekem naar een lekker warm badje in wat luxe dromend over al onze avonturen.