weer thuis

Helaas, met de weblog is het niet gegaan zoals ik me voorgesteld had, mischien ook voor de volgers een teleurstelling. De reis was best vermoeiend, niet door de afstand die we als verplaatsing moesten rijden. 250 km voor de hele dag over een vaak kaarsrechte brede weg met weinig verkeer. Ja je mag er wisselend 55 of 65 mijl. Je zou er met gemak een dikke 200km/u kunnen rijden en zo vraag je jezelf dan ook af waarom wij hier voor 5 km even 130km/u moeten kunnen rijden. Nee het telkens uitstappen, foto maken, verwonderen over het steeds sterk wisselend landschap. Alsof generaties kunstenaars hun werk hebben achtergelaten. Dat was voor ons vermoeiend en dan laat op je hotelkamer, t geklooi met de pc als die er was. Maar de volgende resi als die nog niet gepland staat zal ik het toch weer proberen gewoon omdat ik het leuk vind om te te verhalen over mooie dingen

10 juni: Gran Canyon was machtig. In de vroegte al met de shuttle bus naar de zuid rim (kant) op Overal kun je uitstappen bij mooie uitzichtspunten. Ook kun je de ongeveer 12 km wandelen maar het was er goed heet en droge lucht. Onze 1e stop  komen we bij een uitkijk over de canyon met zijn grillige uitgesneden dieptes, in het rode gesteente. ik loop naar de rand en zomaar in alle rust  een maar diepe gaten verderop op een rotspunt de californische condor. op zijn gemak op de rand van de rots te genieten van de ochtendzon. Verder is er niemand, ademloos kijken we naar de mooie vogel. En dan spreid ie zijn machtige vleugels en laat zich naar beneden vallen. Wauw. Zo alleen voel je de oerstilte van deze natuur. Dezelfde stilte die ook de neantaler, als die hier ooit geweest mocht zijn, gevoeld zal hebben. Alleen waren de kloven niet zo diep. we afwisselen wandelend en de shuttlebus volgen we de rand tot Hermits Nest., eindpunt van de South rim. Het wordt steeds drukker maar niet vervelend daar had trouwens de oermens geen last van want het is met met veel meer lawaai de stilte is weg. De Bright angel trail is de enige pad die helemaal naar beneden loopt maar dat kost 2 dagen. Is zwaar vooral omdat steeds verder naar beneden in de canyon de temp har stijgt tot boven de 40 gr. ik loop een stuk naar beneden, daalt snel dus je hebt gauw de neiging om steeds eens tukje verer te lopen om te kijken wat er achter de volgende bocht is. Als ik weer terug ga, stijgend merk al gauw dat 't echt pittig is, hele droge lucht meteen zere keel, snelle ademhaling. Zie dan ook vele uitgebluste wandelaars die het laatste stuk als de martelgang ervaren. Toch zijn de meeste die vanmorgen al vertrokken zijn goed voorbereid. Er zijn nogal wat ongevallen met dodelijke afloop hier, dit jaar al zijn er 5 naar beneden gekukeld ondanks de waarschuwingen niet te dicht op de rand gaan staan. In de namiddag weer terug naar het hotel, file net na de uitgang van het park. Een elk met groot gewei staat doodgemoedeerd te grazen langs de weg. 's-Avonds als we gaan eten steekt er eentje zelfs op zijn gemak de weg over en die zijn heel breed naar zijn maatje aan de overkant. Meteen staat het vol fotogravende touristen. Mooi schouwspel

11 juni een lange rit naar Las vegas dwars door de woestijn van Mojev. We dachten dat Las Vegas een stadje was dat zo opdook uit de woestenij. Nee het is gewoon een hele grote stad met heel veel brede wegen en knooppunten. Gewoon met de meute mee en zo komen we bij ons hotel. Nondeknetter wat een toestand. Komen binnen meteen sta je tussen de gokkasten en druk. Bij de incheckbalie is een lange rij wachten terwijl er toch 6 medwerkes aan het werk zijn. We komen op de 26e verdieping van de 28. Totaal zouden er hier 4000 kamers zijn. een keer heb ik de trap genomen naar de bovenste toe, de trappen ging wel maar de droge hete lucht ( geen airco) was toch pittig. Het komt niet onder de 30 gr ook 's-nachts niet. We zitte aan het begin van de beroemde strip, waar alle mega grote hotels staan. Je kunt van de ene naar de andere lopen binnendoor, zelfs eentje met een shuttletrein. Waanzinnig soms, venetie in een gebouw, de gondels varen rond, de blauwe lucht is magnifiek nageboost alsof je buiten bent. Parijs met straatjes, boetiekjes de eifeltoren. een stukje regenwoud bij Mirage. Pyramide bij Luxor. Ons hotel Excalibur is het kasteel van Koning Arthur van de ronde tafel. Overal shows waar we geen tijd voor hebben, zoveel te zien en zo afmattend dat gesjouw in de buitenhiitte en de koude aircolucht. Heel druk maar toch heel relaxt geen gezeur van verkopers, weinig bedelaars alleen veel mensen in allerlei toonaarden, kleding etiquette keen ze hier niet. Veel straatartiesten. En dan de casino's supergroot, ontiggelijk veel gokkasten, de pokertafeles, roulettes enz enz. Bij MGM is een halfronde tribune waar een groot aantal gasten naar mischien wel 50 schermen sport zitten te kijken vooraal basketbale ne honkbal maar ook een schem met darten. Alles door elkaar wat een gekkenhuis. De waterfonterin van Bellagio in het avondlicht is heel groots dan is de efteling belleblazen. Maar halverwege de 2e avond hebben we het gehad verlangen naar de rust, de eenvoud. Kappen ermee, drinken glaasje wijn op de kamer, morgen vroeg op en wegwezen de natuur in.

13 en 14 juni; naar de kustweg hw 1 en zo naar san franisco; na weer een hele tijd woestijn komen we ineens bij vruchtbare grond. Druivevelden onafzienbaar groot in de vlakte, fruitbommen tot aan de horizon. Passeren een olieveld barstensvol ja-knikkers. En ook dat is ineens over nou ja ineens na  tig mijlen komen we weer in de heuvels als grote bollen bedekt met verdord gras. Veel boerderijen oftewel ranche. Duidelijk meer welvaart hier, grote landhuizen. De kustweg loopt afwisselnd pal aan de kustlijn, dan weer door bos en heuvels met af en toe wat behuizing. En een enkele stad. Net voorbij San Simeon bij Piedras Blanchas liggen op een afgeschermd stuk strand en in het water de zee-olifanten, te luieren of te minnekozen/ schijngevechten. Prachtig maar weinig plaatsen op de wereld war je ze zo van dichtbij in hun natuurlijke omgeving kunt bekijken. Het is weekend, weer flink druk maar geen last van. Zo zakken we in 2 dagen over deze weg naar san fransisco. Spotten in een moerasgebied 3 visotters die heel langzaam redelijk dichtbij komen gedreven met de mosselen of zoiets op hun buik. Als we na een korte wandeling terug bij de auto komen ziet Nle iets bewegen. uit een klein holletje komt telkens een knaagdier aan het verdorde gras knagen om dat naar binnen te slepen. In stilte blijven we hem of haar gadeslaan.

we hebben een prachtige reis gehad in een heel mooi land. de staten californie, Nevada, Utah en Arizona. van het ene park naar het ander gereden door de woestenij. een moterijder vertelde wel dat het niet overal zo is. hij kwam van michigan en daar is het vlak vol graan en bonenvelden. Oh ja we hebben nog een heel stuk de route 66 gevolgd met onderweg nog 2 dorpjes als museumstukken. Nostalgie ten top met die benzinepompen, jukeboxen, filmsteraffiches en de harley natuurlijk. die zie je toch heel heel veel rijden overal waar we geweest zijn.

dat was het.  wil je meer weten kom gerust unne keer buurten, gratis reisadvies als je interesse gewekt is. tioga tours bedankt voor de prima service en informatie

ja dan nog de terug reis. san fransico naar washington een binnenlandse vlucht prima heel veel stukken zonder wolken zicht over het gebergte met en zonder sneeuw, de landerijen. 2 uur overstaptijd dus geen haast. Zitten in het toestel naar schiphol, het is wel heet binnen en hij wil maar nie vertrekken. Onder me zie ik wel nog de bagage transportband wagen staan met niets erop. Heeft de chauffeur tegen t vleigtuig gereden, een deukje vlaK bij een rib. Vertrek gepland half zes, word 7 uur zegt de piloot, fotoos zijn opgestuurd naar chicago. Allemaal uitstappen duurt langer, Krijgen een voedselbon, na gevraagd te hebben en we wachten, enkele laten hun vlucht overboeken omdat ze nog verde moeten. een heel gedoe, wij gaan op een bank liggen en wachten rustig af, geen baasje dat morgen ons verwacht, mooi toch. Eindelijk om 22:00 u het bericht we vliegen in ieder geval. Shit denk ik had best nog een nacht in een hotel in deze beroemde stad willen blijven. Uiteindelijk komen we om 23:15 los van de grond. Helaas valt er niets te claimen wat al meteen vertelt werd. dooie mus want dat geld alleen voor europese maatschappijen en vluchten. wwel kunnen we met united airlines ( zowat de grootste van de wereld) contact opnemen voor een tegemoetkoming, zal wel een voucher worden voor een volgende vlucht, maar dat wachten we wel af. Nog even die jetlag wegwerken en dan genieten van de geweldige herinneringen

houwdoe peer en nel