Een KOA met een grote K

Zo, vanmorgen met prachtig weer vertroken van de KOA in Lassen. Met enige tegenzin, want hier kun je een vakantie doorbrengen. Een prachtige camping in een dito omgeving.

richting de I5 bij Redding, we hebben ons hert niet meer gezien. De Interstate was redelijk rustig en het was weer prachtig weer. Je kon ver kijken met schitterend zich op alle vulkanen. Bij Red Bluff hebben we bij de Starbucks een lekkere Frappucino weggewerkt op een behoorlijk warm terrasje. De terrasverwarmer, in de vorm van een continu blazende radiator van een middelgrote Amerikaanse benzineslurper, bestuurd door iemand die vond dat je best met draaiende moter en de airco op dipvriesstand een half uurtje kon gaan bellen,  stond ook nog aan wat het er niet lekkerder op maakte.

Op weg naar een camping , voor de afwisseling van KOA, in Cloverdale had John een kortere weg gevonden, de Highway 175. Daar aangekomen waren we enigszins onder de indruk van de bordjes, niet geschikt voor truck, wagens langer dan 36 voet ed. Gelukkig de onze was 30 voet, dus? Nou het was een mooi weggetje, waar naar goed Amerikaans schaars was omgesprongen met asfalt (zowel in de dikte als de breedte), vangrails ed. De weg was steil, met heel veel, vaak scherpe bochten, waarbij de achterste 10 voet van de RV toch menigmaal tussen hemel en aarde zweefde. Maar korter was het. 

Eindelijk bij Cloverdale aangekomen over een ook al niet helemaal vlakke snelweg 101, moesten we nog naar de camping. In de folders werd gesproken over een enigszins kronkelende weg. Nou, dit bleek het understatement van het jaar. Waar normailter de ontwerper van de snelwegen met een lineaal de wegen tekende, was hier iemand aan de gang geweest die duidelijk zwaar genoten had van het vocht gecreeerd uitbde druiven waar tussendoor hij. Weg gemaakt had. Na een tijdje kronkelen stond er een bordje KOA met pijl in een richting waar je met een RV helemaal niet heen wilt. Steil naar boven met zo mogelijk nog mer bochten. 

Op de laatste stukken als je dacht, hier ligt echt geen camping meer, had een KOA humorist bordjes bedacht met houd vol, je bent er bijna, wanhoop niet. Nou dan weet je het wel, wat een konijnenkoppen. Met zo'n toegangsweg moest je wel op een paradijselijke camping aankomen. Maar de KOA humor hield niet op, dat was het dus niet, integendeel.

De camping was schunnig duur, op zich mooi gelegen ( in ieder geval geen rangeerterrein naast de camping), maar erg matig onderhouden. Het sanitair was van dien aard dat we maar besloten om de volledige mogelijkheden van de camper te gaan benutten.  Een moderne camping onwaardig!

Onze buurvrouw op de camping waarschuwde ons voor poisoned oak. Een voor ons onbekend plantje wat erg vervelende eigenschappen bleek te hebben. Daar hadden ze bij de balie wel even voor kunnen waarschuwen. Tot slot stonden er overal waarschuwingen voor het zeer hoge gevaar voor bosbranden in het gortdroge Californie. Maar vuurtje stoken en BBQ'en is dan nog steeds geen probleem. Onze BBQ stond recht onder een boompje, moest kunnen.

Maar de camping had ook nog wel wat leuke dingen, waaronder een openlucht filmvertoning. Deze avond finding Nemo.

Nog even hartenjagen, een wijntje en morgen weer verder naar Napa valley.