Vrijdag 30 mei 2014

‘Twenty four hours from Tulsa’ zijn we nu en het kan ons niet ver genoeg zijn. Wat is dat een chaotische stad. Maar…. de mensen zijn er wel heel vriendelijk.

Weer op de route vanuit Tulsa, doen we het plaatsje Sapulpa aan. Het heeft een aardig centrum, dus we stappen er uit om het centrum te bekijken. Gelijk worden we begroet door een voorbijganger met: welcome in Sapulpa. Als ik een foto van een bloembak met daarop 66 maak, komt de dame van de winkel naar buiten: ik ben de eerste die haar bloembak (waar ze nogal trots op is) fotografeert ….!?!

We krijgen ieder een speldje van R66 en een boekje van de route in Oklahoma van haar cadeau. Een andere mevrouw komt de winkel uit stormen en vraagt ons het gastenboek te tekenen. Het lijkt wel of ze het waarderen dat mensen hun stadje komen bekijken.

Depew is een typisch R66 plaatsje dat vol staat met winkels, café’s, etc., maar ze zijn bijna allemaal dichtgespijkerd.

 Hier en daar is nog wat bewoond. Een bijna ghost town dus.

We komen langs de Shoetree, een boom waar mensen hun oude schoenen in gooien.

De originele Shoetree is onder de lading schoenen bezweken, er vlak naast is nu een andere boom gebombardeerd tot Shoetree.

Davenpoort heeft nog een stuk originele bakstenen bestrating en het heeft prachtige muurschilderingen.

In Chandler bezoeken we de gallerie van Jerry McClanahan. Hij is kunstenaar en tevens de auteur van EZ 66, het boek dat wij hanteren om de Route66 optimaal te kunnen volgen. Het boek wordt beschouwd als de bijbel van de R66 en we hebben er veel aan.

Jerry verwelkomt ons en signeert ons boek. Hij geeft nog wat tips voor onderweg en wijst erop dat we zijn updates op de website goed in de gaten moeten houden. Wat een ontzettend aardige man.   

Het Seaba Station in Warwick was oorspronkelijk een benzinepomp maar is nu een winkel en museum voor motorfietsen. De collectie is zeker de moeite van het bekijken waard.

Net voor Arcadia is de ruïne van een oud benzinestation. Het moet één van de oudste benzinestations langs de route zijn, al is er niet veel meer van over.

Ook een bekend beeld langs de route is de Round Barn, een grote ronde schuur. Nu in gebruik als souvenirwinkel en de bovenetage wordt gebruikt voor dansavonden.

Er wordt gespeculeerd dat de bouwer hem rond maakte om hem minder vatbaar te maken voor tornado’s.

Wat verderop is The iconic Bottle. De sculptuur van een fles met een rietje, dat symbool staat voor de flesjes soda die je binnen kunt kopen. In het hypermoderne gebouw, tevens restaurant dat bij het benzinestation hoort, staan duizenden flesjes uitgestald langs de glazen wanden. En je kunt het zo gek niet bedenken, of de smaak ‘soda pop’ is er te koop.

De uitgestalde flesjes zijn alleen ter decoratie. Degenen die te koop zijn, staan in koelingen langs de zijwanden. Elk flesje kost ongeveer $2,50, we kopen twee smaakjes. De cappuccino die we op het vuistje meenemen daarentegen, kost nog geen dollar per beker.

Niet lang daarna arriveren we in Oklahoma City, waar we de nacht doorbrengen.

Het is een camping die vlak aan de snelweg ligt. Er ‘wonen’ veel werklui die voor een tijdelijke klus in de omgeving hier verblijven. Niet de gezelligste camping, maar de voorzieningen zijn prima.

Weer veel interessante dingen gezien en leuke dingen beleefd vandaag.