Zondag 1 juni 2014

Is this the Way to Amarillo? Yes it is!

Als we vertrekken is het nog bewolkt. We rijden door het vlakke Texaanse land en er staat een harde wind. Als de zon doorbreekt, wordt het bloedje warm en de wind lijkt wel een warme föhn.

McLean wordt beschouwd als ghosttown, al is het nog niet helemaal verlaten.

We zoeken het Devil’s Rope Museum op, een heel museum over prikkeldraad. Ze schijnen er honderden soorten te hebben, maar het is op zondag gesloten.

Het Phillips 66 Station in McLean was het eerste Phillips in Texas.

Het is gerenoveerd en het ziet er veel te gelikt uit naar onze zin. Ramen en deuren zijn er op geschilderd.

Alanreed is weer zo’n plaatsje dat bijna ghosttown is. Als er deuren van de gebouwen openstaan, nemen we er ook een kijkje binnen.

Ten oosten van Groom staat een scheve watertoren: Leaning Water Tower. Een van de poten is korter gemaakt in de hoop dat het een toeristen attractie zou worden.

Even verderop staat het reusachtige Cross of Our Lord Jesus Christ, dat we al van verre zagen. Met zijn hoogte van 190 feet (ongeveer 63 meter) geldt het als het grootste kruis op het westelijk halfrond.

Er is nog een soort kruisweg en laatste avondmaal omheen gebouwd. Omdat het toch zondag is, vinden we het wel gepast het te bezoeken. Nou ja, eigenlijk meer omdat we er toevallig toch langs kwamen.

In Conway is de VW Slug Bug Ranch.

Een andere versie van de beroemde Cadillac Ranch, maar nu met Volkswagen kevers die met de neus in de grond staan.

Ook gaan we nog op zoek naar de Cadillac Ranch in Tractors, waarvoor we een heel eind het Texaanse platteland in moeten. We zien tumble weed over de weg rollen en af en toe hele vlagen zand, maar de Tractors met de neus in de grond vinden we niet. Dan maar de neus in de wind en terug naar Amarillo.

Omdat we vandaag niet zo’n lange rit hebben en het pas net na het middaguur is, gaan we vanmiddag een rondje lopen bij Walmart. We slaan weer boodschappen in en scoren elk nog een paar t-shirts.

Als laatste bezoeken we de beroemde Cadillac Ranch. Deze werd door een kunstenaarscollectief opgezet in opdracht van een rijke Texaan. Ze vonden de Cadillac de beste Amerikaanse auto en om dat vorm te geven, namen ze 10 Cadillacs en groeven die met de neus in de grond.

Ze staan een eindje van de weg af in een kaal zanderig veld. Door de harde wind, worden we al door een paar zandwolken verwelkomd. We ploeteren in de hitte naar de rij auto’s en krijgen onderweg van een paar mensen twee spuitbussen verf aangereikt, die zij over hadden.  Wel zorgen dat je niet in de windrichting van de spuitbus staat, anders kun je zelf tussen de Cadillacs gaan staan.

Dan op naar de camping. Een hele luxe met supergrote plaatsen met speciaal een betonnen gedeelte waar de camper waterpas op staat.

Buiten eten is er niet bij, veel te warm en de sla zou in no time in centrum Amarillo liggen. Misschien kunnen we later op de avond nog buiten zitten.