Zondag 8 juni 2014

Eerder reden we door een woestijnlandschap, maar richting Flagstaff is dat veranderd in een bosachtig gebied. We verbleven vannacht ook op een boscamping.

Vandaag krijgen we een uurtje cadeau, want we passeren weer een tijdzone.

Eerst gaan we vanochtend downtown Flagstaff bekijken. Parkeren doen we bij het Visitor Center in het centrum. Het is in het stationsgebouw gevestigd. Een bepaald pleintje herinneren we ons van ons vorige bezoek in 2008, zoals meer plekjes.

Zoals in de meeste plaatsen zijn ook hier mooie muurschilderingen te zien.

Dan is het weer een stuk snelweg rijden naar Williams. Er staat een bordje dat er ook fietsers op de vluchtstrook langs de snelweg mogen rijden, maar we kijken toch heel raar op als we er daadwerkelijk enkelen passeren.

Williams is een heel touristisch plaatsje, maar wel leuk. Er zijn veel motorrijders.

Om een groot terras heen hebben ze een wildwest dorpje nagebouwd.

Dan zien we een kraampje waar een dame kanten kleedjes verkoopt, misschien zie je het aan haar?

We maken even een praatje en zetten haar op de gevoelige pixel. Ze vertelt dat ze uit de boonies komt. Als ze ziet dat wij niet snappen wat dat is, legt ze uit dat ze daarmee het platteland bedoelt.

In een restaurantje dat ingericht is in de 50er jaren stijl nemen we een lekkere milkshake.

Als we weer op weg zijn, komen we langs het plaatselijke kerkhof, in het bos gelegen. Geen rijtjes met graven, maar gewoon op willekeurige plaatsen tussen de bomen. Wel gezellig, kunnen ze boompje wisselen.

Voorbij Williams wordt het bosachtige landschap weer kaler en woestijnachtiger.

In Ash Fork is de De Soto Salon het meest bekend, veel meer is er eigenlijk ook niet te beleven.

Een stukje na Ash Fork gaan we de snelweg af en rijden de komende dagen freeway free.

We komen nu kilometers lang geen verkeer tegen.

Dan arriveren we in Seligman. Was Williams toeristisch, dit slaat alles, het ene souvenierwinkeltje na het andere, de één nog kitschiger dan de ander en overal is dezelfde meuk te koop. Maar het hoort erbij, dit is de Amerikaanse manier van het opnieuw leven inblazen van een bekende route.

We zoeken de Barbershop van Angel Delgadillo op. Angel is één van de drijvende krachten achter de Route 66 revival. Hij komt in bijna alle films over de R66 voor en is de bekendste nog levende R66 figuur.

De Barbershop is gesloten, daarom gaan we de aansluitende giftshop binnen. Van hieruit is een doorgang naar de Barbershop. We vragen of Angel aanwezig is, maar de dame achter de toonbank vertelt ons dat hij alleen nog ’s ochtends aanwezig is. De goede man is ook al 87 en heeft zijn rust verdiend. Als ik vraag of ik een foto van haar mag maken, stelt ze meteen voor om dat in de barbershop te doen. Ze roept er iemand bij, dat blijkt een dochter van Angel te zijn. Dus wij in de kapperszaak een paar foto’s geschoten.

De dame rechts op de foto is Angel’s dochter. Helemaal rechts is een foto van de jonge Angel te zien.

Aangezien we toch in deze plaats overnachten, besluiten we om morgenochtend terug te komen in de hoop Mr. Delgadillo toch nog even te treffen.

Bij Delgadillo’s Snowcap willen we een ijsje halen, de wachtrij staat tot buiten. Als we een minuut of tien gewacht hebben en het nog niks is opgeschoten, besluiten we maar verder te wandelen.

Dan naar de camping, waar Henk nog het zwembad induikt. Het is behoorlijk warm vandaag, maar er staat een behoorlijke wind daardoor is het beter uit te houden.

De camping ligt vlak langs een spoorbaan waar nogal wat treinen overheen denderen, van die lange Amerikaanse goederentreinen. Maar gelukkig geen getoet.