Dinsdag 10 juni 2014
Door Annette Verhaaff - 11-06-2014 00:40Kan het nog warmer? Ja dat kan. Vandaag 111 graden Fahrenheid, omgerekend: bloody hot! Krijg er een beetje ‘Death Valley gevoel’ van.
Vorige nacht sliepen we vrij dicht bij een spoorlijn. Dit keer was de spoorlijn wat verder weg, maar hier begeeft de trein zich al toeterend door de omgeving. We hebben het gemerkt vannacht.
Als we vanochtend om half 8 uit Kingman vertrekken, is het al behoorlijk warm. We rijden de Route 66 over de Oatman Highway. Dit geldt als het mooiste stuk Route 66.
Het eerste stuk gaat door de schitterende McConnico Canyon. Zo vreemd, je rijdt vanuit een tamelijk druk stadje een weg op waar je gelijk bijna geen verkeer meer tegenkomt. Daarna een heel stuk relaxed over de hoogvlakte, waarbij we de Black Mountains steeds dichterbij zien komen.
In Cool Springs is alleen een recentelijk gerestaureerde souvenierwinkel en museum.
Dan kom je op wat vroeger als één van de gevaarlijkste stukken van de route gold. De weg loopt met vele haarspeldbochten door de Black Mountains, o.a. door het stadje Oatman.
Ooit werden in de mijnen in en rond Oatman ezels gebruikt om het erts te vervoeren. Toen de mijnen sloten, werden de ezels gewoon losgelaten. Ze wonen er nu nog steeds.
Als we in het stadje arriveren, zien we inderdaad twee ezels langs de weg staan. Als we vragen of dat alle ezels zijn, krijgen we te horen dat er in totaal 15 zijn en dat de anderen nog niet gearriveerd zijn. ’s Nachts trekken ze de bergen in, maar overdag komen ze op de toeristen af door wie ze gevoerd worden.
Ik raak nog aan de praat met een dame die daar een zaakje heeft, genaamd Gail, ze heeft zojuist ook een stuk van de R66 gereden.
Het is een echt toeristengebeuren hier. Een en al souvenierwinkeltjes en eettentjes.
Als we het plaatsje uitrijden, komen we de rest van de ezels tegen, ze blokkeren de hele weg.
Dan slingert de weg de bergen weer uit en rijden we niet lang daarna Californië binnen.
De laatste staat van de Route 66 die we aandoen, er resteren ons slechts enkele dagen voordat we naar Seattle vliegen.
Nadat we Columbia River gepasseerd zijn, rijden we al gauw Needles binnen. We bekijken het hoofdzakelijk vanuit de camper en stappen slechts hier en daar uit. Het is echt veel te warm om rond te wandelen.
Dan zoeken we een camping uit. Een luxe, waar elk campingplekje is omringd door palmbomen en oleanders.
We krijgen een fijne plaats tegenover het zwembad en daar maken we meteen gebruik van.
Reacties
joyce van mullekom 11-06-2014 17:36 {{button-21607}}
Ja ik ben inderdaad in Oatman geweest. De eerste keer met Wim en de tweede keer met Marianne Diepenveen (voorheen Berns) We logeerden beide keren bij mijn neven in Lake Havasu City. Ik vond er niet zoveel aan. Teveel nep en teveel toerisme. Marianne ging uit haar dak omdat het dus aan de route 66 ligt en zij vond de ezels geweldig grappig totdat ze even niet uitkeek en in 'n flinke "hoop"stapte! en dat met sandaaltjes aan!!!! Veel plezier nog jullie en maak maar veel foto's meid.
Gr. Joyce
Bert 11-06-2014 17:39 {{button-21608}}
John Visser 11-06-2014 23:43 {{button-21631}}
Mijn huiswerk om jullie verhalen te lezen, heb ik ingehaald en voltooid.
Vervolgens ben ik nog steeds aan het bijkomen van de Pinksterdagen in Blomberg, ik was gelogeerd bij Ineke en Rick. (Ineke is de oudste dochter en Rick is schoonzoon Klinklogeman). Leuk om jullie te volgen, elke dag dag effe koekeloeren en een berichtje er aan vast knopen.
Groeten van Joep en veilige kilometers.
Annette Verhaaff 12-06-2014 01:36 {{button-21634}}
Hopelijk had je leuke weken in Zeeland Bert. Welkom terug op onze blog.
Zo te merken heb je het leuk gehad in Blomberg Joep. Leuk dat je zo'n trouwe volger bent.
Groetjes allemaal.