Dag 24: Op weg naar San Francisco

Dag 24 Op weg naar San Francisco.

De volgende dag wat op tijd vertrokken op weg naar San Francisco. We hadden wat een onrustige nacht gehad waarbij ik toch af en toe wat angstdromen had over vuurzeeën waar we doorheen moesten. Toen we de vallei uit reden zagen we de eerste rookwolken alweer verschijnen. Borden gaven aan dat de hele Tiogaroad , waar we eerder binnen waren gekomen, volledig was afgesloten door rookgevaar en ook één van de westuitgangen waar wij langs moesten om er tussenuit te piepen was afgesloten. Gelukkig was er nog een andere weg open en verlieten wij opgelucht het park. Onderweg kwamen we allemaal brandweerauto’s en hulpwagens tegen, dus het was wel menens…. Later hebben we de berichten nog wat gevolgt en er moesten toch wel enkele campings worden geëvacueerd. Het waren flinke bosbranden die er gaande waren. Dus net op tijd weg. We gunden onszelf wel een lekker ontbijtje en gingen naarstig op zoek naar een “Wendy’s”waar volgens mij breakfasts waren te krijgen. De Tom tom vond ergens in een achterbuurt een sjofel pand van Wendy’s omringt door zwervers met winkelwagentjes. Eenmaal binnen bleek dat ze alleen burgers hadden. Ik bleek in de war met Denny’s. Dus op naar Denny’s. We waren nu al aardig op weg om alle fastfoods een keer te bezoeken( één van de doelen van de vakantie, volgens de jongens!!) Bij Denny’s was een wachtrij om een tafeltje te bemachtigen. Het leek wel of de hele kerkgemeenschap na de dienst nog even lekker een ontbijtje ging halen gekleed op hun paasbest. Vooral de latino families waren goed vertegenwoordigd. Toen we een plekje hadden kon het feest beginnen. We bestelden van alles wat, eieren, bacon, worstjes, röstie en pannekoeken met maple siroop. Pieter had zelfs pannekoeken met bosbessen en aardbeien en room. Het was errug lekker en heel veel calorien. Alleen van de pannekoeken hadden we wat over maar die kregen we in een doosje mee voor onderweg. Super!! Wat dat betreft kunnen ze in Nederland nog wat leren van de gulheid van de Amerikanen. Grote bekers frisdrank en mokken koffie worden onbeperkt bijgevuld terwijl je in Nederland voor elk suterig bakje koffie een vermogen betaald en voor het tweede bakje weer moet betalen!! Weer een pluspunt van de amerikanen naast het feit dat ze superaardig zijn en totaal niet de onverschillige houding die je in Nederland vaak ziet. Zelfs de jongens valt dit op. Ook de jongeren zijn beleefd en geïntereseerd. De weg naar San Francisco was afwisselend maar op het laatst flink druk. We hadden hoop dat zondag een rustdag was, maar dit bleek een illusie. Hoe dichter we bij San Francisco kwamen hoe drukker het werd en hoe dichter bij ons RV parc hoe bewolkter. Het was tijden geleden dat we wolken hadden gezien, dus we vonden het wel lekker dat het wat frisser was. Diezelfde middag toen we met een local praatten kwamen we erachter dat we in fog- city waren beland. Er hing hier altijd een soort grijze zee mist!! Terwijl een paar kilometer noord en zuid de zon schijnt! We vonden het voor een paar nachtjes niet zo erg en we hadden een vrij uitzicht over de stille oceaan!! Hoewel hij wel heel grijs was. De omgeving nog wat verkend, maar die was ook vrij troosteloos. Op het park was wel weer een heerlijk zwembad, hottub en… een TV room, waar de jongens lekker wat tijd hebben doorgebracht en we onze spullen konden opladen, want we hadden geen stroom. In de TV room waren ook nog andere Nederlanders, hoe kan het ook anders, en een Amerikaan die voor een musical aan het oefenen was over een circus. Hij moest hierbij steeds op zijn handen staan!! We konden heerlijk in de koelte slapen. Lang geleden.