Grand Teton

Dag 7, 18 juni. Op naar Grand Teton.

De hele nacht geregend. We werden laat wakker. Rustig aan toilet gedaan en ontbeten. De route bekeken en op weg naar Jackson. Het is een mooi route die wat ons betreft ook in aanmerking komt voor een groene route (op de kaart). Prachtige langs het meer. Overal mooi dichte wouden. Het regent wel en het is behoorlijk koud. We zien veel bergen in de wolken maar toch ook veel vers besneeuwde toppen. De regen gaat over in natte sneeuw. Onderweg getankt en omdat dat niet automatisch ging met de creditcard  binnen afgerekend. Daar bleek een hele supermarkt te zijn en hebben we voor vier dagen ingekocht omdat er de komende dagen geen winkels meer zouden zijn?

Inmiddels rijden we langs een soort gorge van de Snakeriver. Echt mooi. Later wordt het meer wijder en verdwijnt ook de hoge bebossing. In Jackson willen we pinnen. Vinden een ATM machine en loop er heen in de regen. Het is een soort drive in ATM blijkt. Dus komt er een mevrouw aanrijden pint, terwijl ik in de regen wacht en rijdt weer weg. Typisch Amerikaans alles met de auto doen. ZIJ Dus de the American way en wij the Dutch way. Alleen de dutch werkte niet. Geen geld dus. Dat gebeurt vaker dat creditcards/bankpassen niet werken.

 Ok en dan naar het infocentrum waar we werden geholpen door een Nederlandse sprekende mevrouw die ons graag wilde helpen. Gevraagd waar we konden overnachten ed. Tips gekregen en Bearspray gekocht. Een soort geurtje om beren op afstand te houden. Dus op pad naar een uitgekozen en geadviseerde camping. We rijden als scannend links en rechts verder om te naar het wild te zoeken. Als snel zien we ver weg een zwart beest dat ligt. Niet te identificeren. We rijden verder tot aan de opgegeven camping en daar blijkt dat alleen voor tenten is (Jenny Lake). Slecht advies dus en door naar een alternatief. Onderweg staat een bordje: “No stop anytime”. Daar blijkt iedereen stil te staan dus wij sluiten achteraan. Er blijkt een beer gespot. Dus dat hebben we mooi even meegepikt. Grote Jongen en dat binnen een kwartier in het park! Overigens wel link dat stoppen ivm de aanwezige hoge begroeing. Er kan nog een beer of ander egvaarlijk spul zijn! ook bijzonder is dat iedereen gewoon stopt en naar het wild kijkt. De weg raakt verstopt.

Oh ja de campings hier werken zoals hier met wie het eerst wie het eerst maalt. Niks reserveren. Je moet dus een plaats claimen en zorgen dat die claim overeind blijft. Dus je moet wat regelen als je een plaats hebt en weer weg wil. Zo komen we uit op Lizzard Creek.Een leuk terrein in de bossen.

Daar krijg je een envelop waar je geld in moet doen. Dan zoek je een plaats, vul de nodige papieren in en een deel doe je in een plastic zak bij het plaatsnummer en de enveloppe vul je met  25,- en deponeer je in een postbus. Nu is je plaats gereserveerd en kun je weer weg. Wel moet je iets achterlaten op de plek. In ons geval de tuinstoelen.

Om 17:00 gaan we weer de weg terug om dieren te spotten. Dat is best lastig. Op de eerste plaats moeten ze er zijn en op de tweede plaats moet je ze zien. Onze ervaring Africa helpt wel iets. Er is maar een weg hier van noord naar zuid of omgekeerd. Naar de camping reden we naar het noorden en nu weer de weg terug naar het zuiden. We kunnen rustig rijden want er is nauwelijks verkeer. Prachtig uitzicht op het meer en aan de overkant daarvan hoge steile bergen, deels in de wolken en bedekt met veel sneeuw en gletsjers. Daarboven dreigende lucht en een voortdurend spel van wolken die steeds wisselende helderheid geven over het meer. Schilderij waard. Aan de kant waar wij rijden is het afwisselend bos en een soort heide gebied. Soms hele vlaktes met ver weg weer besneeuwde bergen een soort heel breed dal dus.. es en de tijd voor het donker worden komt naderbij. We gaan al weer op de terugweg. Op een van de heide velden ziet Joke iets en het blijkt  een soort hert te zijn. Wel op 300 meter afstand. Joke keek met de verrekijker en ik met de telescoop en zag steeds meer van die beesten.  Beide zijn toch moeilijk om op die afstand iets te zien. De apparatuur is prima maar stilhouden is het probleem. Toch lukt dat aardig en we blijven maar kijken. Uiteindelijk blijk dat onze zakfotocamera met 20 maal zoom het snelst en het beste overzichtsbeeld geeft. Joke maakt fraaie foto’s. We blijven maar kijken en besluiten toch verder te rijden en zien we nog meer van dit soort hertachtigen. Minstens 2 soorten. We rijden verder en  en zien een. prachtig beest. Fototoestel gepakt en er voorzichtig achteraan gegaan (wel eerst even gekeken of er geen beer inde buurt was). Fotograferen is niet gelukt doordat we in bebossing zaten. Mogelijk was het een elk. We rijden een stukje verder, zoeken een parkeer plek en koken het diner. De worstjes waren zoek! Ze bleken in de vriezer te liggen. Probleem dus. Maar Joke zei je hebt toch een magnetron! Die werkte helemaal niet dus even nagedacht. Dat ding heeft 110 volt nodig. Dus die moesten we maken met het aggregaat. Ding opgestart en Joke schrok heel erg want die dacht dat de camper wegreed. Verdomd die worstjes waren zo ontdooid (ik heb een hekel aan de magntron maar nu was et wel handig.). Nu nog de wortels. In de magnetron gedaan en na 10 minuten waren ze gaar maar zagen er wit en gerimpeld uit. Niet gelaagd voor het magnetron koken dus. Apart hoor zomaar koken op op een parkeerplaats.

Het wordt donkerder en we rijden verder. Zien niks bijzonders meer en parkeren op onze plek op de camping. Joke wast af en eidenlijk drink ik weer eens een wijntje. Tot nu toe niet gevonden, Die Walmart stond waarschijnlijk droog maar de supermarkt van vandaag had een heel grote wijnafdeling en andere spiritualiën. Mogelijk dat het verschil maakt dat we niet meer in Utah zitten maar in Wyoming.

Het was weer een prachtige dag. We sluiten nu de eerst week af. Wat hebben we veel gedaan, gezien en genoten. We gaan zo verder.