Naar Blackhills

We doen lekker lui en vertrekken naar de Black Mountains richting Rapid City.

Rijden zo’n beetje door het zelfde landschap als gister. Licht heuvelachtig, afwisselend grijze plantjes en veel gele bekleding. Hier en daar wat koeien en een enkele kalkoen. Verder op wat meer industrie en een heel groot en diep gat. Waarschijnlijk bruinkool winning. We zien ook heel lange treinen met lange wagons vol met kolen. meer dan 100 wagons. Dus als elke wagon 10 meter is is die trein 1,2 km lang! We hebben ze ook zien rijden en dat gaat met een slakkengang. Hier en daar zoals zo vaak in Wyoming een jaknikker. We tuffen door en Devils Tower komt in zicht, Een bijzonder geologisch verschijnsel Een grote rots van 400 meter hoog. Met verticale aardlagen. Wederom een pracht gezicht met aan de voet een enorme verzameling grote rotsblokken. We rijden er om heen en zien prairiehondjes. Koddige beestjes.  Helaas gaat lopen moeizaam nu omdat ik de grote teen heb bezeerd door te struikelen over een blok hout. Niks kapot maat voelt niet lekker. Daar een tijdje rondgereden en vervolgens op weg naar de Black Mountains. De koelkast is bijna leeg en we willen sla kopen dus stoppen bij een store in Aladin een plaatsje met 15 inwoners en te koop voor $ 1.5000.000. Een heel bijzondere winkel die nog net zo ingericht is als meer dan 100 jaar geleden. Heel veel oud spul uit overgrootmoeders oude tijd. Hartstikke leuk. We zien echter ook nare foto’s van de jacht daar en een paar sexy foto’s van een jonge meid. Als ik een opmerking maak over die jachtfoto’s zegt de aanwezige grootmoeder dat ze het ook niks vindt. Als ik zeg dat ik die andere foto’s leuker vind lach ze en zegt dat is mijn kleindochter. Dat in preuts Amerika. Ze verkoopt geen sla maar de buurvrouw maakt prima salades zegt ze. We verlaten de winkel met een sjaal, een shirt en een ondefinieerbaar voorwerp. Intussen heb ik deze vakantie meer kleren gekocht dan ooit. De inpakster van de koffers heeft zich vergist in het aantal shirtjes, dus kopen we ze hier maar. Net zo leuk. De salade van de buurvrouw was overheerlijk en lijkt genoeg voor de hele dag. Inmiddels al weer 15:30. Time flies. We rijden door Spearfish en volgen de vallei van de gelijknamige rivier. Wederom heel mooi maar niet authentiek meer door vel menselijk ingrijpen en huisjes.

Uiteindelijk belanden we in een goudmijn Deadwood KOA. Helm op en daar gaan we. Indrukekkend wat een geschiedenis daar vanaf 1870. Die gasten verbleven daar 3 weken onder de grond, Werkten met zijn tweeën. Er werd gewerkt met kaarslicht. De een hield de beitel vast met zijn duim op slagvlak. De ander kon dat nauwelijks zien maar lette op de nagel! Hij telde tot drie en dan sissle (beitel) ramde dan op de beitel!! Dat ging vaak mis. Veel gebroken duimen dus. Bij mij gaat dat al mis met daglicht. Ze hakten met die beitels gaten in de wand en plaatsen daar dynamiet in. Opblazen gebeurde door de jongste/of meest onervaren en ongetrainde mijnwerkers te sparen. We zien heel nauwe doorgangen, minder dan 50 cm hoog en grote uitgehakte holtes. Verder allerlei mineralen in de wanden en door elkaar waaronder pyriet, sulfur en het broze grafiet. Je had irongoud (echt) en  pyrietgoud (nep). Een demonstratie van werken bij kaarslicht. Eigenlijk dus maar heel weinig. Ook even alle licht uit. Niet prettig want raakt snel gedesoriënteerd. Verder zijn we ingestorte gangen door grote naar beneden gevallen rotsblokken. We verlaten als ervaren mijnwerkers de mijn en krijgen een certificaat. Ben toch ook weer onder de indruk van hoe er vroeger gewerkt moest worden. Mensonterend. Maar naar we begrepen kregen ze $ 2,- per dag voor 10 uur wereken. Dat lijkt veel in die tijd. Eenmaal buiten gekomen is het al 18:30 en er barst onweer uit met heel veel regen en verticale lichtflitsen. We keren terug naar een eerder geziene camping. Eigenlijk alleen een RV campground. We krijgen de laatste plaats en staan op “Dead Man’s Hand”. Wat een namen. Gister stonde we op “Crazy Women” Mooie plek terwijl het onweer doorgaat. Intussen blog bijwerken en foto’s ordenen. Joke leest zoals gebruikelijk lekker een boek. Van eten zal wel niet veel meer komen na die overheerlijke saladae (kip, avocado, kaas, veel sla, dressing, spek en lampionbessen).

Wederom een prachtige dag. Inmiddels hebben we zo’n 2000 mijl is 3200 km gereden terwijl begroot 2750 km was. Gelukkig hebben we onbeperkt aantal mijlen.