Highway 1 naar Santa Cruz

Onze eerste week in de VS zit er al jammer genoeg op.

Vanmorgen werden we wakker met een flink aantal wolken boven de oceaan; niet abnormaal voor deze streek.

Het hotel waarin we verblijven heeft een mooi aanbod aan animatie voor de kinderen: ze kunnen er  minigolfen, tafeltennissen, badminton, schaken, zwemmen. We hebben ze deze voormiddag allen uitgeprobeerd. Het gevolg was evenwel dat we een flink stuk later op pad trokken, maar ach, we zijn op vakantie en dan laten we ons al gemakkelijker leiden door ons gevoel.

Onze eerste stop vandaag was San Luis Obispo. We brachten een bezoekje aan de Madonna Inn, een excentriek en kitscherig hotel waarin roze de hoofdtoon voert. Een keer wat anders. In het centrum maakten we nog een ommetje door Bubblegum Alley, een steegje van goed 25m lang dat van onder tot boven is volgeplakt met kauwgom, sinds vandaag inclusief de onze.

Voor de route naar Santa Cruz opteerden we voor highway  1 (CA-1N), de alom geprezen kustroute. In het begin is de weg nog breed en recht, na een goed halfuur rijden waan je je soms in de bergen met de opeenvolging van haarspeldbochten. Het uitzicht verandert na elke bocht, waarbij zon, wolken en mist elkaar afwisselen. Onderweg passeerden we nog een grote kudde zebra’s, toch geen authentiek Californisch dier. Bewijzen zijn op de gevoelige plaat vastgelegd.

Even verderop, bij Piedras Blancas, zochten we de zeeolifanten op. Er lagen nog zo’n 150 dieren op beide stranden samen. Het zijn voornamelijk mannetjes die op dit moment van het jaar aan het vervellen zijn. Het is best een schattig zicht om zo’n bende kolossen – wat kunnen die een kabaal maken -  netjes op een rij op het strand te zien liggen. Als er zich eentje wil verplaatsen, wringt hij zich er wel tussen. Ergens naast gaan kennen ze niet; het is letterlijk erop en erover. In zee zagen we op andere plaatsen ook nog dolfijnen, zeeleeuwen, zeeotters en pelikanen.

Dit schouwspel steekt enigszins af tegen de ultieme natuurpracht van het Julia Pfeiffer Park. Op deze plaats sprint een kleine waterval vanop zo’n 25m hoogte in de zee. Deze foto kom je in zowat elke reisbrochure van deze streek tegen.

Door alle tussenstops was het donker wanneer we aankwamen op de camping. De wegen zijn niet verlicht in de VS, wat het zoeken naar de juiste richting zonder GPS er niet eenvoudiger op maakt. Toch bereikten we net voor afsluiten onze camping. Het internet is hier niet van de rapste; het kan zijn dat nieuwe foto’s nog enkele dagen op zich laten wachten.