Yosemite en Sequioa: eindelijk beren!

Op maandag 4 augustus willen we vroeg weg om Yosemite verder te gaan verkennen. Syl wil in de camper eerst nog ff naar de WC maar dat lukt niet want de deur zit op slot. Hè, hoe kan dat nou want er zit niemand in? Remco naar de receptie om te vragen of iemand kan helpen. Hier volgt de enige vervelende ervaring met Amerikanen. De norse eigenaar wil niet helpen. We zitten in “I will sue you America”. Nee, haar medewerkers mogen niet in de camper vanwege aansprakelijkheid. Zelfs niet om alleen te kijken. We moeten maar de camper-verhuurder bellen of een garage uit de stad. Grrrrrrrrrrrr. Remco loopt naar de Nederlanders om te achterhalen waarom de deur op slot zit, zij hebben namelijk dezelfde camper. Wat blijkt, als je de WC deur van binnen op slot draait, naar buiten gaat en hem dicht doet, valt ie in het slot. Terug bij de camper wordt de deurklink met slot losgeschroefd zodat het slot weer kan worden opengedraaid. Gelukkig, de deur is weer open. Iedereen krijgt de instructie om niet meer aan het slot te zitten. Na een uur vertraging, gaan we naar Yosemite. We rijden door de vallei en komen bij El Capitan. We parkeren de camper en maken een wandeling naar Bridalveil Fall, één van de vele watervallen. Op de terugweg komen we langs een beekje. Dan worden de meiden enthousiast en gaan ze lekker klauteren over de rotsen en met de voetjes in het water. De volgende stop is een strandje aan het riviertje dat door de vallei loopt. Het riviertje ligt heel idyllisch tussen de hoge bergen/rotsen. Het water is ijskoud en lekker fris als je er eenmaal door bent. Daarna nog lekker een kasteel bouwen en even zonnen (‘opwarmen’). Op de terugweg weer speuren naar wilde dieren, maar de kans is klein dat we wat tegenkomen. Wel weer herten gezien maar beren, no way. Terug op de camping weer lekker relaxen: zwemmen, eten en de kids een filmpje kijken. Deze keer Mees Kees. Een leuk gezicht; drie kinderen naast elkaar op de bank met hun ogen strak gericht op de laptop.

De volgende dag, 7 augustus, gaan we via de Zuidkant van Yosemite richting Sequoia National Park. Onderweg maken we een tussenstop bij viewpoint Tunnel View waar we een indrukwekkend beeld krijgen op de vallei vol bomen omkaderd door El Capitan (900m hoge steile granieten bergwand, een uitdaging voor vele klimmers) met in de verte de Half Dome, een granieten rotsformatie die ruim 1400 meter boven het dal uitsteekt.  We rijden voor de laatste keer door de vallei en slaan af naar het zuiden. In de vallei stroomt de rivier en opvallend is dat er enorme keien in liggen. Velen van wel meters hoog en breed. Dan nemen we de afslag naar het uitkijkpunt Glacier Point, 2199m hoog. Aan het eind nog een kronkelweg en dan zijn we er. Een prachtig uitzicht op Yosemite Valley, waaronder de upper en middle waterfalls en de Half Dome. We hebben de panorama functie nodig om een mooie foto te kunnen maken, zo uitgestrekt is het (zie foto). Na een paar hotdogs en ijsjes (=lunch) gaan we weer terug en slaan af naar het zuiden. We parkeren de auto en nemen de bus naar het Mariposa bos. Onderweg wordt Remco wat zenuwachtig want hij is vergeten het dimlicht van de camper uit te doen. Ja, hoe lang zou het duren voordat de accu leeg is. We nemen geen risico en nemen de bus weer terug naar de parkeerplaats. Gelukkig zien we de volgende dag genoeg Sequioa bomen. Bij de camper aangekomen volgt een spannend moment, maar gelukkig de camper start zodat we verder kunnen. Na twee uur rijden komen we op de camping in Visalia.

Op de camping horen we de volgende ochtend dat de westingang van het Sequioa park niet aan te raden is voor camper langer dan 7 meter omdat je dan een kronkelweggetje moet nemen. Dat doen we dus niet. Wij nemen de Noord-oost ingang, wel iets om maar qua tijd scheelt het niet veel. Onderweg moeten we tanken. Nadat we weer verder rijden worden we ingehaald door een auto. De bestuurder gebaart ons te stoppen. Hij is van het tankstation en vraagt of wij hebben betaald. Een vrouw heeft niet betaald en ze denken dat het Syl was…. “Natuurlijk niet” zeggen we in koor en mogen doorrijden. Een paar honderd meter komt ie weer naast ons rijden. De raampjes weer open en hij vraagt of hij het bonnetje mag zien; “natuurlijk” zeggen wij. We laten hem het bonnetje zien terwijl hij met de eigenaar belt. Achter ons stond ook een vrouw te tanken en ze hebben nu door dat zij het is geweest. Maar ja, die vogel is nu natuurlijk gevlogen. We gaan door en na een mooie rit met weer veel bochtenwerk komen we aan bij het grote bos in het Sequioa park. Deze sequoia bomen kunnen wel 80 meter hoog en meer dan 2000 jaar oud worden. We parkeren de camper en gaan met de shuttle bus naar het eerste punt. Hier stappen we uit en lopen door het bos naar de grootste boom (de General Sherman Tree). Dit is niet de hoogste maar wel de grootste qua omvang: BIG en indrukwekkend. Ook weer een panoramafoto nodig en dan verticaal (zie foto). In dit bos weer veel klimwerk voor de meiden, oa op een omgevallen sequioa boom van zo’n 2 meter hoog. Verder met de shuttle naar het volgende punt, niet om uit te stappen maar om door het Giant Forest te rijden. In dit park speuren we eigenlijk niet meer naar wilde dieren (we hebben de moed opgegeven om nog wat te zien) maar als iemand roept bear zitten we op puntje van onze stoel. Blijkt het te gaan om een deer….. Bij het volgende punt besluiten we om terug te gaan, we hebben geen tijd meer voor een wandeling. We zijn nauwelijks vertrokken als de chauffeur stopt; er staat namelijk een zwarte beer langs de kant. Iedereen in de bus veert op. Snel de camera’s gepakt om de beer te filmen. Op onze laatste rit zien we dan toch nog een beer; fantastisch. De chauffeur rijdt weer verder. Vlak voor ons eindpunt stopt de chauffeur weer. Deze keer staat er een moeder beer met twee jonge zwarte beertjes langs de kant van de weg te spelen. Niet te geloven, de hele reis zijn we op zoek naar beren en op de laatste rit zien we er vier!!!. De dag kan niet meer stuk. Iedereen is opgewonden en zelfs de lange kronkelige terugweg maakt niet meer uit: we hebben beren gezien (((+: