capitol reef naar mesa verde

Nog wat gedachten over de Rodeoshow waar we met een ondergaande zon op de achtergrond getuige waren van wat hier waarschijnlijk al veel langer het plaatselijke vermaak is. Jongens die willen bewijzen dat ze lef hebben door op een dolle stier of hengst te gaan zitten, zich wanneer ze er af gegooid zijn niet door een trap laten intimideren, maar met een cool loopje de manege verlaten. Dat verdient een applaus. De jongens onder de 18 dragen een helm. Alsof je hersenpan na die leeftijd minder kwetsbaar zou worden. Het zal wel iets met wettelijke aansprakelijkheid te maken hebben. Tussen de verschillende onderdelen door werd het publiek aangemoedigd van zich te laten horen. Daarbij werden de aanwezige bevolkingsgroepen door de spreekstalmeester opgeroepen te wedijveren in volume: Nederlanders, Belgen, Fransen, Zwitsers,Zweden en Italianen. We hebben niet gewonnen. Er zijn opvallend veel Franseen en Zwitsers aanwezig want die houden van hiking in de bergen en zijn dat ook gewoon. Maar qua volume in de show wonnen de Amerikanen het toch uiteindelijk zelf. Na deze enerverende avond vertrekken we om een volgend park:Capitol Reef aan te doen. Het blijkt weer een kleiner, primitiever park waar de kleur rood in de hoge wanden die on omsluiten overheerst. Het is er opnieuw ook erg heet. De campground is sympatiek in zijn eenvoud. Er is een klein museumpje bij waar de geschiedenis van de paar families die zich hier gesetteld hebben in beeld is gebracht De mormonen die hier aan de rivier een kleine oase hebben gemaakt met boomgaardes waarvan de vruchten nu nog steeds vrij geplukt kunnen worden doet denken aan de serie van het kleine huis op de prairie. helaas is het nog geen oogsttijd, maar we schaffen ons wel een pot berriejam en een pickle aan. De oude Ford die we natuurlijk voor Walter op de foto zetten maakt het plaatje compleet. Er is geen shuttleservice en de wandeling die we willen maken is door de temperatuur geen succes. Dan maar weer afkoelen in de rivier en s,avonds genieten van de prachtige sterrenhemel. We zien ook voor mij veel onbekende vogels: fel roodoranje, kleine kolibries en verschillende roofvogels.
 Het is voor ons allemaal wel een overdosis aan indrukken en het lijkt erop dat we een beetje verzadigd raken. De vele kilometers die we maken met eindeloos veel kleuren, hoogtes, dieptes, gesteentes met elk hun eigen textuur. Sculpturen die voor je opdoemen. Het felle licht dat soms een sluier over het landschap legt. Alsof er fluweel over  de rotsen ligt gedrapeerd, maar vooral de afwezigheid van het voor ons gewone vlakke land met een paar koeien, maakt dat we ons een beetje overvoerd voelen, We gaan ons beraden op de nog resterende tijd. De route die als conceptplan en leiraad dient maakt ons teveel als gehaaste toeristen. Na een serieus familieberaad besluiten we de route wat aan te passen, zodat we waar we zijn ook echt kunnen landen. We slaan Monument Valley over en rijden in 1 keer door naar Mesa Verde. Gisteren aan het eind van de middag daar aangekomen en de kinderen zijn aangenaam verrast met de snelle Wifi verbindinding die hier voorhanden is. Het nationaal park Mesa Verde blijkt eigenlijk een groot openluchtmuseum. De geschiedenis van de pueblo indianen is te zien langs de route door het park die je zelf kunt rijden. Ergens onderweg is tevens een museum waar ik enthousiast raak van de fraaie potten die daar te zien zijn en die zo,n 15000 jaar geleden gemaakt zijn. De wijze waarop ze gemaakt en gedecoreerd zijn is mij wel bekend, maar werkt tegelijk inspirerend. Er zijn door het park heen verschillende resten van behuizing in en onder de rotsen, waarvan we er een van dichtbij en de rest van een grote hoogte kunnen aanschouwen. Wat een kennis en kunde is hierin af te lezen. Vandaag dus doorgebracht in deze door geschiedenis doordrenkte wereld. De campground is uittgestrekt met ruim plek tussen de verschillende RV en caravans. Er is veel wildlife en ik heb nog nooit zoveel reeen van zo dichtbij gezien. Er wordt gewaarschuwd voor de ook aanwezige spinnen en slangen en s,nachts zouden er beren op zoek naar etensresten rond kunnen lopen. Ik gebruik dus maar liever ons eigen toilet na een bepaalde tijd, want ik ben gewoon een bangerik, dat geef ik durect toe.