Lang leve de mist

De dag begon goed. De wekker ging om 05.15 uur, ik heb de haan van de buren van zijn stok laten vallen, gordijnen open en ja ……. het is gelukkig mistig. We zijn nog nooit zo blij geweest met een sombere morgen. De vlucht staat er slecht voor. Gelukkig geen overboekingen meer maar nog wel 3 plekken open in Business.  Nou ja, toch maar naar Schiphol. Je weet het maar nooit. We rijden om 06.30 richting Schiphol. Natuurlijk dik in de file. Ach, alle tijd, we hebben ons toch al ingecheckt. Gaat lekker! Bij het afgeven van de koffers krijgen we nogmaals bevestigd dat het moeilijk gaat worden. We spreken af dat, als er in ieder geval één mee kan komen, we het er toch maar op wagen omdat ook de vrijdag en de zaterdag overboekt zijn. Soms zitten er dus nadelen aan om voordelig te reizen. Je weet nooit of je mee gaat, maar het is wel weer spannend. Uiteindelijk, 15 min voor vertrek worden we dan toch opgeroepen. We mogen mee. Dit keer geen business, maar achterin en nog wel met 3 stoelen! Inderdaad, door de vele vertragingen (inmiddels ligt er een dikke deken over Schiphol) zijn er mega veel plaatsen open. Ook wij hadden een half uur vertraging. Mij hoor je niet klagen!. De vlucht op zich ging weer snel. Verstand op nul, wat lezen, film kijken en genieten van het uitzicht de laatste 2 uur van de vlucht. Strakke blauwen luchten komen ons tegemoet vanaf Montana. Schitterend! Omdat we wat sneller hebben gevlogen kwamen toch nog op tijd aan in Los Angeles.  Daarna kwamen we in een stroomversnelling terecht. Als (bijna) de laatste uit het vliegtuig, daarna nog een rot eind lopen, door de douane, koffers ophalen en door met de bus naar Alamo. Uiteindelijk hebben we daar nog de meeste tijd doorgebracht om de juiste auto uit te kiezen. Er moeten natuurlijk heel wat koffers in de auto passen en nog ruim kunnen zitten. Nou, dat is gelukt hoor! Ik heb wel een trapje nodig om erin te komen maar we zitten riant. Anderhalf uur later, vanaf de gate tot hotel, waren we al ingecheckt. Zo snel hebben wij het nog niet meegemaakt. Lang leve het nieuwe systeem op LAX!!! We love it!.

Het weer is hier geweldig! Nog steeds een strakke blauwe lucht en bloed heet. Snel omgekleed en nog even naar het strand gewandeld, goed voor de bloedsomloop. Nog even een tijdje heerlijk in het zonnetje gezeten genietend van het prachtige uitzicht en de spelende dolfijnen in de zee. Het blijft leuk! Helaas moet je dit niet te lang doen, met een tijdsverschil van 9 uur. Rond een uur of 16.00 uur begon bij ons toch wel het licht uit te gaan, dus tijd om weer actief te worden. We hebben alvast de eerste boodschappen gehaald (Els, je kunt thee koken!) en daarna nog wat gegeten. Het is inmiddels 19.30 uur en Ed kan zijn ogen niet meer open houden. Ik heb gelukkig nog mijn blog en mijn foto’s dus hoop ik het nog ruim 2 uurtjes vol te houden. Ik zeg in ieder geval al “Welterusten en tot de volgende blog”.