Het allerlaatste stukje in de US

Het allerlaatste stukje van de US of A, vanuit Wijk aan Zee

Hehe, eindelijk heb ik de tijd gevonden (gemaakt) om het verslag van onze vakantie af te maken. Zo gaat dat wel vaker he, elke dag heb je een routine en als die routine er niet meer is en de waan van alle dag toeslaat (werk, huishouden enzo) ga je daar maar al te gauw in mee. Ook al had je nog zulke goede voornemens…

Vandaar en vanwege twee eerdere pogingen om het blog definitief af te maken (helaas twee keer een heel stuk verdwenen wegens “ fouten op de pagina”), vallen we je nu nog een keertje lastig. Beloofd, het gaat zeker een jaar of twee duren voor ik dit weer doe!

Dinsdag 7 oktober vertrekken we vanuit Moss Harbor, met de walvislucht nog in mijn neus en de maag nog vol van het heerlijke eten bij Phil’s ( en de restanten in de koelkast. Waarom is dat in Nederland nou niet normaal? Dat je gewoon de resten krijgt zonder dat je jezelf een enorme zuinige kniert vindt?)

We gaan naar Monterey, omdat daar een wel heel erg mooi aquarium is. Het ligt gelukkig redelijk op de weg naar onze laatste stop voordat we weer in een hotel gaan slapen. Onderweg passeren we de velden met aardbeien, artisjokken en SPRUITEN! ( aukje, heb je het gas vergeten uit te doen? Nee, bert, kijk even naar buiten?) Om alles wat hier groeit ook van het land te krijgen, stikt het van de zwoegende mexicanen, gebogen in de brandende zon zijn ze zwijgend hard aan het werk. Van zonsop- tot zonsondergang, weer of geen weer, plantend, wiedend, oogstend, zonder enige beschutting behalve hoodie of hoed. Je ziet hier dan ook veel stalletjes met de heerlijkste groenten en fruit, voor een schijntje koop je hier dan ook zakken met druiven ( red emerald) bijvoorbeeld, die wij, vanaf het dashboard, al de hele vakantie zo opeten. Onderweg stoppen we bij een “outdoor” zaak die ons van verre lokt met een enorme rij vlaggen. Het blijkt meer een “oorlogs” zaak te zijn. We zijn zeer verbaasd over het enorme aanbod van alles tussen messen en tanks, van Desert Storm tot WW II, zelfs swastika’s worden hier niet geschuwd. We kopen dus niets vandaag, maar hebben wel het gevoel dat we even in een soort museum hebben vertoefd. 

In Monterey kunnen we parkeren vlakbij Fisherman’s Wharf voor $2,= per uur en we lopen vanaf hier via Cannery Row naar het Monterey Bay aquarium. De wandeling voert langs de oude conservenfabrieken, waar nu veel leuke winkeltjes, restaurants en hotels in gevestigd zijn. Ook over de weg heen zie je overdekte bruggetjes waardoor, stel ik me zo voor, de waren vervoerd werden naar de aan de overkant gelegen fabriekjes. Onderweg kom je het sportieve deel van de bevolking van Monterey tegen, joggend achter wandelwagens, fietsend en snelwandelend (wel blijven kletsen, dames), het is dan ook een mooi vrijliggend pad en een prettige route zonder hobbels en bobbels. Ook het aquarium is gevestigd in een conservenfabriek, prachtig geintegreerd in de nieuwbouw van de rest van het gebouw. Overigens betaal je hier wel de hoofdprijs, maar liefst $39.95! Het blijkt het wel waard te zijn, maar dat weet je op het moment van betalen nog niet. We vallen met ons neus in de boter bij een enorme bak met een kelp woud (aha, zo zien die slierten er dus uit voordat je ze, stinkend en wel, op strand aantreft) waarin een voedersessie plaatsvindt. Ondertussen wordt tekst en uitleg gegeven over het leven in zee door de duiker die de vissen voert en zit de hele vloer vol met ademloze kinderen en volwassenen. Alle ruimtes hier zijn schitterend ingericht, niet alleen de gigantische aquaria (hoe dik is dat glas wel niet om de druk van het water te kunnen weerstaan?) met scholen met ansjovis, baarzen, haaien maar ook kwallen en weet ik veel wat nog meer. Ook zijn er “ voelbakken” met roggen, zeesterren, schelpen, sponzen. Alles vergezeld van veel biologen en vrijwilligers die je aanmoedigen om vooral van dichtbij te komen kijken en je van alles, graag, uitleggen. Buiten heb je prachtig zicht op de baai en de zeeleeuwen en otters daarin. Kan je het niet zo goed zien? Geen probleem, ook hier staat weer iemand klaar om je te wijzen en een verrekijker uit te lenen voor zo lang je wilt.  O ja, we volgen ook nog een lezing over witte haaien, die hier dus gewoon rondzwemmen…in de baai van San Francisco bijvoorbeeld, kijk maar naar de beelden die gisteren nog zijn gemaakt. Ach, zegt de bioloog, als je het nu niet wist, had je het nooit geweten. Ze doen veel minder kwaad dan wordt beweerd (jaja, zal best).

We gaan voor de laatste nachten naar Gilroy Garlic USA RV park om de camper schoon te maken, de laatste was te doen, de laatste boodschappen te doen (we hebben een enorme snoep order) en in te pakken. We betalen $45,= voor 2 nachten, full hook up. Prima plek, anders waren we natuurlijk niet terug gekomen. Alleen al dag en nacht pijnloos gemarineerd te worden in de knoflook geur is het waard (geen knoflook liefhebber? Blijf hier weg!) en geen vampier gezien. 

De 9e gaan we de camper inleveren bij Road Bear in Hayward, we worden weer prima ontvangen en zijn, net als bij het ophalen, zeer tevreden met deze verhuurder. Klantvriendelijk en correct en mooie nieuwe campers, dat hebben we wel anders meegemaakt (en ook gehoord en gezien van lotgenoten onderweg. Niet prettig hoor, als je raam niet dicht kan bij 6 graden onder nul en de beren nog wakker zijn. En dan een verhuurder die nul op het rekest geeft. Ik noem geen namen.) We gaan met de shuttle van Road Bear naar Best Western  El Rancho aan de Camino Real (deze weg heeft de laatst periode een sleutelrol gespeeld), een leuk hotel van niet meer dan twee lagen in hacienda stijl. En zeer klantvriendelijk! We gaan met de complementary shuttle naar SFO (vliegveld) omdat we van daar makkelijk met de BART verder kunnen. Je kan ook lopen naar het dichtstbijzijnde station, Millbrae, maar dat is nog een stevige tippel (we bewaren onze energie liever voor San Francisco). In SF gaan we naar Embarcardero en naar Ferry Building, daar eten we iets bij de Vietnamees, de Koreaan en de Fransoos. Maar de keus is hier enorm, als je trek hebt in een ander hapje vindt je hier vast iets van je gading. We lopen dwars door de stad en het valt ons op dat we seriously underdressed zijn, iedereen heeft zijn herfst garderobe uit de motteballen gehaald. Vanaf Union Square gaan we weer met de BART terug naar SFO en bellen op het vliegveld (ga naar hotel shuttles) om weer opgehaald te worden. Uiteraard tippen we de chauffeur altijd naar behoren, het is wel gratis maar deze mensen moeten het echt hebben van jouw extraatje! We dineren in het hotel en dat blijkt een aangename verrassing, niet alleen de hoofdgerechten zijn heerlijk (van steak met mash en verse groente tot scallops en shrimps met risotto) maar ook de toetjes (mmmm, nu weten we wat peach cobbler is), ook s’ochtends is het ontbijt heel goed. Je kan kiezen voor het ontbijt dat bij de overnachting is inbegrepen (is prima maar standaard) of wat anders doen (Eggs Benedict, saucages, bacon, waffles met maple syrup), in ieder geval zitten wij met een zeer volle maag in het vliegtuig.

Het vliegveld van San Francisco is erg prettig voor reizigers, duidelijke wegwijzers, genoeg taks free shops en eetgelegenheden. We hebben iets vertraging vanwege de topdrukte vandaag (10 oktober alweer) en de weinige landings en opstijgbanen hier. SFO is tenslotte ingesloten door water en stad, veel ruimte is er niet. Daardoor komen we ook wat later aan en kunnen we niet direct naar de gate, nou ja er zit alweer 10 uur op, dat kan er ook nog wel bij. De dames en heren van de KLM hebben ons de hele vlucht goed verzorgd (zoals altijd) en die uren zijn, letterlijk, omgevlogen (een filmpje en een goed boek doen wonderen, net als een wijntje en een aperitiefje…nee hoor, wij houden het non-alcoholisch). 

Trouwens nog nooit zo’n mooi uitzicht gehad op ons dorpje, zelfs het weiland ligt duidelijk te pronken, ik heb bijna zin om naar huis te gaan!

Nog even de hoogtepunten uit een super vakantie;

De Campgrounds Fruita in Capitol Reef en het State Park in Morro Bay (het onverwachte is altijd het mooist en dat vindt je ook alleen maar als je de tijd neemt om een andere kant op te gaan)

Het eten bij Phil’s fishmarket and eatery in Moss Landing en Uncle Vito in San Francisco (kan ik alleen maar zeggen mmmmmm!)

Het onweer boven The Grand Canyon (wat een spektakel, wat een kleuren!)

Arches National Park in Utah (het hele Colorado plateau was adembenemend maar dit park in het bijzonder)

De fietstocht over de Golden Gate Bridge (man, wat een brug en wat een uitzicht)

De Whale tours met Sanctuary (zien, horen, ruiken, de rillingen krijgen en stil met je mond open staren of juist gillen, lachen en –bijna- huilen, nu nog)

De geur van de eucalyptusbomen op El Capitan bij Sant Barbara en de kolibrietjes daarin

De zonsondergang aan de weergaloze West Pacific kust (die heel anders is dan thuis, maar toch hetzelfde)

De inktzwarte nachten met miljoenen sterren(en, net voor het donker wordt, de vleermuizen die over je hoofd scheren.)

Aaaaargh, ik wil terug! Tot over een paar jaar?