Vrijdag 12 september

Vandaag is martijn zoals elke ochtend, als eerste wakker. Het wakker worden gaat wel moeilijker nu het buiten zo fris is. Maar rond half 8 worden marieke en zeth dan ook wakker. We beginnen de ochtend volgens vertrouwd recept tosti's, maar vandaag mogen we niet te lang treuzelen want we hebben een lange rit voor de boeg. Zeth is druk in zijn hoofd en begint allerlei rare stemmetjes te doen, tot grote irritatie van martijn en marieke, maar zeth gaat onvermindert door. Hij zit zo in zijn rol dat hij de tosti's vergeet en deze dus langzaamaan steeds zwarter worden. Hij heeft niks door tot het brandalarm begint te loeien. Hele camping wakker.... En tosti's weg gegooid. Ondanks dit alles is het toch nog gelukt om om 9 uur te vertrekken , mooi volgens planning. We rijden vanuit Kingston richting Montreal. Martijn en Marieke gaan achterin een potje kaarten. De spanningsboog is vandaag niet al te lang, dus daarna nog een potje galgje en boter kaas en eieren. Al rijdend op de snelweg (met de kou nog in ons lijf) merken we dat we maar niet opwarmen. Dan roept zeth vanaf de bestuurdersstoel dat hij de deur niet goed dicht heeft. Maar ja, we rijden 100 km per uur en zitten op de snelweg. Marieke zegt dat de deur waarschijnlijk niet zomaar openwaait, maar zeth voelt bij iedere vrachtwagen de tocht heviger worden. Martijn gaat er daarom op zijn hurken naast zitten en houdt de deur vast onder zeth zijn armen door. Dat zag er dus heel onhandig uit, en dat was het ook. Dus meteen de eerste afslag eraf. Ach, dan maar meteen even koffie maken, we zijn er nou toch!!! Je begrijpt dat we al met al een uur verder waren. Ach, we hebben vakantie, dus vrolijk verder gereden. We komen nu in het Franstalige gedeelte van Canada. Montreal (in de staat Quebec). We gaan hier even de camper voltanken, dat ding zuipt harder dan ons drieen bij elkaar. Wel even weer omschakelen naar het frans hoor, bonjour!!! En dan die dollars, ja die moeten nu ook op, dus maar weer nieuwe chips gekocht. Alsof we de kast nog niet vol genoeg hebben met gesnaai;-)
De rit hierna is vrij lang en niet heel mooi, waardoor we allemaal een beetje indutten. Ook zeth neemt plotseling de afrit naar 'rest area' om een powernap te nemen. Hij duikt op bed en komt er na 1 minuut weer uit en vraagt ons:" hoe lang heb ik geslapen?" Natuurlijk wordt zeth even goed verwent, met tosti's (again) en een kop koffie. Het is koud hier, dus zodra zeth er weer klaar voor is nemen we onze plaatsen weer in en vertrekken verder richting de white mountains.
We arriveren na ongeveer 5 uur rijden de grens van Amerika. Inmiddels hetzelfde riedeltje, namelijk paspoortcheck en de standaard vragen die ze stellen: ' where are you from, where are you going, for how long en is it business or pleasure trip"
Daarna mogen we door Back in the USA. Gelukkig, kunnen we de pot weer gebruiken en weer gewoon engels praten. 
We komen nu in de staat Vermont en daarna rijden we de staat New Hampshire in. Hier beginnen de white mountains. Waarom deze bergen de white mountains heten is niet helemaal duidelijk, want alle bomen zijn groen. We zien her en der de indian summer al wel wat invallen, door de verkleuring van de bladeren. De white mountains zijn een indrukwekkende omgeving. De wegen zijn hier omgeven door bergwanden en rotsen. Een van de  rotsen heeft de vorm van een olifantenkop en heet dan ook heel toepasselijk 'elephantshead.' Af en toe komen we door kleine stadjes, met idyllische huisjes. Het is hier een populair wintersport gebied en dat zie je ook aan de vele hotels en B&B's. 
Met deze kou voelt het soms alsof we rond de kerstperiode zitten, vooral als we onderweg een winkeltje tegenkomen: the christmas store en door het plaatsje Bethlehem rijden.
Rond 18.00 uur zijn we op onze camping, de zon breekt net door, dus dat is wel lekker. Het lijkt erop dat de meeste van onze buren hier als vaste campinggasten zitten, zo te zien aan de opgedirkte voortuintjes. De omgeving is hier ook heel mooi trouwens. 
De eigenaar van de camping ( 'Doug' noemen we hem) zit in een aftands huisje en aan de communicatie schort het een en ander als martijn merkt dat hij de fooi gewoon weer terug geeft ;-) 
We wisselen wat kwartjes voor de wasmachine en gaan dan naar onze plek. Het achteruit inparkeren is een eitje voor Zeth.
Martijn maakt van onze kliekjes een prutje klaar wat overigens heerlijk smaakt, wederom pasta, maar op de camping moet je niet te kieskeurig zijn. 
We zitten hier trouwens in gebied waar veel wildlife leeft, zoals elanden en beren. Er hangen bij de wc bordjes met instructies wat te doen als je een beer ziet en welke voorzorgsmaatregelen je moet treffen. 
Natuurlijk houden we ons hier aan. Zeth is wel een beetje bang, maar die is helemaal munt, dus merkt er waarschijnlijk toch niks van als er een beer onze camper binnendringt vannacht....
De hemel is heel helder, sterren zijn ontelbaar vanavond. Martijn en marieke zien nog een vallende ster tijdens het ophalen van de was, terwijl we voor de derde keer dezelfde enorme camper tegenkomen. Dit is zo'n enorme ding (formaat touringcar)  dat hij blijkbaar erg veel moeite had het ding ergens in te parkeren. 
Komen wij aan met onze minicamper van maar 9,1 meter lang. Om je dood te schamen :-O