Maandag 15 september

Vandaag doen we rustig aan. We hebben geen haast en het is ook wel eens lekker om uit te kunnen slapen op vakantie. Op ons gemakje worden we een voor een wakker en gaan natuurlijk eerst lekker ontbijten. Deze keer laat marieke het rookalarm afgaan door de tosti's te lang op het vuur te zetten. Martijn wil een broodje met driedubbel beleg. En ja, alles kan, de kast is nog steeds niet leeg!! 
Om kwart over 11 staan we bij de bushalte op de camping klaar. We worden gebracht naar downtown bar harbor waar onze tocht naar de Cadillac mountain gaat beginnen. We gaan eerst ff kaartjes halen aan de haven en daarna met een lekkere bak koffie in het parkje zitten. We kijken hier over de zee uit met de mooie bergen op de achtergrond. In de zee liggen veel kleine vissersbootjes en een paar cruiseschepen en whalewatch boten. Aangezien de scholen weer zijn begonnen, zien we vooral bejaarden en gepensioneerden in de straten, maar dat mag de pret niet drukken. Het zonnetje schijnt en deze stad straalt zoveel gezelligheid uit, met zijn mooie gekleurde huisjes en leuke knusse winkeltjes. 
Om 2.15 uur gaan we mee met Olli's Trolley op weg naar de top van een van de Hoogste bergen van Amerika. Olli verteld onderweg een hoop over de geschiedenis van deze mooie plaats. Er wonen hier zo'n 52.000 mensen, maar in het hoogseizoen verdubbelt de populatie vanwege alle mensen die hier komen werken om de drukke zomermaanden al het toerisme aan te kunnen. Ook vertelt Olli dat een enorme brand een groot gedeelte van de stad heeft verwoest. Ieder gebouw heeft zo ook zijn eigen verhaal, zo hebben de Astors en de Vanderbilts hier ook hun eigen landgoed. We overwegen even een huisje in deze omgeving te kopen, slechts 3,2 miljoen dollar, met zeezicht!!!! Na een half uur zijn we dan aangekomen op de top. Het uitzicht is REALLY AMAZING. De zee met allemaal kleinere eilandjes en de bergen waar je zo overheen kijkt. Er was 2 dagen geleden iemand op deze berg geweest om 3 uur 's nachts die het noorderlicht hier heeft gezien. Maar zo lang blijven wij niet. Na een kwartier vertrekt Olli terug naar beneden, dus na de mooie shots die we hebben gemaakt stappen we weer aan boord en komen terug in downtown Bar Harbor, waar Zeth nog even wil zoeken naar een shopper en een hoedje oppast. Daarna even pauze op een bankje in het park, waar Marieke plotseling haar ogen niet kan geloven als ze een elfje ziet. Nog even goed kijken, het is een Kolibrie. Deze hebben we nog nooit in het echt gezien, dus dat is echt bijzonder. Een vogeltje zo klein als een vlinder!!!! De kleine vogel is zo snel weer weg dat we geen foto konden maken. Marieke wil wachten, maar wachten duurt lang en onze spanningsbogen zijn niet al te lang, dus na een kwartiertje willen we weer opstappen, terwijl Zeth opschept over hoe snel zijn telefoon is met foto's maken. Maar precies op dat moment komt de Kolibrie terug. Dit is het moment voor Zeth om waar te maken wat hij zojuist heeft gezegd. En ja hoor, hij heeft het vogeltje op de gevoelige plaat vast weten te leggen. Geweldig Zeth!
Helemaal blij gaan we verder met shoppen. Martijn en marieke doen hun best om een jas voor Zeth te helpen vinden, maar zeth houdt de boot af en besluit het eigenlijk toch liever koud te hebben, dan dat hij in zo'n matrozenjas moet rondlopen. Hij heeft beloofd niet te zullen klagen over kou. Daar houden we je aan Zeth!!
We struinen lekker rond in het stadje, nog wat kerstwinkeltjes in, de houtbewerkingswinkel en de tig boetiekjes met bar harbor souvenirs, Moose pyama's en kreeften sokken. Om half 6 gaan we daarna weer met de bus terug richting de camping. We lopen even langs onze RV om snaaierij op te halen en gaan dan lopend naar het strand, want dat zit zo'n 10 minuten bij onze camping vandaan. Hier gaan we de zonsondergang bekijken. Het strand ligt bezaaid met kreeftenvoetjes en halve kreeftenkoppen. Vooral Marieke loopt er dan ook met gemengde gevoelens rond. De zonsondergang is onverminderd mooi om te zien. De omgeving en de hemel kleuren prachtig oranje en de weerspiegeling in de zee maakt het echt AMAZING! 
Martijn loopt zo op het strand als hij ineens bijna begint te kokhalzen. Er ligt een dood hert op het strand en Martijn struikelde er zowat overheen. Het is zo te zien een kalf witstaarthertje. Het dier had overduidelijk zijn pootje gebroken, want Martijn zag er een stuk bot uitsteken en we speculeren een tijdje verder over de doodsoorzaak. Wel ironisch, zo de mooie zonsondergang aan de ene kant van de zee en aan de andere kant 'wilddeath' in plaats van 'wildlife'. Over wildlife gesproken, Martijn heeft Marieke verboden om een stinkdier aan te halen als we die ergens zien. Niet omdat ze dan gebeten kan worden, maar omdat de camper dan gaan stinken!!! 
We lopen terug naar de camping. Martijn is aan de beurt met koken en hij kan kiezen tussen Pasta of aardappels. Want de keuze wordt beperkter naarmate het einde nadert....:-( Het worden de aardappels met groente, bieten en hamburger voor de jongens en witte bonen voor Marieke. 
De put zit weer vol, dus we kunnen niet te veel water meer gebruiken, anders stoomt de boel over. Martijn gaat even douchen, marieke gaat de afwas doen en Zeth gaat vast in bed om morgen weer fit te zijn voor de lange rit.
Martijn en Marieke zitten nog even lekker buiten. Het is nog steeds mooi weer. We praten nog even na over de man die 2 dagen geleden het noorderlicht heeft gezien op Cadillac mountain. Martijn ziet op internet ondertussen de geweldige foto's , die nota bene zijn gemaakt op de plek waar wij ook waren, we vragen ons af waar wij waren om 21.00 toen het licht zich blijkbaar heeft laten zien in deze omgeving. Waarschijnlijk zaten we binnen te eten. Balen!!!! Marieke krijgt de schuld, want zij heeft toen gekookt ;-) We kijken naar de heldere sterrenhemel en praten elkaar hoopvol toe. Het is helder en het is.... 21.00 uur.  We staan een kwartier aan de andere kant van het veld om te zien waar het noorden is en vergelijken de plaatjes van internet met de sterrenhemel boven ons We staren verwachtingsvol naar de hemel en zien door het staren naar de telefoon inmiddels allemaal lichtjes. De gekleurde strepen zijn misschien wel een vlaag van het noorderlicht, want hoe het er precies uitziet weten we eigenlijk allebei niet. Martijn's spanningsboog is inmiddels naar het nulpunt gedaald en hij besluit naar bed te gaan en het noorderlicht wel een andere keer te aanschouwen in Noorwegen. Marieke heeft nog wat geduld over en blijft nog een tijdje kijken, maar helaas. Ook vanuit haar bed nog een paar keer naar buiten gekeken, maar afgezien van de heldere sterrenhemel bleef het verder donker....