Verslag van onze reis
Door J.G. Kruise - 10-06-2015 16:15Bericht geplaatst op 19-5-2015:
Jiehoeoe, we gaan op wereldreis! Nou ja, zo voelt het een klein
beetje, want bijna 11 uur vliegen is best een beetje aan de andere
kant van de wereld, toch?
Anyway, we vertrekken straks om 12:55 vanaf Schiphol via Calgary
naar Vancouver om vervolgens een kleine drie weken met een camper
door het westen van Canada te trekken. Heerlijk! Drie weken lang
helemaal niks "moeten", alleen maar van alles ontdekken en
bekijken; Vancouver Island, Jasper, Banff, Lake Louise, ze staan
allemaal op ons lijstje. Een reis van rond de 3000 km. waar van
alles voorbij komt; van fjorden aan de kust tot vaak nog besneeuwde
bergen, van helblauwe meren tot uitgestrekte prairies en van
dichtbeboste wouden tot wildstromende rivieren en watervallen.
Althans, dat is wat de boekjes zeggen, dus daar gaan we dan ook
maar vanuit. Naast de prachtige natuur hopen we ook de bijbehorende
dieren te mogen aanschouwen; walvissen, beren, elanden, bevers,
coyotes, in principe zouden we ze tegen kunnen komen,
daar.
De koffers zijn ingecheckt, nu nog even mensen kijken, altijd leuk
op Schiphol.
Dus voor straks zijn we eventjes uit - nou ja, zeg maar in - de
lucht, maar daarna laten we gauw weer van ons horen.
Bye, bye, zwaai, zwaai and see you later!!
Bericht geplaatst op 20-5-2015:
De vlucht naar Vancouver verliep prima, op een kleine
strubbeling bij de tussenlanding in Calgary na. Daar werd een
echtpaar door de Marechaussee van boord gehaald wegens wangedrag.
Ze zaten helemaal achterin het toestel en moesten dus onder het oog
van alle nieuwsgierige passagiers dat hele gangpad door, begeleid
door 4 zwaarbewapende mannen. Wat een blamage.... De dame snauwde
de betrokken stewardess nog een vriendelijk bedankje toe.
Eenmaal aangekomen in Vancouver konden we vlotjes door de
douane en voor we het wisten stonden we buiten. Prachtig weer,
graadje of 24 en in de verte zagen we de bergen al.
Met de taxi naar het hotel, even gedoucht, gegeten en proberen het
zo lang mogelijk vol te houden, maar wat mij betreft lukt dat niet
helemaal. Het is hier nu 21.00 uur en ik kan mijn ogen niet meer
openhouden.
Morgenvroeg de spullen weer pakken, ontbijten (dat is er in dit
hotel niet te krijgen, dus 's lands gewoontes maar overnemen en
naar McDonalds).
Om 8.00 uur worden we opgehaald door onze camperverhuurder die ons
naar de gereedstaande camper brengt. En dan kan het echte
Canada-avontuur beginnen!
Bericht geplaatst op 21-5-2015:
Woensdagmorgen konden we al op tijd onze camper ophalen. Mooi
formaat, met een echt Canadees interieur, zoiets als wat we in
Nederland zo'n 30 jaar geleden hadden. Bruin en beige zijn de
hoofdkleuren... Maar dat mag de pret niet drukken, hij is netjes,
vrij nieuw, compleet en schoon, hier kunnen we wel een paar weken
in vertoeven. Voordat we eindelijk op weg waren (de juiste weg,
want we reden meteen al helemaal verkeerd) was het rond de middag.
Met de ferry naar Vancouver Island ging snel, geen lange
wachttijden, we konden vrijwel meteen de boot op. En ja hoor,
onderweg meteen de eerste orka gespot! Het beest maakte nog een
paar mooie sprongen, maar meer dan wat spetters hebben we niet vast
kunnen leggen.
Terug bij onze camper hadden we een probleem; de deur wilde niet
open, sleutels leken niet te passen. Sterker nog, ook de
afstandsbediening werkte ook niet meer. We waren nog wel zo helder
van geest om te bedenken dat we misschien de verkeerde camper te
pakken hadden, maar nee; ik zag het gordijntje wat ik net naar
besneden had gedaan, de TomTom aan het raam, de kaarten van het
verhuurbedrijf, zelfs Johans slippers zag ik liggen... Om een lang
verhaal kort te maken; de bestuurder van een paar plaatsen verderop
heeft dezelfde slippers als Johan... we stonden gewoon bij de
verkeerde camper te prutsen.
Aangekomen op Vancouver Island eerst maar eens wat inkopen gedaan
(prijzen zijn hier waanzinnig hoog, trouwens) en daarna het eerste
trailerpark opgezocht. Het slapen is (nog) niet geweldig, ons ritme
is behoorlijk in de war.
Donderdag zijn we begonnen met een bezoek aan The Butchart Gardens,
een enorm en werkelijk prachtig tuinencomplex aangelegd door meneer
en mevrouw Butchart. Ze begonnen hiermee in 1900. Meneer Butchart
was directeur van een cementfabriek en als zijn werknemers even
niets te doen hadden, zette hij ze aan het werk in zijn tuin.
Mevrouw Butchart ontwierp het meeste. En met succes, want het
resultaat is echt heel bijzonder. Vanmiddag gaan we naar Victoria,
de hoofdstad van Vancouver Island, een stadje met een volledig
Britse uitstraling. Maar dat komt in het volgende verslag.
O ja, gespotte dierenscore halverwege dag twee; 3 herten en een
eekhoorn J.
Bericht geplaatst op 23-5-2015:
Victoria, de hoofdstad van Vancouver Island, een mooie stad,
maar niet heel erg bijzonder. Het zou veel oud-Britse kenmerken
hebben, maar veel meer dan een rode dubbeldekker en het
parlementsgebouw was er niet. Hier is ook de oudste Chinatown van
Canada gevestigd, echter wel erg klein. Toch leuk om even
rondgeneusd te hebben, het weer was in ieder geval heerlijk. 's
Avonds ontzettend lekker Japans gegeten.
Vrijdagmorgen op tijd opgestaan om naar Tofino te rijden. De rit
van ruim 300 km. was veelzijdig en erg mooi. Op het ene moment
zaten we in de bergen, op het andere moment aan zee. Er loopt één
hoofdweg over Vancouver Island, waar de maximum snelheid meestal 90
km. per uur is. Om de paar kilometer heb je verkeerslichten en als
ze op groen staan, dan is het de normaalste zaak van de wereld dat
je dan ook met diezelfde snelheid het kruispunt oversteekt. Maar al
met al schiet het dus niet erg op en ben je zo een dagje onderweg.
De camper blijkt trouwens 1 op 3 te lopen, het is maar goed dat de
benzine hier omgerekend nog geen euro kost. Maar toch is het wel
heel erg prettig dat je zomaar in the middle of nowhere een eitje
kunt bakken en een vers kopje nespresso kunt zetten. Water, toilet,
alles bij de hand.
Inmiddels zijn we aangekomen op het Christal Cove Beach Resort RV
park, meteen aan de Pacific Ocean. Prachtig park, mooi aangelegd,
hout en een barbecue op iedere plaats aanwezig. Het is wat bewolkt,
maar zolang het droog blijft, klagen we niet. Morgen willen we, als
het weer goed is, op walvissen"jacht".
We hebben vandaag weinig dieren gespot, alleen een konijn, wat
herten en een paar zee-adelaars. Ook nog een racoon, maar die telt
niet, want die lag jammer genoeg dood aan de kant van de weg.
Hopelijk hebben we morgen meer geluk!
Bericht geplaatst op 24-5-2015:
Zaterdag, whale-watching day! Het was helaas wat bewolkt, maar
wel droog en de temperatuur prima, dus om 13.00 uur een tocht
geboekt. We gingen met een Zodiac, zo'n geel ding wat met een
noodgang over het water dendert, want hierin had ik de minste kans
op zeeziekte. Voor de zekerheid toch maar wat tabletjes ingenomen.
We kregen enorme dikke pakken aan, die ervoor moesten zorgen dat we
droog en warm bleven en mocht de boot omslaan, dan waren het meteen
reddingsvesten.
We gingen eerst langs wat bezienswaardigheden, zoals een
zee-adelaarsnest. Het nest zat er al meer dan 20 jaar en werd ieder
jaar keurig bezocht.
Na een half uurtje varen zagen we in de verte de eerste "fonteinen"
van de walvissen. Dichterbij gekomen konden we ze nog veel beter
zien. Het bleken grijze walvissen te zijn. Wat een geweldige,
imposante dieren! Ze enorm, niet voor te stellen. En het geluid wat
ze maken als ze boven komen om adem te halen, zeer indrukwekkend.
Ze kwamen angstvallig dichtbij, maar volgens onze kapitein zijn het
ontzettend vriendelijke beesten die haast rekening houden met
boten. Ze kwamen steeds in gedeeltes boven water, eerst de kop, dan
het lichaam en soms hadden we geluk dat we de staart ook nog even
zagen. Prachtig! We hebben daar een uurtje gelegen, soms gebeurde
er niets en dan kwam er toch weer eentje een show weggeven.
Vervolgens zijn we naar een eilandje gevaren waar zeeleeuwen en
zeehonden lagen. Geweldig! Ze lagen in grote groepen op de rotsen,
maakten een enorme herrie en hier en daar werd er wat gevochten. We
konden er vlak langs varen! Er zwommen er een aantal in het water
en die waren zo nieuwsgierig dat ze op een gegeven moment gewoon
onder onze boot door gingen. Echt super.
Voor we het wisten was de tijd alweer om en voeren we terug naar de
haven. Daar werden we ontvangen met hete thee, maar op de handen na
hebben we het niet koud gehad.
De zeeziekte is gelukkig uitgebleven, ondanks dat het er soms
behoorlijk ruig aan toe ging! Al met al was het een waanzinnige
ervaring.
Bericht geplaatst op 25-5-2015:
Het is zondag en ondanks dat het eerste Pinksterdag is, lijkt
het een dag als geen ander. Er is veel verkeer, alle winkels zijn
open en er wordt volop aan de weg gewerkt.
De dag begon bewolkt en miezerig. Maar aangezien we ruim 200 km.
moesten rijden, was dat geen probleem. We reden van Tofino naar
Nanaimo. Onderweg kwamen we langs Cathedral Grove, waar we een
korte wandeling maakten tussen enorme cederbomen. Het was een soort
oerbos, sommige bomen waren ruim 800 jaar oud, maar er lagen er ook
heel wat omver gewaaid. Je snapt niet hoe het mogelijk is, zulke
gigantische kolossen.
Het weer begon langzaam op te knappen en in Nanaimo aangekomen was
het volop zon en erg warm.
We hebben een wandeling gemaakt over een promenade door de havens
van Nanaimo, prachtig aangelegd en met een mooi uitzicht. Dat er
hier nog veel Britse invloeden zijn blijkt uit de vele fish and
chips tentjes, dus dat hebben we ook maar even uitgeprobeerd. De
chips besprenkeld met azijn natuurlijk, zoals het hoort. De stukken
vis waren enorm, zalm en kabeljauw, heerlijk.
Daarna doorgereden naar het Living Forest Oceanside RV park, waar
we een prachtig plekje gereserveerd hadden met uitzicht over zee,
hoog tijd om een beetje bij te kleuren.
Morgen vertrekken we weer, naar het vaste land. Met de ferry
verlaten we Vancouver Island en gaan we richting de Rockies.
Bericht geplaatst op 26-5-2015:
Maandag 24 mei 2015, vroeg opgestaan. Ons ritme is blijkbaar nog
wat in de war, want tussen 5.00 en 6.00 zijn we klaarwakker. Maar
het vroege opstaan heeft zo zijn voordelen, dus meteen maar op weg
richting de haven. Daar aangekomen blijkt dat we anderhalf uur
moeten wachten op de boot, wat ons mooi de gelegenheid geeft om
even te ontbijten, we hebben immers alles bij de hand. De overtocht
was ook weer anderhalf uur zodat we net na tienen onze reis konden
vervolgen. Helaas was het weer aan deze kant wat wisselvallig. Het
ene moment miezerde het, het andere moment volop zon. Gelukkig had
het laatste de overhand.
Het eerste gedeelte van de rit voer langs de kust, of eigenlijk
meer via een fjord het land in.
Diverse waarschuwingsborden voor beren, speciale beer-veilige
afvalbakken, maar daar bleef het bij.
De rit richting Whistler was heel afwisselend, een prachtige
omgeving. Whistler zelf is een mondain stadje, gericht op diverse
wintersporten. We hebben nog een rondwandeling gemaakt, veel te
zien, ook met betrekking tot de Olympische spelen van
2010.
We zijn verder gereden richting Lillooet. Onderweg een wandeling
gemaakt naar de Nairn Falls.
En een paar kilometer verder... een beer! Een kleine zwarte beer!
Zo, langs de kant van de weg, heel bijzonder! Ik kon hem helaas
niet goed fotograferen omdat we midden op de weg stonden.
De route werd steeds mooier, door de bergen, waar nog veel sneeuw
lag, prachtige meren, we keken onze ogen uit. Totdat... nog een
beer! En wat voor één! Een grizzly, op nog geen 50 meter afstand.
En even later verscheen haar jong achter haar. Deze keek nog even
zo wijs onze kant op, gewéldig!! Samen deden ze zich tegoed aan de
verse paardebloemen in de berm. De foto vanaf de grote camera kan
ik hier niet plaatsen (daarom een foto van de foto van de
camera 😄), maar wat ontzettend mooi! We probeerden
steeds dichterbij te komen, maar auto's vanaf de andere kant hadden
niks in de gaten en kwamen met zo'n snelheid langsrijden dat
mama-grizzly en haar jong er vandoor gingen.
Vlak voor Lillooet stuitten we op een natuurcamping. Gratis en voor
niks, in the middle of nowhere, wat een prachtig plekje! Netjes
aangelegd met picknickbankjes en vuurplaatsen, maar verder is er
niks. Geen water, geen elektriciteit, alleen wat afvalbakken en een
wc (lees: een wc-pot met een mega-gat eronder). Maar... op deze
back-to-basic camping (wat uiteraard nergens op slaat met een luxe
camper die van alle gemakken voorzien is) ook geen WiFi, dus geen
verslag. Zo jammer... Heb je eindelijk een beer gezien (3 zelfs),
kun je het niet eens delen L. Volgens gasten uit Vancouver, die
hier al jaren komen, stikt het hier van het wild; witte berggeiten,
herten die zo over je "terras" heen springen, een zeldzaam soort
uil, maar ook veel zwarte beren, dus uitkijken geblazen. Overigens
konden zelfs zij haast niet geloven dat we een grizzly gezien
hadden en waren dolenthousiast toen ze onze foto's zagen.
Tijdens het eten liep er nog gewoon een eekhoorntje voorbij, waar
ik trouwens ook nog steeds erg blij van wordt, hoor. We hebben 's
avonds nog een kleine wandeling gemaakt, maar aangezien we geen
beren-spray bij ons hadden voelde ik me niet helemaal op mijn
gemak.
De volgende morgen alweer op tijd vertrokken richting Clearwater,
dit plaatsje ligt tegen het Wells Gray Park aan. Een heerlijke
zonnige dag en wederom een prachtige omgeving onderweg. Bergen,
zoals we ze in Europa kennen, maar ook dat specifieke landschap,
met heel hoekige hellingen. Verder veel gebieden waar de First
Nations wonen en werken (in de volksmond indianen, maar zo mag je
ze echt niet noemen). En die prachtige houten huisjes en kerkjes
zoals je ze in "het kleine huis op de prairie" zag.
Inmiddels aangekomen in Clearwater, wat prachtig, hier....
Bericht geplaatst op 28-5-2015:
Vandaag hebben het Wells Gray Park bezocht. Een groot
natuurgebied waar één weg in loopt met aan weerszijden diverse
bezienswaardigheden, voornamelijk watervallen. We hebben er een
aantal bezocht, waarvan Dawson Falls en Helmcken Falls wel de
mooiste waren. Dawson Falls wordt ook wel klein-Niagara genoemd
vanwege de breedte. Helmcken Falls is de hoogste waterval van
Canada. Ik sta iedere keer weer versteld van het enorme
natuurgeweld wat er naar beneden komt zetten!
Op de terugweg staken er nog drie (!!) zwarte beren over, die
blijken hier veel te zitten. We zijn overigens nog in twijfel of we
nu echt wel een grizzly gezien hebben. Er blijken namelijk ook
bruine "zwarte beren" te zijn... Volgens de mensen uit Vancouver
was het overduidelijk een grizzly, hier was een dame die twijfelde
omdat de neus niet erg op liep. Aan de andere kant vond ze hem wel
weer erg groot voor een zwarte beer. Dus het blijft een
twijfelgeval. Als het wel een grizzly was, is het zeer uniek dat we
er eentje gezien hebben.
We treffen het trouwens ontzettend met het weer, het was vandaag 28
graden, terwijl de voorspellingen niet zo heel erg goed waren.
Vanmorgen hadden we een hemelsblauwe lucht, maar nu (kwart over
drie 's middags) betrekt het flink en zit er wel een onweersbuitje
aan te komen.
Gisteren kwamen we nog door een plaatsje, Cache Creek, waarvan wij
dachten dat ze overal met de weg bezig waren, maar achteraf bleek
er een modderstroom te zijn geweest. Ze hebben daar een stortvloed
aan regen gehad, zelfs huizen zijn weggedreven. Toevallig kregen we
het erover met een verkoopster van een Liquor Store. Zij vertelde
dat het zo uitzonderlijk was omdat Cache Creek bekend staat vanwege
de droogte. Er valt daar het hele jaar bijna geen druppel. Daarom
zitten er zelfs ratelslangen en ... zwarte weduwen!! Het is maar
goed dat ik dat vandaag hoorde! We stonden er nog geen 100 km.
vandaan op onze gezellig natuurcamping. Brrrr.
Morgen trekken we verder richting Jasper, veel over gelezen, moet
ook weer erg mooi zijn.
Bericht geplaatst op 31-5-2015:
Nee, we zijn niet opgevreten door een beer. We hebben een paar
dagen geen WiFi op de RV parken gehad, dus geen verslagen, maar
vooral ook best lastig als je nieuwsberichten uit Nederland wilt
horen, de weersverwachting hier of nog wat op wilt zoeken. Ondanks
alle boekjes, kaarten en gidsen die we bij ons hebben, is internet
toch bijna onmisbaar. Maar het heeft aan de andere kant ook wel
iets, een beetje van de buitenwereld afgesloten.
In ieder geval ging de reis donderdag richting de nationale parken
en we begonnen met Jasper. De rit er naartoe was prachtig. Enorme,
met sneeuw bedekte bergen doemden voor ons op, de één nog mooier
dan de andere, we zijn meerdere keren gestopt om te kijken en
foto's te maken. Vlak voor Jasper verlieten we Britisch Columbia en
reden we de staat Alberta binnen. Hier is het een uur later. Vanaf
hier reden we ook meteen het Jasper National Park binnen, wat via
Lake Louise doorloopt in Banff National Park. Het is eigenlijk één
groot natuurgebied, met ontzettend veel wilde dieren, prachtige
bergen en meren, je kijkt hier echt je ogen uit.
We hebben eerst ons RV park opgezocht, waar een chagrijnige "elk"
rondliep (een soort eland). We werden dringend verzocht niet bij
haar in de buurt te komen, ze had de dag ervoor nog mensen
geschopt, waarschijnlijk omdat ze een jong had. Maar ondanks dat ze
eigenlijk de hele tijd in de buurt van onze camper liep te grazen,
hebben we er verder geen last van gehad.
Jasper zelf is een leuk stadje, maar heel toeristisch. Het zijn
alleen maar campers en trailers wat de klok slaat.
's Middags zijn we meteen op pad gegaan richting Lake Maligne. Het
eindpunt, het meer zelf, was wel mooi, al hadden wij verwacht dat
hij meer turkoois gekleurd zou zijn. Waarschijnlijk te weinig zon,
het was wat bewolkt 's middags. Maar al met al toch zeker de moeite
waard en de weg erheen was des te mooier! Onderweg hebben we
namelijk meerdere zwarte beren gezien, eentje van heel dichtbij, en
een "moose", (ook een eland met zo'n groot fluwelen gewei). Verder
in een bermwal zagen we nog een aantal ieni-minie kleine
grond-eekhoorntjes. Het was net of we in een safaripark reden,
prachtig! Maar diezelfde avond op het RV park liep er een enorme
beer langs onze camper! Deze bleek op jacht naar het elk-kalfje. Op
het park waren ze er duidelijk niet blij mee, er werden overal
waarschuwingsborden en linten geplaatst. We werden verzocht vooral
niet alleen naar de toiletgebouwen te gaan en áls je ging dan wel
berenspray mee te nemen. Er reden constant patrouille-auto's
rond.
Vanuit Jasper reden we de volgende dag via de Icefields Parkway (de
beroemdste weg door de Rocky Mountains) naar Lake Louise. In Jasper
blijven was geen optie, het was helaas bewolkt en regenachtig. Maar
gelukkig klaarde het snel op en konden we onderweg de Athabasca
Falls en Sunwapta Falls bekijken, twee prachtige watervallen.
Aangekomen bij het Columbia Icefield was het inmiddels prachtig
weer en hebben we de Glacier Skywalk bezocht. Een brug van glas
over een ravijn heen, waar je - ook als je geen hoogtevrees hebt -
knikkende knietjes van krijgt. Er liep nog een witte berggeit op
zo'n eng richeltje, dat we ons gewoon niet konden voorstellen hoe
hij daar kwam.
De route naar Lake Louise was in één woord geweldig. Ik kan er wel
over door blijven zeuren, maar zulke mooie bergen en helder
blauw-groene meren, ik heb nog nooit zoiets gezien. Vooral het nog
half bevroren Bow Lake en het turkooizen Peyto Lake waren prachtig!
We hebben inmiddels meerdere beren gezien. Vandaag o.a. een
moederbeer met twee jongen, een zwarte en een bruine, zo
aandoenlijk. Maar zo lief als ze eruit zien, zo gevaarlijk zijn
ze!
Op het park waar we die avond stonden (Lake Louise Campground) gold
ook weer een waarschuwing voor het gedeelte waar wij staan; er
waren meerdere Grizzly's gesignaleerd. Ook hier weer patrouilles,
de hele nacht door.
Wat betreft het Grizzlyberen-vraagstuk; In eerste instantie spraken
we een oude Canadees die ons vroeg of we al beren hadden gezien.
Toen we hem de foto's lieten zien van de moeder met het jong en hem
vertelden dat er onduidelijkheid was over wat voor soort dit was,
zei hij: "Oh, it definitely is a Grizzly"! Maar later, een andere
"expert" zei dat het zeker weten geen Grizzly was, maar "a big
brown bear". We houden het maar op het laatste, aangezien Grizzly's
toch vrij zeldzaam zijn. We hebben echter nog een andere beer
gezien die qua kleur en omschrijving wél in aanmerking komt. Maar
het maakt ook allemaal niks uit hoe ze heten, het is en blijft heel
indrukwekkend om te zien en elke keer weer staan we met open mond
te kijken.
Zaterdagmorgen, naar Lake Louise, het meer zelf dus. Ik kan maar
één ding zeggen; WAAN-ZIN-NIG! Een meer, zo mooi, zo blauw...
Helemaal mijn kleur en bijna niet te beschrijven, zo prachtig. Ik
heb tientallen foto's gemaakt. Het was bewolkt 's morgens, maar dat
deed aan de kleur niets af. We zijn 's middags zelfs nog terug
geweest, toen het inmiddels weer mooi zonnig was, maar eigenlijk
was het niet beter dan 's morgens. Het water is kristalhelder,
volkomen rimpelloos zodat je de weerspiegeling van de bergen erin
kunt zien. Zoals ik al zei; Geweldig!
We zijn later nog naar Moraine Lake geweest, ook mooi, maar na Lake
Louise viel die eigenlijk een beetje in het niet.
's Middags hebben we nog gekeken bij "the spiral tunnels", een
plaats waar een soort lus in een berg is gemaakt waar treinen een
draai maken. Treinstellen zijn hier vaak kilometers lang! Als het
eerste treinstel de berg verlaat, moet het laatste treinstel nog
naar binnen, heel apart. Het was wederom een prachtige dag, alleen
geen wilde dieren gezien (op tientallen eekhoorns na). Maar Lake
Louise maakte alles goed...
En zo werd het zondag en reden we richting Banff. Niet via de
snelweg, maar een mooie route, via de Bow Valley Parkway. Onderweg
Johnston Canyon bezocht, een mooie wandelroute langs een waterval.
En nu... in Banff, aan de koffie bij McDonalds waar we WiFi
hebben.
Bericht geplaatst op 3-6-2015:
Banff was erg mooi, met name het Nationaal Park uiteraard. De
plaats zelf wel weer erg toeristisch, heel veel winkeltjes, aan de
andere kant bijna geen normale supermarkt te vinden. Maar het weer
was heerlijk, dus een lekkere luiermiddag met een wijntje in de zon
op de camping. Met uitzicht op Tunnel Mountain, prachtig!
We zaten net lekker achter de barbecue toen er een dame van de
camping aan kwam. Ze had juist geprobeerd een beer weg te jagen,
maar in plaats van richting het bos was hij zo de camping opgerend.
En precies, net daar waar wij stonden... Of we een beetje
voorzichtig wilden zijn, zeker met het oog op de barbecue. Ik heb
gauw de spulletjes opgepakt en ben naar binnen gegaan, Johan heeft
nog zeker een half uur met de camera in de aanslag buiten gestaan.
Er werd nog wat gepatrouilleerd en wat berenspray uitgedeeld, maar
de beer is niet meer gesignaleerd. En de buren hadden gewoon hun
Chihuahua aan een lijntje buiten liggen!
Maandag zijn we via Yoho National Park, Kicking Horse en Glacier
National Park naar Revelstoke gereden. Glacier NP staat bekend om
zijn vele gletsjers, maar helaas waren veel routes en attracties
nog gesloten. Er lag nog redelijk wat sneeuw onderweg, maar de
route was heel erg mooi, én nog twee keer een beer gezien
(berenteller staat op 15!). Uiteindelijk kwamen we aan in Mount
Revelstoke National Park nadat we onderweg nog een mooie wandeling
hadden gemaakt.
Revelstoke doet wel een beetje denken aan een Western stadje, zo
leuk met al die houten huisjes! We stonden op een hele kneuterige
camping, de Lamplighter Campground. Alles netjes, schoon en goed
verzorgd. We zitten inmiddels weer in Britisch Columbia en op de
één of andere manier is het hier allemaal net even wat
gemoedelijker. Ik hou d'r wel van. 's Middags het dorp nog even
ingewandeld, het was een ontzettend warme dag. En daarna tot
middernacht buiten zitten borrelen met een Nederlands stel, ook erg
gezellig. De volgende dag, dinsdag, wilden we de Meadows in the Sky
Parkway rijden, maar voor de eerste keer tijdens de vakantie gooide
het weer roet in het eten. Het was niet eens zo erg slecht, bewolkt
en het sputterde wat, maar daar waar we heen wilden viel door de
bewolking niks te zien. Dus besloten om door te rijden richting
Penticton. Nou blijkt Penticton de stad met de meeste zonuren van
Canada te zijn (meer dan 2000 uur zon per jaar, dat is nog meer dan
in Rio Janeiro), dus je weet maar nooit...
Echter, het werd alleen maar slechter onderweg, wat een regen! De
bewolking hing zo laag dat we bijna geen berg meer konden
onderscheiden. En dan wordt het wereldje - zelfs in Canada - wel
erg klein en mistroostig.
Ook bijzonder jammer dat we het begin van het Okanogan-meer niet in
volle glorie zagen, het moet vast prachtig geweest zijn. We zagen
het wel liggen, maar in een wazige mist.
In Kelowna maar even inkopen gedaan bij een grote Wallmart, hier
zijn de prijzen nog enigszins acceptabel, maar over het algemeen
zijn de dagelijkse boodschappen hier in Canada erg duur.
Rond een uur of drie klaarde het op zodat we bij Peachland even
hebben rondgewandeld. Ondanks de bewolking was het erg warm. Dat
dat hier vaak het geval is blijkt wel uit de vele wijngaarden en de
mondaine uitstraling van de dorpjes en huizen langs het meer.
Bericht geplaatst op 5-6-2015:
Woensdag 3 juni, het is geen mooi weer. Zwaar bewolkt en
neerslag, een dag waarmee je niet echt uit de voeten kunt. Dus we
zijn maar gewoon in de camper gestapt en zien wel waar het schip
strandt. Vanuit Penticton vertrokken we via Princeton richting
Manning Park. Het eerste gedeelte van de rit veel groente- en
fruitteelt. Valleien vol met appels, perziken, kersen, pruimen,
knoflook, ook asperges hier, maar dan alleen groene. Geleidelijk
aan werd het weer meer bergachtig en vooral Manning Park was erg
mooi. Er blijkt hier veel wild te zitten, maar meer dan wat herten
hebben we niet gezien. En tijdens de lunch nog wat nieuwsgierige
eekhoorns die net zo mooi rechtop zaten, het leken wel
stokstaartaapjes. Het weer werd er niet beter op en we zijn
tenslotte doorgereden naar Hope. Hier zitten we nog maar 150 km.
van Vancouver vandaan, ons eindpunt. Maar het was donderdag
stralend weer en vanuit Hope konden we nog genoeg ondernemen.
We zijn eerst naar de Othello tunnels gereden. Jarenlang zijn hier
noeste arbeiders bezig geweest om tunnels in bergen te hakken voor
een spoorlijn in verband met het vele goud en zilver wat in deze
omgeving werd gevonden. Maar toen de spoorlijn zo'n beetje klaar
was, was het edelmetaal hier op en werd de lijn alweer
opgeheven.
We reden door naar Yale, een klein dorpje met een heel oud kerkje
en een museum wat ook van alles over het delven van goud en zilver
liet zien.
Daarna doorgereden naar Hell's Gate, een gedeelte van de Fraser
River waar het water enorm wild is. Met een gondel werden we naar
beneden gebracht. Prachtige omgeving hier, de rivier loopt door een
dal met aan weerskanten enorme rotsen.
Morgen eigenlijk al de laatste rit, we rijden dan naar Vancouver,
waar we zaterdagmorgen de camper inleveren. Daar hebben we nog twee
hotelovernachtingen en dus alle tijd om Vancouver te bekijken.
Bericht geplaatst op 6-6-2015:
En dan vrijdag 5 juni, de laatste dag. In de camper tenminste,
want die moeten we zaterdag inleveren. Een prachtige dag en dat
blijft vreemd, tussen de 25 en 30 graden en - ook vlak voor
Vancouver - nog steeds besneeuwde bergtoppen. We zijn op tijd
opgestaan en na het ontbijt naar Chilliwack gereden, via de Bridal
Veil Falls, een 160 meter hoge waterval. Lekkere wandeling door het
bos. Van daaruit langzaam richting Vancouver via kleine binnenwegen
zodat we nog wat van de omgeving konden zien.
In Burnaby, een voorstad van Vancouver vonden we een RV Park,
waarvan je kunt merken dat je weer in de "bewoonde wereld" bent.
Kleine plaatsen, grote prijzen, erbarmelijke WiFi en de
toiletten... niet echt fris. Heel opvallend trouwens, bijna alle
toiletten in Canada hebben van die schotten aan weerszijden waar
wel zo'n open ruimte onder zit, dat je echt het gevoel hebt dat je
bij je buurman/-vrouw op schoot zit. Maar verder zijn de meeste RV
Parken gewoon goed. Tot nu toe hebben we altijd nog plaatsen met
een picknickbank gehad en in 9 van de 10 gevallen ook een
"firepit"; een oude vrachtwagenvelg die als vuurplaats en vaak ook
als barbecue dient. Sta je "fully hooke up" dan heb je water,
elektriciteit en een afvoer bij je plaats en in sommige gevallen
zelfs een tv aansluiting. Nu hadden wij geen tv aan boord, maar
veel campers zijn er wel mee uitgerust. Wij hebben hier campers
gezien, niet normaal... Meters lang, soms gewoon vrachtwagens of
autobussen, met aan verschillende zijden "slide outs", een deel wat
je kunt uitschuiven zodat hij nog breder wordt. Er blijken complete
kookeilanden, bankstellen, wasmachines en -drogers in te zitten, je
kunt het zo gek niet bedenken. En dan hangt er vaak ook nog een
personenauto achter. Kleine auto's hebben we hier sowieso bijna
niet gezien. De helft rijdt in een pick-up, waarvan je de motor
gewoon hoort slurpen bij het wegrijden. Onze camper reed inmiddels
gemiddeld zo'n 1:4½, blijkbaar heeft de tank de eerste keer niet
goed vol gezeten. En dat scheelt toch, want we hebben meer dan 3300
km. afgelegd. Benzine kost hier omgerekend ongeveer 87 eurocent, in
Alberta is het iets goedkoper omdat daar de belastingen behoorlijk
lager zijn dan hier in Britisch Columbia.
Maar goed, qua reizen zit het er nu wel op. Morgen brengen we de
camper weg en worden we naar ons hotel in Vancouver gebracht. Daar
hebben we zaterdag en zondag uitgebreid de tijd om rond te neuzen,
maandag vliegen we terug naar Nederland, waar we dinsdag zullen
aankomen.
Bericht geplaatst op 7-6-2015:
Vanmorgen de camper weggebracht. Dat ging allemaal ontzettend
vlot en we werden vrijwel meteen naar ons hotel gebracht. Hartje
Vancouver, wat een leuke stad! We hebben de middag dan ook al
wandelend doorgebracht. Op weg naar China Town kwamen we in een
achterbuurt terecht, verschrikkelijk! Allemaal verslaafden,
zwervers, nog nooit zoveel bij elkaar gezien. Ik ben niet zo heel
bang aangelegd, maar hier voelde me echt niet op mijn gemak. Maar
verder veel gezien, o.a. de "stoomklok" in Gastown en Canada Place,
destijds opgezet voor de Olympische Spelen van 2010 en nu het
toneel voor het WK damesvoetbal. Zelfs het Olympisch vuur brandde.
In veel plaatsen in het centrum werd hier aandacht aan
besteed.
Verder ook heel veel drukte daar vanwege een "graduate-ball".
Allemaal pas geslaagde, mooie jongens en meisjes die in grote
limo's werden gebracht, in prachtige smokings en avondjurken die
vanavond naar het bal gaan. Zo leuk om te zien, velen waren
blijkbaar wat vroeg en zaten in vol ornaat in de McDonalds achter
een broodje hamburger en een milkshake. Verderop een school waar de
geslaagden net hun diploma kregen, deze waren allemaal in toga met
zo'n mutsje op.
Morgen gaan we op de "hop on-hop off buss" die ons alles van
Vancouver laat zien. We kunnen overal in- en uitstappen, want
lopend is het haast niet te doen.
Bericht geplaatst op 8-6-2015:
En dat was dan Canada. Wat hebben we genoten! Van het landschap,
de steden, de mensen... We vonden de Canadezen ontzettend
vriendelijk. Nou ja, wat is een "echte" Canadees? Het lijkt een
smeltkroes van vele nationaliteiten. We zijn bijvoorbeeld heel wat
Nederlandse namen tegengekomen, maar ook veel Aziaten hier.
Natuurlijk zijn de "First Nations" de oorspronkelijke bewoners en
daarvan is ook nog heel veel terug te vinden, met name veel kunst.
Maar allemaal even vriendelijk en attent. Bijna iedereen gaat
een gesprek met je aan, niet alleen receptionisten of personeel in
de winkels, maar ook gewoon passanten op straat. Wildvreemde mensen
die zomaar aan je vragen of je het naar je zin hebt, wat je
allemaal wilt gaan doen hier en waar je vandaan komt. Auto's die
stoppen als ze denken dat je wilt oversteken, ook zonder zebrapad.
Mensen die je hun hulp aanbieden als je de weg zoekt. Gisteren nog,
in Vancouver; we stonden de plattegrond te bekijken, komt er een
mevrouw aan: "I'm a local, let me show you the way."
Maar wat een land van tegenstellingen. Enerzijds de dorpen en
steden met hun ontelbare fastfoodketens en anderzijds de ongerepte
natuur. Al die mooie villa's met glooiende daken als uit
Amerikaanse TV series, de gezellige houten huisjes met veranda's
zoals in de cowboyfilms, maar ook de campers en caravans die hier
heel vaak als woning gebruikt worden. Sommige super de luxe, andere
oud en aftands en met houten pallets omgebouwd tot een krakkemikkig
geheel. Er leven nog heel veel mensen in armoe.
De natuur hier is werkelijk adembenemend en zo ontzettend
veelzijdig: De kuststrook met rotsen en zandstranden, de valleien,
de dichte wouden. De kraakheldere meren en rivieren, de watervallen
en de gletsjers. En niet te vergeten de bergen; dan weer glooiend
en begroeid, maar vaak ook ruw, kaal en rotsachtig. En allemaal
even prachtig! Het mooist waren toch wel de wilde dieren en wat
hebben we veel gezien; prachtige vogels, zoals zeearenden, maar ook
heel tropisch gekleurde exemplaren waarvan we de naam niet weten,
een orka, grijze walvissen, zeehonden en -leeuwen, marmotten,
berggeiten en -schapen, herten, tientallen eekhoorns, een eland en
een elk. Maar het toppunt vonden wij toch wel de beren en dan die
moederbeer met haar jong in het bijzonder. Wat was dat ontzettend
gaaf om te zien.
Maar het zit er weer op, we gaan weer naar huis. En dat is ook wel
weer fijn! We zitten nu op het vliegveld en wachten tot we kunnen
gaan boarden. Dinsdag zijn we weer in Nederland. Bye, bye!!