Idaho Falls - Jackson Hole

USA Dinsdag 21 juli 2015, Idaho Falls - Jackson Hole

Het ontbijt was vanmorgen net een slapstick: er waren overal Chinezen, het eten was op en de grond lag bezaaid met cornflakes. De uiterst gestresste ontbijtjuf kwam net aan met stoffer en blik. Met stijgende verbazing hebben we een tijdje naar het mierennest staan kijken voor we terug gingen naar onze kamer. Een uur later zijn we alsnog geslaagd, al moet gezegd dat er weinig keuze in eten was. Cruesli en cornflakes met melk, cupcakes, dat was het zo'n beetje. De warme wafels waar Amerikanen (en Chinezen) gek op zijn sloegen we over.

Na het uitchecken hebben we de watervallen grondig bekeken. Ze zijn gebouwd als waterkrachtcentrale, in eerste instantie in 1909, de huidige versie is van ongeveer 1986. Een enorm project dat gemiddeld per jaar 16,4 MegaWatt stroom levert.

De rit naar Grand Teton was vrij kort, maar leidde over de Teton Pass die 2,5 km hoog is. De Dodge had wat moeite met de gedeelten met 10 % stijging, net als de wielrenners in de Tour de France. Bovenop was er een fantastisch uitzicht over het dal.

In The Painted Buffalo Inn, ons hotel in Jackson Hole, zijn we twee jaar geleden ook geweest. Het is niet al te nieuw, maar zeker goed genoeg voor twee overnachtingen. Een deel van de Chinezen is ook hier ondergebracht, maar daar hebben we geen last van. Wel van een gezin Mennonieten (kerels met ringbaardjes en bloempotkapsel, meisjes/vrouwen met lange blauwe jurken en witte kapjes) die de kamers boven ons bezetten. Wat ze deden weten we niet, maar het leek alsof ze aan het gewichtheffen waren en telkens de halter lieten vallen. Het kan ook zijn dat ze met een basketball op de grond stuitten. Tegen half elf zijn ze kennelijk gaan slapen, want daarna hoorden we ze niet meer. Er zijn ontzettend veel gezinsleden en ze reizen in een verlengde bestelbus.

Gegeten hebben we bij Pinky G's Pizzeria, waar we 'The Fatty' kozen, een pizza van het formaat wagenwiel waarvan de samenstelling doet denken aan de Nederlandse paesana. We kregen de helft op en ze gaven ons een doos om de rest mee te nemen naar de hotelkamer. Een man naast ons zei: 'Ik heb dezelfde fout gemaakt' en net op dat moment werd zijn wagenwiel gebracht. Het is een soort bruin café waar veel dorpelingen bijeen komen om te kletsen en wat te drinken. Naast de frisdranktap hangt een koker met beker, dus in principe hoeft het niets te kosten.

Morgen eten we dus weer pizza. De kamer is onder meer voorzien van een magnetron en dat komt goed uit.