Het Camperjournaal

Door M.A. Bunnik - 27-04-2015 06:13

Een rommelig begin.

De titel is voor de dag van vertrek en de vliegreis verkeerd en moet zijn “het eindeloze zitten”.

Buurvrouw Marga heeft ons naar het station gebracht (erg aardig), vervolgens met de trein naar Schiphol. Gelukkig zonder vertraging in de inmiddels beruchte Schipholtunnel.

Zonder probleem door de douane, Nederland kan ons blijkbaar wel even missen.

Dan het eindeloze wachten voordat we gaan vliegen, vertraging: wel twee koffers maar niet de bijbehorende personen, dus die koffers moeten het vrachtruim weer uit. Dankzij onze neef Harrie Bunnik zijn de koffers snel gevonden en gaan we verder met zitten in de overtreffende trap. Na rustige vlucht van elf uur aangekomen in Los Angeles en daarna het hoogtepunt van de reis: de douane van de V.S.

Wat een verbetering sinds 2013, een nieuwe aankomsthal met veel balies die ook werkelijk bemenst zijn, geen uur in de rij maar binnen vijftien minuten klaar met het maken van de vingerafdrukken (een duim is ineens ook blijkbaar een vinger), de irisscan foto, de vorige afdrukken en foto zijn met de verhuizing zeker zoek geraakt. Met de verbouwing hadden ze helaas ook Starbucks opgeruimd, daar hadden wij ons zo op verheugd.

Met de shuttle naar het Hilton hotel waar we al eerder geslapen hebben, alles was hetzelfde, het enige wat ontbrak waren twee wervende dames naast het hotel en die stonden daar beslist niet om een straatkrant te verkopen, als je begrijpt wat ik bedoel zou Ollie B.  Bommel zeggen. Helaas was onze reservering zoek, maar na een kwartiertje zoeken was ook dit geregeld. Om half acht naar bed,  volgens Nederlandse tijd was het inmiddels al vrijdagnacht half vijf.

Vrijdagmorgen ontbijt in het hotel, wij werden bediend door dezelfde dame die ons ook bediende in 2013. Ik, Rinus dus,  maakte daar een opmerking over ze keek zeer verbaasd dat ik dat nog wist en ik zei haar dat ik het gezicht van een mooie vrouw nooit vergeet. Vleier dat ik ben..

Toen wij weggingen haar gezegd tot over twee jaar, ik werd toen zoals dat bij judo heet in een houd- hug genomen waar geen ontkomen aan was. Marga deelde ook mee in de hug die er spectaculair uitziet maar niets voorstelt.

Toen wachten op de camperverhuurder Road Bear  die ons om twaalf uur zou afhalen, het werd kwart over één vervolgens heel druk op de weg, ook bij Road Bear erg druk en zo doende hadden we om  vier uur pas alle formaliteiten geregeld en konden we vertrekken.

Men informeerde ons dat het weinig zin had te gaan rijden want al het verkeer stond vast.

Dan eerst maar naar een winkelcentrum gereden, wat boodschappen gedaan, een diepvries maaltijd gekocht, de generator van de camper gestart en zo konden we de magnetron gebruiken. Naar Evelien een mail gestuurd dat we veel later kwamen dan de oorspronkelijke planning, helaas is deze mail nooit aangekomen en hebben zij zich ongerust gemaakt.  Vervolgens om half zeven naar Evelien en Sebastiaan, omdat het al laat was een groot deel in het donker gereden, normaal is dat niet erg maar met een camper geen pretje, waar we om half negen aankwamen.

Wat gepraat en bekaf gaan slapen. Dit is het verhaal tot en met vrijdag, als er op de volgende camping WiFi is gaan we verder met zaterdag en zondag.

Groeten,

Marga en Rinus

 

Reacties

Harry 27-04-2015 17:21 {{button-27853}}

Kommer en kwel!
Ik hoop dat jullie verdere vakantie wat vlotter verloopt.

leny 28-04-2015 00:24 {{button-27859}}

Ik vind het, sorry Rinus, niet zo erg allemaal, want dit is een leuk relaas.
Zo leer ik je toch weer wat beter kennen...
Fijn hê Marga weer samen bij jullie dochter te zijn.
Lieve groet,
Leny

Wilma 29-04-2015 21:21 {{button-27897}}

Nou jou, een heel verhaal. Maar laten we hopen, dat het verder beter verloopt. Have fun😀😀
Je kunt alleen reageren op dit bericht als je bent ingelogd.
Voorpret-alarm! Reizigers vertellen reizigers, campers (truck-camper & C-25) & presentaties
Kom 23 of 24 maart naar de Reizigersbeurs
Kom naar een infodag met special guests, zoals Travel Texas en indianen.
Meld je gratis aan