The Great Sand Dunes

Vandaag op weg van Taos naar het Nationale Park  Great Sand Dunes, maar om daar te komen moet eerst ± 220 km. gereden worden. Een weg met eindeloze vergezichten, zover je kan kijken niets,  één grote vlakte met hier en daar wat begroeiing en aan de horizon besneeuwde bergtoppen. Er hingen donkere wolken waaruit regen viel. Wij hielden het gelukkig droog.

Wij passeerde de Rio Grande kloof door middel van een  brug wat een mooi stuk  constructiewerk is. Het is grote mensen Meccano. Op de brug waren voetgangerspaden met uitkijkpunten over de kloof. r stonden bij deze uitkijkpunten metalen kolommen met de tekst   “there is hope, press the red button”  gezien de hoogte van 172 meter is springen hier zeker definitief. Ik ben zelf bang dat het zeer doet.

Na aankomst op de camping een plaats uitgezocht, een envelopje ingevuld met het plaatsnummer, geld in de enveloppe in een brievenbus en klaar. aarna wilden we naar de duinen wandelen en ja hoor onweer en regen dus toch maar niet.

In Riverside begon ook al  te regenen toen wij er waren. Hier nu ook al. Ik laat mijn naam veranderen van Rinus in Ripluvius de rainboy of regenprins als Z.Z.P.er ( zelfstandige zonder poen ). In droge gebieden moeten ze er maar voor gaan betalen als ik kom om het te laten regenen. 

Het hoogste duin is 220 meter hoog. De totale afmetingen zijn niet te bevatten, als iemand zijn straatje nog moet ophogen laat maar weten dat beetje zand missen ze toch niet, alleen het transport is een probleem. We  het staan hier op een natuurcamping, er zijn enkel een paar toilet gebouwtjes verder niets. Onze camper voorziet in bijna alles , koelkast, licht,verwarming, koken, toilet, warm en koud water, alles werkt alleen de magnetron en de airco niet, is ook niet nodig het is hier vijftien graden .

De tentkampeerders moeten alles wat met eten te maken heeft opbergen in stalen kasten, die op slot kunnen en beerbestendig zijn. Lijkt ons toch wel een eng idee om dan in een tentje te slapen.

Marga en Rinus