De koudste winter was een zomer in San Francisco

Na een moeilijk te toppen hoogtepunt was het de beurt aan San Francisco om nieuwe dimensies aan het begrip geweldig en fantastisch toe te voegen. We vertrokken dan ook weer vroeg uit Cedar Lodge. Tot in Oakland verliep de rit voorspoedig. Daarna begon de hectiek van de grote stad. Files, opstoppingen, veel verkeer, afgesloten straten, tolpoortjes en "rare" en onbekende verkeersregels. Maar, we reden eigenlijk in een keer naar het hotel toe. Met maar een kleine voorsorteerfout, waarbij we op de verkeerde baan stonden om linksaf te gaan. Het hotel zou een nieuwe naam hebben, maar op de gevel stond de oude naam nog. Geen probleem. Het lag tegen de Japanse wijk aan en de Japanse teksten op de straatnaambordjes en de reclameborden lieten duidelijk zien dat we op het juiste spoor waren. Van buiten en in de parkeergarage leek het hotel echter wel een bouwput. Oh nee! Als dit maar geen herhaling van nacht 1 zou worden. Gelukkig niet dus, het hotel was weliswaar in staat van verbouwing,  maar behalve de 1e verdieping was alles gewoon open en bereikbaar. Onze kamers waren helemaal gerenoveerd en de hele verdieping rook naar nieuwe vloerbedekking, schoonmaakmiddelen en verf. Alsof je een nieuw huis introk! Snel weer de routine van inchecken en koffer op de kamer leggen en we konden op pad de stad in. Op zich vreselijk gemakkelijk. Ook San Francisco heeft net als zoveel andere Amerikaanse steden een vierkant raster als stratenpatroon (net zoals mijn hemd voor de dag) wij konden dus niet meer verdwalen. Een klein probleem was er overigens wel nog, namelijk San Francisco is over een aantal (zeer stijle) heuvels heen gebouwd. En dat helpt niet in combinatie met een dambord stratenpatroon. Maar het geeft wel fantastische uitzichten. We besloten om eerst gezamenlijk naar China Town te gaan om daar wat rond te neuzen en wat te drinken. Je waant je daar midden in Beijing, compleet met alle geuren, kleuren en geluiden. Mooi en apart, maar ook wat meer on opgeruimd dan op andere plaatsen in Amerika. Na de koffie splitsten we in een shopgroepje en een rondkijkgroepje. De shoppers doken de boetieks in en wij de rest van de stad. Overweldigend, alles wat je tegenkwam was Amerikaans groot en Amerikaans georganiseerd. Of het nu Japans, Chinees of welke andere bevolkingsgroep dan ook was. Een ding bleef echter over de dag heen hangen. Zelfs in de middag bleef het koud, mistig en vochtig. Mark Twain had gelijk.

Groetjes, Peter