Las Vegas - LA in 20 dagen

Een reis in het Zuidwesten van de VS in tweeënhalve week met een 30 ft camper van Cruise America. De laatste vakantie samen met onze inmiddels volwassen kinderen (20 en 24), om het af te leren zeg maar.

Route:Las Vegas, Route 66, Grand Canyon, Zion, Death Valley, Yosemite, San Francisco, Los Angeles.

Las Vegas, 4 mei 2015

Het heeft wat moeite gekost, maar we zijn uiteindelijk na een reis van bijna 24 uur gisteren in Las Vegas aangekomen. Bij de tussenstop in Minneapolis duurde de paspoortcontrole zo lang, dat we de vlucht naar Las Vegas misten. Er zaten slechts twee beambten drie grote vliegtuigen weg te werken in een slakkentempo, dat schiet niet op.
Het Riviera Hotel waar we verblijven wordt morgen na ons vertrek gesloten en gesloopt. Gelukkig zijn de kamers nog prima in orde. 

Vanmorgen om negen uur verzameld op onze kamer en naar de Mac vertrokken voor de Mc Muffins Meals met een grote emmer koffie. Lekker! 
Toen was het tijd om The Strip te verkennen. We hebben alles wat er te zien is bekeken, dus: geen voeten meer over! 
Toppertjes waren het prachtige Ceasar's Palace, waar je je in Rome waant, compleet met de hemel erboven, fonteinen, beelden, oude huizen, klinkerstraatjes enz., Gedeeltelijk ook alsof het avond was. 
Sophie vond het hoogtepunt de tijgers en dolfijnen bij The Mirage. 
We hebben ons verbaasd over de Eiffeltoren, de gondels met zingende gondeliers at the Venetian, enz. enz. 
Al met al een rare stad met al die nep bezienswaardigheden. 
Grappig al die casino's waar het druk was met gokkers en waar je dus gewoon mag roken en drinken tijdens het gokken. 

We hebben ons perfect vermaakt vandaag. Het is wel erg warm, dus straks gaan we als we nog zin hebben even afkoelen in het zwembad van het hotel. 

Morgen halen we de camper op en gaan we richting Route 66. 

Hoover Dam, Route 66, Grand Canyon

Maandag 4 mei 2015 
Het Riviera Hotel in Las Vegas sloot om 12 uur haar deuren voor de sloophamer. We moesten dan ook om uiterlijk 11 uur uitchecken. Daarna in de lange rij aansluiten voor een taxi. We troffen een aardige mevrouw in de taxi, maar die wist helaas niet de weg naar het verhuurstation. Uiteindelijk natuurlijk toch gelukt. 
Bij Cruise America aangekomen moesten we natuurlijk weer wachten. Maar binnen een uurtje waren we toch op weg met het tien meter lange bakbeest. 
Eerste stop: Walmart. Handig zo’n thuis al gemaakt boodschappenlijstje! Scheelt een hoop tijd. Het toch al ruim bemeten winkelwagentje zat boordevol. Een kop erop!.Voorlopig hebben we genoeg eten en drinken in huis. We maken altijd gebruik van weggooiborden (papier) en –bestek omdat we geen zin hebben in afwassen. Verder vinden we een extra kussen fijn ($ 2,70) in de camper. En natuurlijk wordt hier een bbq aangeschaft.

We reden Las Vegas uit. Door de woestijn met een enkele Joshua Tree. We maakten een klein omweggetje naar Hoover Dam, waar we onder de indruk waren van het gigantische bouwwerk. En dan te bedenken dat ze het in 1931 al hebben gemaakt. Voor we er waren moesten we eerst door een security check, waarbij zelfs het toilet werd gecheckt. 
Na ongeveer anderhalf uur rijden, kwamen we aan in Kingman, waar we op de KOA camping staan. Daar hebben Remco en Ted samen de bbq in elkaar gezet, waar een enorme zak schroefjes en moertjes in verwerkt moest worden. Alle koffers uitpakken, kastjes inruimen, bedden opmaken. Alles bij elkaar nog een beste klus. Maar daarna werd de bbq aangestoken en kon de eerste maaltijd in de camper verorberd worden. Inmiddels was het donker en koud geworden. Op tijd te kooi, waar we de hele nacht het getik van de regen op het dak hoorden. Gezellie. 

Dinsdag 5 mei 2015 
Vanmorgen vertrokken we om half tien van de camping in Kingman om de Route 66 te rijden naar Seligman. We bekeken wat van de uitstallingen die de mensen in Seligman hadden gemaakt zoals een gevangeniskar. Het had niet zo heel veel om het lijf, maar we vonden het wel bijzonder om deze weg te berijden. 
We tuften gestaag door naar de Grand Canyon, waar we ons vergaapten aan de enorme kloof met de prachtige kleuren. Enorm, het blijft verbazingwekkend, zelfs al heb je het al een keer gezien. 
We maakten veel foto’s, hoewel we weten dat die niet weergeven hoe het werkelijk is. De zon scheen prachtig op de rotswanden, heel mooi. Onvergetelijke ervaring. 
Helaas was de campground in het National Park zelf vol en moesten we verder. Dat werd nog een probleem, want er kwamen geen campgrounds meer. We reden over eenzame en oneindige wegen langs de Grand Canyon, de Vermillion Cliffs, de Painted Desert: adembenemend mooi. 
Uiteindelijk vonden we een plaatsje aan Lake Powel op een prachtige camping met afgrijselijk mooi uitzicht op het meer en de rode rotspartijen erachter. En met Wifi, ook fijn. 
BBQ’tje gaat weer aan, de runderlapjes liggen te marineren in de zipp lock bag. Wij komen de avond wel door. 

Zion

Woensdag 6 mei 2015 
Na een regenachtige avond en nacht scheen vanmorgen het zonnetje heerlijk op de mooie campground aan het grootste stuwmeer van Amerika, Lake Powell. We aten ons ontbijt, cinnamon cereals, lekker buiten aan de picknicktafel in het zonnetje. Met uitzicht op de prachtige rode rotspartijen achter het meer. Daarna de baan op. De route voerde weer langs adembenemende landschappen van rode, roze en grijze rotspartijen. 
Eerste stop: Kanab. Sophie wilde graag haar te grote simkaartje laten verkleinen bij een Verizon winkel. Tot verbazing van de meneer daar, knipte Remco de kaart op maat en zo kan het meisje nu ook zonder wifi lekker internetten. De dorstige camper voorzien van $100 benzine en op zoek naar wat te eten. We dachten de Mac te pakken, maar daar was net een bus Japanners uitgeladen. We reden dus verder en kwamen op een plek terecht waar we zelf maar een tuna sandwich maakten. Het bleek een schietterrein te zijn, waar een man met een pistool op een doel aan het schieten was. Rare gewaarwording. Het geluid galmde tegen de rotsbergen. 
Op naar Zion, maar bij de ingang zagen we op het bord: alle campgrounds vol. Dus snel terug naar de camping waar we net voorbij gereden waren, bij de trading post. Gelukkig hadden ze nog een plekje, weliswaar zonder hook up, maar dat is okee, we hebben net volledig geserviced. 
We staan nog geen kilometer voor de ingang van Zion National Park, dus morgen vroeg op pad het park in. Ted en Sophie hebben een hike gemaakt naar de berg hierachter. De bloemetjes die Sophie heeft gevonden drogen we in het handboek van deze reis. 
We spraken een gepensioneerde wiskundeleraar uit Minnesota die in een innovatief tentrailertje naast ons staat. Die kon ons wat tips aan de hand doen hoe we morgen het beste Zion kunnen exploren. 
De BBQ gaat aan – gisteren moest het toch nog in de pan vanwege opeens noodweer. Morgen MOETEN we boodschappen doen, want dan is de voorraad uit Las Vegas echt op. 

Donderdag 7 mei 2015 
Het was maar een kippeneindje vanmorgen van de camping naar Zion National Park. We moesten bij de ingang $15 extra betalen omdat het verkeer tegengehouden moest worden bij een tunnel om ons erdoor te laten. We reden naar het visitor center waar we net nog de camper kwijt konden. Daar stapten we op een van de shuttle busjes die ons naar Zion Lodge bracht. Daar beginnen een aantal trails waarvan we er twee combineerden. We kwamen langs emerald pools en watervallen. Het natuurschoon valt met geen toetsenbord te beschrijven. Ik hoop dat ik wat foto’s geplaatst krijg. 
We hoefden nauwelijks te wachten op het shutteltje dat ons terugbracht naar het visitor center, wat we nog bezochten. Er is van alles te koop, maar er was niets bij waar we van uit ons dak gingen. 
Zion is een ongelofelijk mooi National Park, blij dat we het hebben bezocht. 
Al snel kwamen we een Taco Bell tegen, waar Sophie zo naar uit had gekeken. Dus in de remmen! We waren ook net toe aan lunch, dus dat kwam goed uit. 
Ongeveer tien kilometer verderop was een Walmart, waar we weer de kasten konden vullen die net leeg waren. Remco probeerde de scootmobielvariant uit van het winkelwagentje, gelukkig hebben we de foto’s nog. 
Nog een half uurtje sturen en we arriveerden op de campground van Virgin River Canyon Recreation Area, een prachtige camping zonder faciliteiten, maar midden in de natuur met zeer ruime plaatsen. 
Er staan prachtige joshua trees, er lopen hagedissen, er vliegen valken en we worden omgeven door prachtige bergen. 
’s-Avonds wilden we de bbq aansteken, maar helaas pindakaas, die staat nog op de camping voor Zion (lekker janken). Vlees dus maar in de pan gebakken. 

vrijdag 8 mei 2015 
Na een lange rit door de woestijnen van Utah, Arizona en Nevada, kwamen we ook nog langs Las Vegas, zodat we de skyline nog een keer konden bewonderen. Na Las Vegas 140 kilometer rechtdoor. Gaap. Nu staan we op een camping net voor de ingang van Death Valley National Park, waar we morgen door heen rijden. Ben heel benieuwd. 
Ted en Sophie knutselen momenteel de nieuw gekochte BBQ in elkaar. Je weet wel, met die zak vol schroefjes en moertjes die moet worden verwerkt. 

Death Valley

Zaterdag 9 mei 2015 
Helaas hebben de wilde ezels in Beatty die we gisteren in het dorp zagen lopen geen bezoek gebracht aan de camping. We vertrokken om kwart over negen richting Death Valley en zo ook meteen de staat California in. Er was geen toegangspoortje voor het National Park helaas, dus ook geen kaart gekregen. We reden richting Badwater, het laagste punt van het westelijk halfrond. Hoewel het in Beatty nog frisjes was, was het in Death Valley….. juist, warm. We liepen over de zoutvlaktes, het zout knerpte zachtjes onder de schoenen. Sophie heeft hier zand geschept voor haar verzameling. Een raar surrealistisch landschap: zoutvlaktes en stenen, waar niets groeit, omgeven door kale bergen en verzengende temperaturen. Geen vogeltjes. 
Vervolgens reden we naar Stovepipe Wells Village, waar we de kaart ophaalden bij de ranger en wat kleinigheidjes kochten in de General Store. Bloedjeheet inmiddels geworden. 
We reden verder door het levenloze landschap en begrijpen waarom de naam Death Valley is gegeven. En toch, opeens, zagen we twee (levende) coyote’s! De arme zielen. We hebben ze gefotografeerd (Remco waagde zich zelfs buiten de camper), maar door de schutkleur zijn ze lastig vast te leggen. 
Er zijn ook een paar campings in Death Valley, dan sta je op een grijze steenveld in de gloeiende hitte. 
We reden via Lone Pine het park uit, waar we konden tanken. Dat was in het National Park gelukkig niet nodig, want daar was de benzine ruim $5 per gallon, normaal iets meer dan $3. 
Toen Ted weer bereik had, las hij op internet dat de Tioga Pass weer is afgesloten. Dat is een tegenvaller, want nu moeten we vijf uur omrijden om naar Yosemite te komen. Er is echter gisteren weer heel veel sneeuw gevallen. We wagen het er niet op om te wachten, maar hebben besloten om te rijden. Dan kunnen we ook nog Sequoia National Park aan doen. 
 (moet maar afwachten of dat morgen nog zo is).JMomenteel staan we op een KOA in Lake Isabella. Zonnetje, zwembad. En we hebben natuurlijk weer een bbq nu  
 

De weg naar Yosemite

Zondag 10 mei 2015 
Terwijl bij jullie de maandag al weer is begonnen, zitten wij nog aan het kopje koffie na de bbq op zondag. 
Vanmorgen in Lake Isabella hebben we genoten van het pancake ontbijt op de KOA camping. Je hoefde alleen je bord maar mee te nemen. Ik kreeg een speciale moederdagversie met een M in de pancake. Er stond syrup bij en je kreeg er twee worstjes bij. Erg lekker, maar vooral ook leuk. 
We reden door het Sequoia National Forest, langs duizelingwekkende ravijnen zonder vangrail. Erg mooi. Daarna konden we een heel stuk snelweg rijden. Niet zo mooi, maar het schoot wel lekker op. Heel veel sinaasappel bomen en wijngaarden aan de kant van de weg. Er wonen hier ook erg veel Mexicanen, die in de fruitteelt werken. 
Bij Walmart sloegen we weer onze voorraad in, zodat alle kasten weer gevuld konden worden en we weer een paar dagen vooruit kunnen. We verbaasden ons over een veel te dik echtpaar, die naast elkaar in zo’n scootmobielwinkelwagentje (3xww) een gangpad in beslag nam om de boodschappen in te laden. 
Na een lange dag in de auto kwamen we uiteindelijk op de KOA camping Yosemite South aan, beheerd door twee broers. Helaas bleek onze stroomkabel kapot te zijn. Gelukkig was daar een zeer behulpzame Amerikaan die de benodigde schroevendraaiers en tang had, waarmee onze eigen TOA Remco, de kabel/stekker weer kon repareren. Wat een geluk! 
Er is een zwembad op de camping, maar we hadden er geen puf meer voor. Dus na een drankje, de bbq aangestoken en lekker gegeten. Vervolgens een bakje koffie en nu gaan we nog 1 spelletje klaverjassen voor we de bedden weer op zoeken. We staan ongeveer 30 kilometer voor Yosemite, dus dat bezoeken we morgen. 

Yosemite

Maandag 11 mei 2015 
Lekker rustig aan gedaan met een bakje koffie in het zonnetje, en nog eentje, vanmorgen. Om tien uur reden we de camping af, richting Yosemite, waar zowaar een hele rij voor de toegangspoortjes stond bij Wawona, the South Entrance. We vroegen aan de ranger of er nog een plaatsje op een van de campings was. Hij verwees ons naar een speciaal reserveringshuisje in Wawona. Daar aangekomen werd ons verteld dat alles vol zat, maar dat we een uurtje later terug konden komen voor het geval er afzeggingen waren. 
Dus wij eerst met het shuttle busje naar de Mariposa Grove, waar de grote sequoia bomen staan. We liepen langs de enorme reuzen van bomen, met hun zachte bast. Vele zijn van binnen uitgebrand door de bliksem. In Yosemite staan een paar honderd Sequoia’s, die als volwassen worden beschouwd als ze duizend jaar oud zijn. De echt grote exemplaren zijn 2.000 tot 2.500 jaar oud. Onvoorstelbaar. 
Eenmaal terug bij het campingreserveerhuisje werd duidelijk dat er geen plaatsje voor ons bakbeest op een van de campings die inmiddels open zijn was. Helaas pindakaas. Er is nog veel sneeuw verderop in de bergen, hoewel de Tioga Pass inmiddels wel weer open is (en wij dus voor niks een dag om zijn gereden). 
We reden verder het park in richting Yosemite Village, waar we even voorbij de tunnel ons konden vergapen aan het uitzicht op El Capitan en Half Dome en nog enkele van die reusachtige bergen. Echt niet na te vertellen hoe overweldigend mooi het is. We vonden een prachtig picknickplekje in het bos aan Sentinel Beach. Mooi tussen de bomen. Remco stak de bbq aan (ja die is er nog!) en maakte een aantal heerlijke hotdogs. Vele eekhoorntjes kwamen ons likkebaardend bezoeken, maar het is verboden ze te voeren. Daarna liepen we naar het strandje daar, waar het uitzicht nog prachtiger leek door de rivier die daar stroomt. En … opeens liep ons doodgemoedereerd een coyote voorbij. 
Vervolgens reden we naar Yosemite Village en kochten daar in de winkel een aantal t-shirts. Beredruk overal. Toen was het tijd om Yosemite weer te verlaten en op zoek te gaan naar een camping buiten het park. Die vonden we ongeveer 50 kilometer verderop. Een KOA in Mariposa. 
Eerst even lekker wat drinken en internet checken. Daarna de bbq aan voor de lekkerste varkenshaas ooit, hamburgers, knoflookbrood en fruitsalade. En dan natuurlijk de door Ted gemaakte koffie als afsluiter van weer een prachtige dag. 

People in motion (San Francisco)

If you're going to SF, be sure to wear some flowers in your hair. 

Woensdag 13 mei 2015 

Het is frisjes in California, hoewel we nog wel steeds de korte broeken aan hebben. Dinsdag hebben we maar anderhalf uur hoeven rijden. Het was shop dag! In een mall in Mantega hebben we de Hollister, Abercrombie & Fitch, Vans en andere zaken bezocht. Remco en ik aten er bij Hotdog on a Stick een hotdog, terwijl Ted en Sophie bij Cinnabon wat lekkers kochten. Uiteindelijk niet zo veel gekocht. Sophie een paar prachtige Vans en een rocky bij Hollister en ik een paar slippers. Schade valt dus reuze mee. 
Daarna reden we door naar de Turtle Beach Campground, waar een harde en koude wind waaide. Geen schildpad gezien overigens, wel een paar schildpadeieren. Toch de bbq aangestoken, omdat het vlees daarvan toch lekkerder smaakt dan uit de pan en we natuurlijk de garlic broodjes daarop kunnen bakken. 
’s-Avonds zijn we echt doodmoe en gaan vroeg te kooi. 

Vandaag reden we ook maar anderhalf uur naar San Francisco. Eerst nog even boodschapjes doen bij Walmart, op zoek naar ander eten dan bbq (de stads campgrounds kennende, die meer op een parkeerplaats lijken). 
Het was afschuwelijk druk op de tienbaanswegen naar San Francisco. Hulde aan onze chauffeur! Ik doe het niet na. 
We moesten een brug over ($ 5 tol), waarvandaan we de gevangenis San Quentin al zagen liggen. Vlakbij ligt de camping Marin Park. Het was een super opluchting voor mij dat ze inderdaad de fax om te reserveren hadden ontvangen, die ik met een appje op de telefoon uiteindelijk had weten te versturen. 
De heel aardige mevrouw bij de camping verschafte ons al de nodige info over openbaar vervoer en zo in San Francisco en raadde ons aan om met diverse lagen kleding op pad te gaan, het kan vriezen en het kan dooien hier. 
We kopen morgen een Muni kaart, waar we ondermeer mee op de cable cars kunnen, maar ook op bussen en trein. 
Hier blijven we twee nachten. Morgen gaan we eerst met de Larkspur Ferry de baai over naar Fishermans Wharf. De ferry is ongeveer 15 minuten lopen vanaf de camping en vaart in een half uurtje naar SF. 
Bijna naast de camping ligt San Quentin, een gigantische gevangenis die in 1863 door gevangenen zelf is gebouwd. Momenteel zitten er ongeveer 700 mensen op death row. Ze hebben een eigen gaskamer. Op het ogenblik geen voltrekkingen omdat de staat in beroep is tegen een aanklacht dat de doodstraf niet grondwettelijk zou zijn. 
Ted zocht het nummer San Quentin van Johnny Cash op, waar we met ontzag naar luisterden. Zoek maar op op YouTube, aanrader! Het nummer is opgenomen in San Quentin zelf. Anyway, vannacht gaat de deur op het dubbele slot. 

San Francisco: Alcatraz, Pier 39, Fishermans Wharf

Donderdag 14 mei 2015 
Om half zeven ging het wekkertje al vanmorgen. Eerst even rustig bijkomen met een bakkie koffie, daarna douchen en eten. Om half negen liepen we naar de ferry. Eenmaal in San Francisco was het nog flink doorstappen naar Pier 33, waar om 10.30 uur onze boot naar Alcatraz vertrok. Gelukkig gereserveerd vanuit Nederland, anders kun je het mooi vergeten. 
Vanaf de boot hadden we mooi uitzicht op SF en op de Golden Gate brug, die door zijn kleur altijd bijzonder is om te zien. 
We werden welkom geheten door de ranger, die ons uitlegde hoe alles in elkaar steekt. Eerst gingen we de film bekijken. Alcatraz blijkt eerst gebruikt te zijn als verdediging in de Civil War en ook nog bezet te zijn geweest door Indianen, die het als reservaat wilden hebben. Daarna liepen we naar het cellenblok, waar we via een koptelefoon het hele gebouw door werden geleid en alle verhalen te horen kregen. We zagen de kleine cellen, ook degene met het opengemaakte rooster waar er drie door ontsnapt zijn. Het is nog steeds een raadsel of ze het gehaald hebben of niet. 
Het was een indrukwekkend bezoek en we gaan zeker thuis nog eens de films Birdman en Escape from Alcatraz bekijken. Er was trouwens ook een man aanwezig die boeken signeerde, die er zelf drie jaar gevangen had gezeten. Oud mannetje inmiddels natuurlijk. 

Eenmaal weer terug op het vaste land van San Francisco liepen we naar Fishermans Wharf. Bij Pier 39 hebben we een aardige tijd doorgebracht. Ziet er heel leuk uit, alles van hout en veel leuke winkeltjes, restaurantjes en kunstenmakers. We aten er heerlijk patatjes met vis. We konden hier ook wat leuke dingetjes kopen. We verwonderden ons over de vele zeeleeuwen die aan het eind liggen en vreselijk veel herrie maken. Was grappig. 
Vervolgens liepen we door naar de cable cars, die helaas out of service waren. Maar goed, Ted en Sophie hebben ze nu gezien en weten hoe het werkt, met die kabel onder de grond. We besloten niet meer naar China Town te gaan, onze voeten waren op en het liep inmiddels al tegen vijf uur. Dus het hele eind toch weer teruggelopen naar de Larkspur Ferry, die gelukkig bijna meteen vertrok. Om zes uur waren we weer terug op de camping, waar we zo snel mogelijk de schoenen uittrokken en iets kouds uit de koelkast namen. 
Vermoeiende lange dag, maar ook weer een onvergetelijk fijne. En nog mooi weer ook. 

Highway #1

Vrijdag 15 mei 2015 
Vanmorgen na een rustige start Marin Park RV Park in SF verlaten. Wel even een gedoe met al dat verkeer, maar gelukkig blijft Remco altijd de rust zelve. We reden over de Golden Gate brug, wat op zich al een belevenis is! Over die mooie rode brug en dan aan de linkerkant de skyline van San Francisco. Mooi, heel mooi!!! 
Na SF een stukje snelweg en toen Highway #1, de mooie weg langs de kust van de Stille Oceaan, ofwel The Pacific. Prachtige vergezichten over de oceaan, met baaien, rotsen en zandstranden. We stopten bij een plek waar we een stukje de benen gingen strekken. Daar bleven we maar foto’s maken, zo mooi. Er lagen een aantal zeeleeuwen op de rotsen te zonnen. Prachtig gezicht. 
Toen we stopten voor de lunch hadden we uitzicht over de Pacific, waar een aantal mensen aan het kitesurfen waren. En wat zagen we daar opeens voorbij zwemmen? Walvissen!!! Niet te fotograferen helaas. Nog nooit eerder gezien in het wild. Mooie herinnering weer. 
Op naar Walmart voor hopelijk de laatste keer boodschappen. Helaas is Sophie echt ziek vandaag, na al de hele vakantie hoesten en niet lekker zijn. Bij Walmart hebben we maar weer andere pilletjes gekocht, in de hoop dat die nu wel helpen. 
@Ineke: voor jou ook geslaagd vandaag! 

Daarna reden we door naar de volgende KOA camping, en toen bleek die al vol. Getsie. Terug naar de vorige KOA dan maar. Dat lukte. Maar wel vervelend. We waren pas om half vijf daar. 
Lekker even uitzakken eerst en vervolgens de bbq aan. Heerlijk gemarineerde kip, fruitsalade, aardappelsalade en knoflookbrood gegeten. Ted verzorgde weer de koffie na en we aten daar Twinkies bij, die in een Minions vermomming zaten. Schijnt wereldberoemd te zijn. Maar ja, ik kom van Mars en had er nog nooit van gehoord. 
 

Camping Life

Zaterdag 17 mei 2015 
Ondanks dat de “camping” in Salinas zo ongeveer in het midden van een aantal snelwegen lag, hebben we toch goed geslapen. Na het gebruikelijke ritueel van “eerst een bakkie” en vervolgens douchen, aankleden en ontbijten, vertrokken we in zuidelijke richting. Wel eerst de volgende twee campings gereserveerd, want we willen niet meer terug hoeven rijden omdat een camping vol is. 
De reis voerde langs wijngaarden en fruitboomgaarden. Er werd behoorlijk hard gewerkt aan het oogsten, zo te zien. 
Halverwege de reis stopten we bij een Mac, waar we ons maar eens te goed deden aan een hamburger, je bent tenslotte wel in Amerika. 
Om een uurtje of 1 arriveerden we al op de gereserveerde camping in Avila/Pismo Beach. Het weertje is lekker, maar soms een frissig windje. We maakten er een gezapig middagje van. Sophie en ik gingen lekker weken in de Spa. Heerlijk warm.. We lagen nog even op de ligbedden in het zonnetje en togen daarna weer terug naar de camper. 
Natuurlijk stond er weer bbq op het menu. En het was weer heerlijk. 
Echt een rustig dagje zo. Morgen gaan we naar een camping die vlakbij Universal Studio’s ligt, ook die is al gereserveerd. 
Vanavond misschien nog even klaverjassen? 

Los Angeles

Zondag 17 mei ’15 
Volgens de TomTom drie uur rijden voor de boeg, maar dat worden er dan al gauw vijf. We reden eerst highway 101 en sloegen op een gegeven moment af naar Highway 1, de Scenic Drive. Daar parkeerden we even om bij te komen van het hectische verkeer richting Los Angeles. We stonden aan de Pacific Ocean, prachtige uitzichten, tussen Santa Barbara en Ventura. Helaas geen walvissen dit keer en ook geen dolfijnen. Volgende keer beter. 
Het verkeer was werkelijk enorm druk. Over tien banen één massa van rijdend blik, vreselijk. Gelukkig stuurt Remco het bakbeest vloeiend overal doorheen. 
Onderweg nog even langs een winkel om weer een ander middeltje tegen Sophie haar bronchitis te halen. Hopelijk biedt dit wat soelaas. 
We reden een stukje Mulholland Drive, met uitzicht op de huizen van sterren. 
Om een uur of drie landden we uiteindelijk op Balboa RV Park aan Balboa Boulevard. Midden in LA. Steve heette ons van harte welkom. De reservering was ontvangen hoor, voor de familie Kruit. Okay! 
Hij liet ons foto’s zien van alle beroemdheden die hier hebben gecamperd, er is zelfs een opname van NCIS hier opgenomen en hiernaast zijn ze net klaar met de opnames van Hell’s Kitchen. Verder had hij twee echte Emmy Awards staan. Ik weet niet meer van wie hij die te leen had, want ik ken al die sterren hier niet. Alleen Whoopi Goldberg wist ik. 
Sophie heeft een Portal ingestuurd voor Ingress hier op de camping: een muurschildering van Marilyn Monroe. Er zijn op de camping vele muurschilderingen. 
We aten weer bbq. De voorraadkast begint langzamerhand een bodem te krijgen, wat natuurlijk goed is. Morgen gaan we naar Universal Studio’s en daarna naar een camping in Long Beach. Universal Studio’s is hier een kwartiertje rijden vandaan en volgens Steve moeten we om kwart over negen pas vertrekken om niet in de files te komen. 
 

Universal Studio's Los Angeles

Maandag 18 mei 2015 
Om half tien vertrokken van de hippie- c.q. acteurscamping door het hectische verkeer in LA, waar ik regelmatig mijn imaginaire rempedaal moest gebruiken om mee te remmen. Het was inderdaad niet zo ver naar Universal Studio’s en het stond goed aangegeven. We moesten op een “prefered parking”-plaats staan ($25), speciaal voor RV’s, en dat was mooi vlakbij de ingang. 
Na nog een keer 4 x $99 aftikken om binnen te komen, kon de pret beginnen. Universal is inmiddels een waar pretpark geworden, beetje Disney-achtig opgezet. We gingen eerst de tour doen, langs de verschillende filmsets en met een indrukwekkende 3D toestand in een hangar waar we werden aangevallen door dinosaurussen en King Kong, waarbij het treintje ook meebewoog met de stoten die werden uitgedeeld. Jaws kwam vlak naast ons opeens boven water, de moordenaar in Psycho kwam het bekende huis uit met het lijk en een mes in zijn hand, de set van War of the Worlds (met Tom Cruise), waar een vliegtuig is neergestort dat lijkt op een KLM toestel (..), enz enz. 
Te veel om op te noemen. 
Daarna gingen we naar het pretpark, waar we eerst een Animal Show bezochten, met vogels, knaagdieren, honden, katten, een uil, een varken etc. Was grappig gedaan. Vervolgens vond ik mijzelf terug in de wachtrij van The Mummy. Ik had het al door moeten hebben toen ik mijn tas en spullen in een kluisje moest doen: een DOODENGE achtbaan!! Toen ik mijn ogen weer opendeed aan het eind van de ellende werd er geapplaudisseerd omdat je het had overleefd. Ik bedoel maar. De laatste achtbaan van mijn leven. For sure. 
Remco, Ted en Sophie gingen in nog een paar achtbanen. Ik bleef lekker met mijn diet Coke aan de grond. Doei! 

Aan het eind van de middag reden we richting Long Beach voor onze laatste camping: Golden Beach RV Resort. Een aanrader: prachtige camping! Remco stak voor de laatste keer de bbq aan nadat we de koffers hadden ingepakt. Daarna vroeg te bed, want morgen gaan we naar huis. 

LA- Amsterdam: The End

Dinsdag/woensdag 19/20 mei 2015 
Heel vroeg uit de veren vanmorgen. Eerst een bakkie koffie en gauw douchen en aankleden. Daarna alles in de camper opruimen en schoonmaken. Dat is niet zo heel veel werk, maar toch wel een klusje. Alle afval weggooien, afvaltanken legen. Daarna tien minuten rijden naar het adres waar we propane konden tanken. Dat ging voorspoedig. Daarna nog tien minuten rijden naar Cruise America om de camper in te leveren. Alles werd in orde bevonden, zodat de$ 500 borg weer wordt teruggestort. 
We vroegen een taxi te bellen. Tot onze verbazing werden we vervolgens met een limousine naar het vliegveld vervoerd. Bizar. 
Het lange wachten kon beginnen. Eerst uren op het airport en dan nog ruim negen uur in de lucht. We vlogen in een redelijk aftandse Boeing 747 van KLM. Krappe beenruimte, maar de verzorging was zoals gebruikelijk top. 
Omdat Sophie steeds zieker is geworden, direct op Schiphol telefonisch een afspraak bij de huisarts gemaakt. Het arme kind blijkteen longontsteking te hebben. Super pittig dat ze zich zo kranig heeft gehouden terwijl ze zo beroerd was. 


We hebben genoten van de prachtige bezienswaardigheden in het Zuid Westen van Amerika, maar bovenal van het samen als gezin nog een keer een reis maken. We hebben mooie en onvergetelijke herinneringen gemaakt!