Dinsdag 21 juli: Vancouver-Bridal Fall.

Vanmorgen zijn we al vrij vroeg opgestaan, voor ons met onze jetlagresten geen al te zware opgave. De koffers zijn weer gepakt; nog een hele klus om alles er weer in te krijgen. Vandaag gaan we de camper ophalen, maar eerst werd het autootje weer afgeladen. Daarna de Starbucks opgezocht om te ontbijten; smaakt eigenlijk best goed. We moesten daarna 26 km dwars door Vancouver tijdens de spits naar Delta waar het verhuurstation van Cruisecanada gelegen is. Hier waren we al om 9 uur. We waren direct aan de beurt en de formaliteiten duurden niet lang. Handtekeningen gezet en ondertussen werd ons huisje voor de komende 24 dagen voorgereden. We hebben een 25 ft. (7,60 m.) lange camper, iets ruimer dan de vorige keer, maar wel wat minder luxe ingericht. Maar dat maakt niets uit; hij ziet er goed uit. We hebben eerst de koffers uitgeladen en uitgepakt, altijd een heel werk! Na een uurtje zwoegen zat alles op z'n plaats. Toen moesten we richting vliegveld om de huurauto in te leveren. Pietsje en ik in de Buick en Robert en Tessa er in de camper achteraan. Dat ging goed en we hebben vlot de auto ingeleverd en zijn toen met de camper weer naar het centrum van Vancouver gereden omdat daar een speciale winkel was met speltproducten en andere etenswaar voor Tessa. We zijn er goed geslaagd en zijn toen weer teruggegaan richting zuiden van Vancouver, waar we na veel pijn en moeite, ( veel omrijden en de weg niet weten) eindelijk bij de Walmart in Surrey zijn aangekomen (he,he). Daar zijn we meer dan een uur aan het inkopen geweest, van eten tot koffiemachine en broodrooster. Met twee wagens vol spullen zijn we weer naar onze camper gelopen. De kastjes, koel- en vrieskast zitten nu vol, dus verhongeren doen we de komende tijd niet! Toch moesten we nog even naar de liquorstore om wat bier in te slaan. De staat ontmoedigt het alcoholgebruik, dus je kunt het alleen in speciale winkels kopen en het is nog duur ook, omgerekend 48 euro voor 30 flesjes bier! Wijn hebben we vooreerst maar gelaten. Dat was nog veel duurder. Zo, nu konden we eindelijk gaan rijden; het was intussen al 4 uur 's middags. Robert reed nu en we gingen via de Trans-Canada Highway richting Hope. We moesten nog 95 km naar Bridal Falls, waar onze eerste camping is. Het eerste stuk was het erg druk op de weg, maar hoe verder we wegreden van Vancouver hoe rustiger het werd. De camping ligt vlak langs de Highway, dus erg stil is het hier niet! Volgens Tessa is het een woonwagenkamp met campers en wij zijn de enige tijdelijke gasten. Volgens de eigenaar was het rusticaal! We hebben de camper aangesloten op stroom en water, zodat ons nieuwe koffieapparaat ingewijd kon worden. Nou de koffie smaakte uitstekend; je knapte er van op. Er moest ook nog gekookt worden; eindelijk geen restauranteten meer! Het menu bestond uit Hollandse kost: gehaktbal, aardappeltjes en bloemkool. Omdat het frisser werd hebben we binnen gegeten en dat ging er goed in; het smaakte ons alle vier erg goed. Nu ik dit schrijf is het bijna 9 uur 's avonds en maakt Pietsje voor ons thee en koffie. We hebben hier geen Wifi, dus we moeten lezen vanavond, ouderwets he!