Zaterdag 25 juli: Golden.

Vanochtend werd ik (Pietsje) wakker met het vooruitzicht dat we over twee uren aan het raften zouden zijn op de 'Kicking Horse River'. Vijf uren lang helemaal nat op een rafting-vlot doorbrengen, he? Het regende en het was buiten frisjes, er waren dus mooiere vooruitzichten te bedenken!
Maar ja, alles was al geboekt, we zouden zelfs de 'uitdagende tocht' (challenging tour) doen. Het feest ging gewoon door. Na het ontbijt zijn we dus naar het rafting-center gereden. Hier wachtten nog minstens 200 mensen om ook te gaan raften. Gedeelde smart is halve smart...Het regende op dat moment stevig door. Ik moet zeggen dat we vandaag onze eigen grenzen hebben verlegd. De grenzen van de kou (het was echt vreselijk koud op het water), de grenzen van de geur (we moesten over onze badkleding een wetsuit, een fleecetrui, een plastic jas, een helm en een reddingsvest aantrekken). En alles -behalve onze eigen badkleding- was al minstens 100 keer door anderen gedragen, en dat was te ruiken ook. Ook qua moed hebben we grenzen verlegd; het water was woest en wild. Met acht mensen op een rafting boot is het best lastig om in de boot te blijven als de rivier probeert om iedereen er uit te kieperen. Freek en ik hebben ons in bochten gewrongen die we normaalgesproken niet meer zouden halen. Maar ja, overlevingsdrift doet wonderen! Het is hard werken op zo'n rafting-vlot; we moesten soms flink  aanpeddelen om de obstakels in het water te omzeilen. En ondertussen kregen we flinke golven water over ons heen. Om ons heen was de prachtige natuur van Canada te zien; hoge bergen met sneeuw, rotsen en uitgestrekte rivierbeddingen. Af en toe kregen we de kans om even om ons heen te kijken, voor de rest waren de ogen vooral gericht op het water om de stroomversnellingen in de gaten te houden. We hadden natuurlijk wel een gids aan boord die ons perfect door het water leidde (ik verdenk hem ervan dat hij de boot af en toe met opzet door de hogere golven stuurde waardoor wij weer een sloot water over ons heen kregen).
Gelukkig is alles goed gegaan, alleen Freek is een keer overboord geslagen. En werd vlot weer binnenboord gehesen. Het laatste deel van de tocht werd het droog en begon de zon te schijnen. Een wereld van verschil qua temperatuur. Met enige trots zijn we op het eindpunt uitgestapt. Toch maar geflikt! Wat is het dan heerlijk om droge kleren aan te kunnen trekken. Na de goedverzorgde lunch zijn we naar de camping teruggereden. De koffie smaakte heerlijk na alle ontberingen, en we konden buiten in het zonnetje, ja, ja, de koffie opdrinken. De natte kleding is alweer gewassen (ik kan andere campinggasten nu informeren over de werking van de wasmachine en wasdroger, zo vaak was ik er de afgelopen twee dagen). 
We hebben in een restaurant om de hoek gegeten. Als beloning voor de verrichte arbeid vandaag en nu is iedereen volledig uitgeteld. Ik denk dat we morgen spierpijn hebben. Maar dan hebben we een rustdag, heerlijk!