Woensdag 29 juli: Banff-Waterfowl Lakes Camground

Woensdag 29 juli 2015:

Vanmorgen weer redelijk vroeg opgestaan; wordt eentonig, maar door de drukte in dit erg toeristische deel van Canada is het verstandig redelijk op tijd ergens heen te gaan! Vandaag stond het eerste deel van de Icefield Parkway op het programma. Na te hebben getankt (in het Park is maar één tankstation, dus de tank moest van te voren vol) zijn we op weg gegaan.
Ons eerste doel was Lake Louise en het 14 km verder in de bergen gelegen Moraine Lake. Beide plaatsen zijn beroemd om hun fel groen-blauwe meren met daarachter de ongeveer 3000 m hoge bergtoppen van de Rocky Mountains. Volgens de weersverwachtingen zou het mooi weer zijn, maar hoe dichter we bij Lake Louise kwamen hoe donkerder het werd. We besloten eerst naar het Moraine Lake te rijden, omdat dit meer het mooist moest zijn. Ondertussen begon het stevig te regenen en de toppen van de bergen hulden zich in de wolken; best balen! Bij Moraine Lake aangekomen was het er erg druk; alle parkeerplaatsen waren bezet. Dus hebben we onze camper in de berm geparkeerd! We liepen naar een mooi uitzichtpunt, iets hoger gelegen. Hier had je een schitterend uitzocht over het meer en de bergen erachter; indrukwekkend.
Terug bij de camper zijn we naar Lake Louise gereden, nog steeds in de stromende regen. Daar stond al een lange file. Lake Louise is als Zandvoort in de zomer bij ons, hartstikke druk! We besloten dit te vermijden door verder te rijden naar de Icefield Parkway richting Jasper. Volgens de boekjes is deze weg van ongeveer 200 km een van de mooiste bergwegen ter wereld!
Ondertussen begon het weer op te knappen; hoe is het mogelijk. Zelfs de zon liet zich blikken. Gelukkig!!! Nu heb je de prachtigste vergezichten.
Even verder stonden er aan beide kanten van de weg auto's. En ja hoor; onze zwarte vriend stond rustig te eten van een struik langs de weg. Het was een volwassen zwarte beer, die zich nergens wat van aantrok en lekker stond te eten. Hij liet zich dus goed fotograferen en filmen. Na een tijdje ging het verder.
We stopten bij verschillende uitkijkpunten, waar je goed zicht had op de machtige gletsjers, zoals de Crowfoot Glacier en Bow Glacier en de fel gekleurde meren, zoals Bow Lake en Peyto Lake. De meren zijn melkachtig turkooisblauw. Die melkachtige troebelheid wordt veroorzaakt door de tot poeder geërodeerde stukjes gesteente die in het water oplossen.
Iets verderop, bij de Waterfowl Lakes, staan we nu op een eenvoudige Parkcamping. We hebben hier geen stroom- en wateraansluiting, maar staan daarvoor zeer rustig midden in het bos.
De zon was er nog een tijdje, zodat we nog wat konden lezen buiten. Na het avondeten werd het toch te fris en zijn we naar binnen gegaan. Pietsje ligt op bed te lezen, Robert en Tessa zitten een serie te bekijken op de laptop en ik zit in het vooronder, dwars op de bestuurdersstoel met een kussen in de rug dit stuk te schrijven. Wifi is er nog steeds niet, dus wanneer dit bericht bij jullie aankomt weet ik niet, maar ik doe m'n best! Stukje komt zonder foto's.