Donderdag 6 augustus: Smithers-Prince Rupert.

Vanmorgen bij het wakker worden scheen weer de zon. Dat was erg verrassend, want alle weersberichten voorspelden slecht weer! Het was wel weer fris, zodat we binnen hebben ontbeten.
Vandaag ging het naar de westkust van Canada, een tocht van 350 km. We kwamen al vlot in Moricetown, waar plaatselijke 'native' vissers (Indianen) de zalm met een vangnet op traditionele manier uit de Bulkley River vissen. We zagen hoe ze een paar dikke zalmen te pakken kregen. Deze werden ter plaatse gefileerd. En verderop door de vrouwen gerookt.
We reden verder op de Yellowhead Highway en bij de afslag naar de Highway die naar Alaska voert, waren twee Indiaanse dorpjes, Kitwanga en Gitwangak. Daar stonden nog oude traditionele totempalen tussen oude, slecht onderhouden huizen, waar her en der nog Indiaanse bewoners huisden. Waarom ze alles zo slecht onderhouden (armoede?) is mij een raadsel, maar het is echt opvallend!
We maakten daarna een pauze langs de Highway met zicht op de Seven Sisters Peaks. De zon scheen nog steeds, dus het zat er nog lekker. De plaatselijke biologische boer had er in een standje z'n groenten en fruit uitgestald. Op goed vertrouwen; er stond een geldbakje bij en de boer was in geen velden of wegen te zien. Pietsje heeft er een witte kool en een komkommer gehaald.
We reden nu steeds langs de Skeena River, een rivier die naarmate die dichter bij de kust komt, steeds breder wordt. Dit was een van de mooiste routes die we deze vakantie hebben gereden. Na Terrace was het mooie weer voorbij, het begon te regenen en de wolken hingen steeds lager. Dit had wel iets mystieks! 
Rond 3 uur kwamen we in Prince Rupert aan, waar we eerst naar de veerhaven gereden zijn. Dit is een havenstad waar heel veel mensen wonen met Indiaanse gelaatstrekken. We hebben daar al ingecheckt voor de boot van morgen naar Port Hardy. We moeten morgen al om half 6 bij de veerhaven zijn (wekkertje dus!). Omdat de tocht 15 uur duurt en de weersverwachting niet super is, hebben we nog een buitenhut gereserveerd. Dan hebben we een plekje voor ons zelf en kunnen evt. een uurtje slapen. We doen dit ook op aanraden van mensen die we gisteren op de camping ontmoet hebben en die deze tocht al gedaan hebben.
Pietsje en ik zijn nog even naar het centrum van Prince Rupert gelopen en hebben daar nog wat inkopen gedaan. Daarna zijn we met een taxi terug naar de camping gebracht en zijn voor onze camper uitgezet. Best een luxe, maar drie kilometer lopen met 4 grote waterflessen met elk 4 liter water is wat teveel van het goede.
Nu ik dit schrijf, begint het steeds lekkerder te ruiken; we eten dadelijk macaroni. Ondertussen loopt de camping vol; volgens mij veel mensen die ook morgen met de boot moeten. De veerhaven ligt ongeveer 500 m van de camping, dus optimaal.

Aanvulling Pietsje: Voor het geval jullie nu een foute indruk krijgen van ons eetpatroon na het frietverhaal van gisteren: niets is minder waar, hoor. We eten zeer gevarieerd en gezond 😇 . Omdat we redelijk trouw afwisselen met aardappelen, pasta en rijst, leek het ons wel eens lekker om iets anders te proberen. We hebben na gisteren trouwens unaniem besloten om maar geen frietjes meer te bakken in de koekenpan.
Tja, en vandaag zijn we geconfronteerd met de oorspronkelijke bewoners, de indianen. Hier in Prince Rupert hebben bijna alle bewoners indiaanse trekken. En ze staan niet hoog op de maatschappelijke ladder volgens mij; veel armoedige huizen hier. We kregen een ietwat trieste indruk van deze stad. De immigranten uit de vorige eeuw hebben het land overgenomen en hun leefwijze doorgedrukt. De oorspronkelijke bewoners passen niet in dit leefpatroon; er is veel werkloosheid en alcoholisme heb ik gelezen.
Marianne, jij hebt alvast wat voorpret voor jullie vakantie als je de verslagen leest! Ik ben benieuwd hoe jullie reis zal zijn.