Moab - Mancos

vandaag een niet te lange rit van Moab naar Mancos om Mesa Verde NP te bezoeken. 

De rit was weer zeer afwisselend. Steeds wisselende landschappen. Geen meter vlak en steeds weer verrassend wat er achter de hoogte zou zitten. De kleur van de bodem veranderde ook langzaam. Was het in Moab nog donkerrood, nu kwam er steeds meer een gele glans overheen. 

De boerenbedrijvenveranderden ook. Was het in Wyoming en Utah vaak een hoop rommel bij een oude keet, nu stonden er ook vaak prachtige huizen bij. Je kon zien, dat het hier een stuk welvarender is. Ook kwamen er nu steeds meer akkerbouwers bij. Grote stukken waar net geoogst was of waar de grond al weer klaar was voor het winterkoren. 

In Monticello hebben we weer eens gewoon koffie kunnen drinken. Het zag er best leuk uit daar. Je zag een groot gouden beeld op een kerk staan en we besloten hier maar wat meer te bekijken. Gelukkig hadden ze ook een visitors centre. Op onze vraag wat leuk was om te bekijken, kregen we als antwoord:"Eigenlijk niets. We hebben hierniets". Waarom je dan een spciaal centrum voor bezoekers hebt is een raadsel. Dan toch maar doorrijden.

Het was de bedoeling om een nationaal monument over indianen te bekijken, maar de weg daar naar toe was niet verhard en wij moeten ver van onverharde wegen blijven. 

In Dove Creek zagen we dat er iets met oude auto's was. Eerst maar even naar de liquer store voor een flesje wijn en dan de camper weg zetten. We hadden de eigenaar van de store gevraagd of de camper goed stond en of die daar mocht blijven staan. Dat mocht van hem wel. Een andere bezoeker was daarmee niet zo blij. Tien we op weg gingen naar die oude auto's, toeterde hij en half uit het raam hangend bleek het een spcial local te zijn, die drank wilde halen bij het drive through loket. En ja, daar stond onze camper. We hebben hem waar weg gezet en gewoon langs de weg geparkeerd.

Maar wat leuk zo'n auction. Allemaal auto's uit de jaren 30, 40, 50 e n 60. De eigenaren wilden indruk op elkaar maken en uiteraard proberen om zo'n bak te verkopen. Sommigen waren ook net kleine kinderen. Om de beurt mochten ze laten horen welk speciaal geluid er uit die bakken komen. Er was er eentje bij met een speciale motor erin geplaatst. De motorkap kon dan ook niet meer dicht. Als je dat ding alleen gebruikt met mooi weer, en dat is het, maakt dat ook niets uit. Wel heel speciaal en heel speciaal publiek. Het leek erop, dat het ook te maken had met veteranen. Daar doen ze wel erg veel aan. Dan is het des te schrijnender , dat die Vietnam veteranen blijkbaar minder in trek zijn. Op een speciaalmonument in Dove Creek waren namelijk alle namen uit de Vietnam oorlog verwijderd.

Onze camping voor vandaag en morgen is wat meer volgens onze ideeën. Er staan ook tenten en het is allemaal wat speelser ingericht. Het zwembad is goed en er is een leuke bbq plek. Daar gaan we vanavond maar naar toe met ons eigen vlees, drank en aardappelsalade.

Morgenochtend gaan we met een ranger wat pueblo's bezoeken. Er moet geklommen worden, zoals die indianen dat vroeger ook deden. Met een ladder zo'n 30 meter. Hoe dat moet met mijn hoogtevrees? Maar overheen zetten.😢