Mesa Verde

gisteravond hebben we de bbq gedaan op de centrale plek op de camping. Mooie plek met twee gasgedreven bbq's, prima tafels en een kampvuurtje. We hadden het vlees op tijd uit de vriezer gehaald (ja, we zijn van alle gemakken voorzien). Met dat vlees en wat bijgerechten zijn we naar die plek gegaan. Het werkte prima. Het socialiseren met andere mensen ging wat lastig. Er zaten twee andere stellen bij elkaar met elk en zoon. Dat werd dusniet zo'n succes. Uiteindelijk na een glaasje Tennessee wiskey zijn we redelijk op tijd gaan slapen.

Vanochtend niet al te laat op pad om Mesa Verde in te gaan. Mesa Verde is een nationaal park, dat helemaal op cultuur historische gronden is opgezet. Het meest bekend is de manier van wonen van de indianen in vervlogen tijden. Zo in de middeleeuwen zijn de farmers van het plateau afgedaald om in de wanden van de canyons woningen te realiseren. Enorm vernuftig hoe ze dat voor elkaar kregen. Ze zaten daar redelijk beschermd tegen weersinvloeden onder de coves. Dat zijn natuurlijke afdaken waaronder ze hun pueblo huizen konden bouwen. 

We hadden een afspraak met ranger Jess om 11.00 uur.mwe dachten met een klein groepje te zijn, maar de groep was 50 man groot. Ze begon haar verhaal met een aantal punten waaraan we moesten denken. Je mocht geen gezondheidsproblemen hebben, geen hartproblemen, geen kortademigheid vertonen en vooral niet bang zijn. Je moest namelijk een ladder van zo'n 15 meter opklimmen. Op een ladder net wat hoger dan het aanrecht heb ik al grote problemen. Ze vertelde ook, dat je bij het zien van de alsnog kon besluiten om niet verder mee te gaan. Dan moest je terug lopen en wachten op de volgende ranger om je door het hek te laten. Dat mocht uiteraard niet gebeuren. 

De ladder was heel stevig en het was dan ook niet echt een probleem om boven te komen. Het was heel bijzonder om daadwerkelijk in een cultuur van 800 jaar geleden te wandelen. Onvoorstelbaar hoe die families toen leefden. Maar ook wel weer heel knap hoe ze hun huizen hadden ingericht, gericht op efficiëntie en veiligheid. Toch zijn ze hier een 800 jaar geleden vertrokken om zich zuidelijker te vestigen in New Mexico, Arizona of zelfs in Mexico. Hun woelingen hebben vervolgens heel lang onbewoond er bij gelegen. Mooi dat er in dit gebied nogal wat zijn blijven bestaan. Het was weer een fantastische dag.

Op de camping terug zijn we het zwembad maar even weer in gegaan op zoek naar verkoeling. Daarna eten bij een geweldig restaurant. In Moab werden we hierop al geattendeerd. Dat werd vanochtend hier ook bevestigd. Bij de receptie kwam ik de vrouw tegen, die mij hierop vanochtend ook wees. Ze vroeg hoe het was geweest. Ik zei, dat we daar vanavond voor diner naar toe zouden gaan. Ze schrok een beetje, want dit restaurant is alleen voor de brunch. Helaas is dat in deze plaats het enige restaurant. De andere mogelijkheid was terug te gaan naar Cortez. Uiteindelijk hebben we maar besloten de restjes met een eiergerecht nu maar te verorberen. Gelukkig is er en fantastische kok aan boord😋

Morgen naar Durango, bekend van de prachtige historische trein naar Silveton. We zullen de trein bekijken als die weer teug komt. De reis met die trein gaat over, want die vertrekt al heel vroeg en we zitten vannacht nog in Mancos. 

Het eind van de reis komt al weer in zicht. Het bevalt ons echter nog prima. We moeten na de pensionering toch maar eens kijken of we een RV van de fabriek naar het verhuurbedrijf kunnen rijden.