Glacier

Door A.F.M. Deelen - 31-07-2015 17:46

Het Glacier National Park wordt van oost naar west doorsneden door een in 1932 voltooide autoroute, de zogenaamde Going To The Sun Road. Dit schijnt een van de mooiste wegen van Amerika te zijn, mooier nog dan de Beartooth Pass. Veel toeristen rijden enkel deze route, waarbij ze onderweg de nodige fotostops maken. Wij verheugen ons dan ook al lang om deze hoog in de bergen gelegen weg te mogen gaan rijden. Vandaag zou het zover zijn geweest. Maar helaas, het lot is ons niet gunstig gezind. Op 21 juli, jl is er brand uitgebroken in de bossen die aan deze weg zijn gelegen. Daarom is de Going To The Sun Road voor een groot gedeelte afgesloten voor alle verkeer. Het betreft een stuk aan de oostelijke ingang, die wij dus eigenlijk hadden willen nemen. We moeten de plannen voor vandaag dus aanpassen. We besluiten te beginnen met uitslapen, dat is ook wel eens fijn. Pas tegen half tien gaan we rijden, wat vrij laat is voor onze begrippen. Omdat we ons op slechts 20 autominuten van Two Medicine Valley bevinden, gaan we daar enkele korte hikes lopen. We beginnen met The Running Eagles Fall te bezoeken, een waterval waarvoor we slechts een kleine kilometer hoeven te lopen. Daarna gaan we naar Two Medicine Lake, een klein stukje verder. Bij het meer beginnen diverse wandelpaden. Wij kiezen het pad dat naar Paradise Point leidt. Aan het einde heb je weer uitzicht op Two Medicine Lake, niks aparts dus eigenlijk. We besluiten op zoek te gaan naar Rockwells Falls, die een stuk verder aan hetzelfde pad gelegen zijn. Het blijkt een behoorlijk stuk lopen, voornamelijk door het bos. Onderweg passeren we enkele kleine bruggetjes, Aster Falls, een wiebelige hangbrug en enkele kleine meertjes. Verder is dit pad niet echt spectaculair. Uiteindelijk komen we bij Rockwell Falls, een uit drie etappes bestaande waterval. Na een kwartiertje rust, lopen we weer terug naar het ‘trailhead’. Anderhalf uur later zaten we weer aan de koffie in de General Store. Nadat we nog wat proviand hebben ingeslagen voor de volgende dag, zijn we naar onze volgende bestemming gegaan. Dat hadden we dus via de Going To The Sun Road willen doen, maar vanwege die brand zat er niks anders op dan onder het park door te rijden. We kwamen eerst bij de westelijke ingang en besloten die te nemen om al vast iets van die befaamde weg te hebben gezien. Omdat het inmiddels al tegen zessen liep, was het niet echt druk meer in het park. Daardoor konden we helemaal doorrijden tot Logan Pass, zo’n beetje het figuurlijke en letterlijke hoogtepunt van die weg. De uitzichten waren fenomenaal. Wat een ongelofelijk mooie route. Eenmaal boven hebben we al vast de hikes uitgezocht die we morgen willen gaan lopen. Tegen 19.00 uur besluiten we naar het hotel te rijden, dat nog anderhalf uur verder ligt. Foto’s maken doen we niet, dat gebeurt morgen wel. We verlaten het park en rijden lekker op ons gemak op een mooie, brede highway als we plotseling een BOEMMM horen en de zijruit in duizend stukjes uiteen zien vallen. We hebben een hert aangereden! We brengen de auto aan de zijkant van de weg tot stilstand en overzien onze schade. Gelukkig stopt er ook een behulpzame Amerikaan, die ons vertelt wat we moeten doen. Hoewel we niks mankeren, staan we toch een beetje te trillen op onze benen. Daarom zijn we zo blij dat die Amerikaan ons zo helpt. Hij kan helaas niet lang blijven, maar adviseert ons de politie te bellen. Die is er snel. Een vriendelijke agent van de Highway Patrol neemt onze gegevens op. Hij staat hier niet van te kijken, dat gebeurt hier zo vaak. Nadat hij zijn rapport heeft opgemaakt, mogen we verder rijden naar ons hotel in Kalispell. De auto mist een koplamp en een zijruit, maar rijdt verder prima. Eenmaal in ons hotel, melden we ons bij het autoverhuurbedrijf. Ze kunnen die dag niks meer voor ons doen, maar zouden de volgde dag een andere auto sturen. Het is nu 22.00 uur en we hebben nog niks te eten gehad. Alle restaurant zijn inmiddels dicht, dus we kuieren naar een 24/7 supermarkt en kopen wat broodjes. Die eten we in het hotel op. Daarna vallen we in slaap, ons realiserend dat deze dag heel anders af had kunnen lopen. Ondanks de tegenslag, hebben we toch een engeltje op onze bumper gehad.

Reacties

Ruud 31-07-2015 18:44 {{button-33013}}

Wow, spannend. Gelukkig alleen wat materiële schade. Hoe is het met het hert?
Nog veel moois!

A.F.M. Deelen 31-07-2015 19:25 {{button-33015}}

Het hert heeft de klap niet overleefd. We wachten op de nieuwe auto. Toch nog wel een beetje onder de indruk van de klap. Zo'n 100 km per uur en dan een hert tegen de auto....liever niet meer.

Marjon 31-07-2015 19:48 {{button-33019}}

Jeeeeej wat een belevenis. Hopelijk weer een beetje van de schrik bekomen? Morgen wordt het vast beter. Geniet er nog van.

ria 31-07-2015 20:57 {{button-33026}}

Gelukkig zijn jullie o.k.! Goede reis verder!

Petra 01-08-2015 08:01 {{button-33050}}

Wat zullen jullie geschrokken zijn! Niet fijn!

Fried 02-08-2015 16:53 {{button-33205}}

Dan denk ik, waarom zou je naar een supermarkt gaan als je hert hebt...
Je kunt alleen reageren op dit bericht als je bent ingelogd.
Voorpret-alarm! Reizigers vertellen reizigers, campers (truck-camper & C-25) & presentaties
Kom 23 of 24 maart naar de Reizigersbeurs
Kom naar een infodag met special guests, zoals Travel Texas en indianen.
Meld je gratis aan